Οι πολίτες δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι, πέρα από τα κόμματα, σημασία έχει και το ποιος είναι ο κάθε υποψήφιος. Τι καταθέτει δηλαδή ως προσωπική πορεία στην τοπική κοινωνία. Οι πολίτες αναζητούν κατά βάση το μέγεθος της αξιοπιστίας του κάθε προσώπου, συνυπολογίζοντας ταυτόχρονα και την επαγγελματική του πορεία. Σε δεύτερη φάση περνούν οι συνεργάτες, οι υποψήφιοι σύμβουλοι και οι προγραμματικές θέσεις, που συγκροτούν την αίσθηση ότι η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να φτιάξει δυο πράγματα στον κάθε τόπο. Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι περισσότεροι κρατούν πλέον μικρό καλάθι όταν ακούν μεγάλα λόγια και υπερβολικές υποσχέσεις. Γνωρίζουν ότι οι «σωτήρες» στοιχίζουν ακριβά και πληρώνονται με τόκο.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στα πρόσωπα των υποψηφίων και στο κατά πόσο αυτά μπορούν να εγγυηθούν την υλοποίηση χρήσιμων παρεμβάσεων που θα κάνουν καλύτερη την καθημερινότητα των πολιτών. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι δουλειά του δήμαρχου να κηρύξει ανεξάρτητο αντιμνημονιακό κράτος και να βγάλει την περιοχή από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, ούτε καν να σταματήσει τους αεροψεκασμούς με ηλιθογόνα, χρησιμοποιώντας τα ομόλογα του Σώρρας! Μπορεί όμως να αξιοποιήσει παραγωγικά δέκα φράγκα από ευρωπαϊκά προγράμματα προκειμένου να φτιάξει πενήντα μέτρα δρόμο. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ανεργία και την φτώχεια αλλά μπορεί να αναπτύξει δυο κοινωνικές δομές που θα ανακουφίζουν τους οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένους.
Οι πολίτες δεν περιμένουν θαύματα αλλά λογικές κουβέντες από έντιμα και καθαρά πρόσωπα που μπορούν να εγγυηθούν την επίλυση καθημερινών προβλημάτων. Η παλιά πολιτική και ιδεολογική θεώρηση απαξίωνε την αντιμετώπιση των καθημερινών μικρών προβλημάτων, αναδεικνύοντας την ανάγκη για οράματα και αντιμετώπιση των προβλημάτων μέσα από τη δημιουργία ιδεατών πολιτικών και οικονομικών σχημάτων. Με θεωρίες και δανεικά λεφτά μπορεί βέβαια ο καθένας να σχεδιάζει οράματα και να τάζει θάματα, η απουσία όμως του συγκεκριμένου και του χειροπιαστού είναι αυτό που έχει πλέον σημασία και αξία.
Η αυτοδιοίκηση, το επόμενο χρονικό διάστημα, θα αναγκαστεί να σχεδιάζει δράσεις με βάση συγκεκριμένους πόρους, που μάλλον η ίδια θα εισπράττει απευθείας από τους πολίτες. Η συγκεκριμένη αλλαγή θα θέσει τέλος σε πολιτικές ψευδαισθήσεις χρόνων αλλά και βολικές συμπεριφορές των ανεύθυνο-υπεύθυνων τοπικών αρχόντων. Η περίοδος που οι τοπικοί άρχοντες είχαν άποψη για τα πάντα αλλά δεν ήξεραν το πού θα πάνε τα σκουπίδια έχει τελειώσει. Χρεοκόπησε μαζί με μια ολόκληρη θεώρηση των πραγμάτων που συγκροτούσαν την ελληνική πολιτική, οικονομική και κοινωνική ιδιαιτερότητα.
Έχουμε περάσει σε μια νέα φάση, που οι τοπικοί άρχοντες θα πρέπει να γίνουν απολύτως συγκεκριμένοι και πρακτικοί. Να ασκούν πολιτικές που θα οδηγούν σε πραγματικές και όχι φανταστικές λύσεις. Να παρουσιάζουν, για παράδειγμα, ένα συγκεκριμένο και απολύτως κοστολογημένο σχέδιο διαχείρισης των σκουπιδιών. Δεν φτάνει το να περιγράφουν ιδεατά σχήματα, υποσχόμενοι, αντί για λύσεις, διαβουλεύσεις. Αρκετά με τις -και κατʼ επίφαση- δημοκρατικές διαδικασίες. Όποιος δεν γνωρίζει την απάντηση στο ερώτημα «ποιος θέλει στο χωριό του τα σκουπίδια», δεν χρειάζεται ούτε διαβούλευση ούτε δημοψήφισμα για να πάρει την απάντηση. Αυτή είναι γνωστή και χιλιοτραγουδημένη: κανείς. Χορτάσαμε όλα αυτά τα χρόνια διαβουλεύσεις, συσκέψεις και μελέτες. Eίναι καιρός να τελειώνουμε με τα παραμύθια και τις αερολογίες. Το έχουμε ανάγκη όσο τίποτα άλλο. Όλα δείχνουν ότι όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να περάσουμε από το γενικό και αόριστο στο χειροπιαστό και το συγκεκριμένο.
Υ.Γ. Το νόμιμο και το ηθικό έχει μια σχετικότητα. Ο καθένας βέβαια μπορεί να το βλέπει όπως θέλει. Προφανώς και υπάρχει ζήτημα με τις εταιρίες της οικογένειας Τατούλη, παρʼ ότι παίρνουν νομότυπα τις δουλειές. Aλλά δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα με την άρνηση παραίτησης Βουδούρη από τη θέση του βουλευτή. Στην περίπτωση Βουδούρη υπάρχει και ειδικότερο ζήτημα, πολιτικής και ηθικής τάξεως, γιατί είναι βουλευτής Β΄ Αθήνας – καμία δηλαδή σχέση με την περιφέρεια Πελοποννήσου - ενώ έχει εκλεγεί και υπό τη σημαία της ΔΗΜΑΡ, στην οποία πλέον δεν ανήκει. Είναι δηλαδή Βουλευτής του εαυτού του και εκπροσωπεί τους πολίτες της Β΄ Αθηνών, κάνοντας προεκλογικό αγώνα στην Πελοπόννησο! Προφανώς αυτό μπορεί να συμφέρει προσωπικά και οικονομικά αλλά σίγουρα αυτό δεν είναι νέο πολιτικό ήθος.
panagopg@gmail.com
