Eνας νέος θεσμός πρωτόγνωρος για την Ελλάδα δημιουργείται με την εισδοχή πολιτικών από τρία μεγάλα κόμματα που αντιπροσωπεύουν πολύ περισσότερο από τα 2/3 του κοινοβουλίου αλλά και ενός διευρυμένου αριθμού ψηφοφόρων.  Η επιλογή του νέου σχήματος εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Αφενός, την ηρεμία των αγορών, και, αφετέρου, την εξασφάλιση της συναίνεσης, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να υπάρχουν οι σχετικές εγγυήσεις για τις εισροές πόρων με τη μορφή, πάντα, δανείων. Έκτη δόση, έβδομη δόση... Είναι λοιπόν κατανοητό ότι ο νέος πρωθυπουργός προσφέρει ηρεμία, ασφάλεια και προετοιμάζει τη χώρα για ομαλές πολιτικές εξελίξεις, αν δεχθούμε και την ημερομηνία λήξης του, με την προσφυγή στις κάλπες τη 19 Φεβρουαρίου 2012.  
Είναι όμως τα πράγματα έτσι;  Αδυνατούμε να πιστέψουμε κι εμείς αλλά και όσοι βρίσκονται εκτός Ελλάδας ότι βρήκαμε το δρόμο εξόδου από την κρίση.  Θεωρείται βέβαιο ότι πρόκειται για πολιτικό ελιγμό, από μία κυβέρνηση με πολιτικό και οικονομικό έλλειμμα, με σκοπό να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χρόνος και να δεσμευθούν κεφάλαια για την εξυπηρέτηση του χρέους.  Προσπάθεια η οποία πρέπει να εφαρμοστεί με τις λιγότερες κοινωνικές αντιδράσεις και πάνω από όλα χωρίς να το χρεώνεται κάποιος ο οποίος είναι μέρος του πολιτικού συστήματος και πολιτεύεται. Επίσης, η επιλογή αυτή έχει την υποστήριξη των μεγάλων της ΕΕ και θεωρείται δεδομένο ότι θα εφαρμόσει με συνέπεια το πρόγραμμά τους. 
Φθάνει όμως αυτό για την επιτυχία του εγχειρήματος; Πότε ο λαός μας θα αποφασίσει για τις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί στην Ευρωζώνη; Φυσικά δεν συζητάμε για δημοψήφισμα μια και οι εκλογές που θα έρθουν θα περιέχουν και την άποψη του λαού μας συνολικά. 
Σε κάθε περίπτωση όμως, και παρά τις διαφωνίες που έχουμε όλοι μας, λόγω και της μη κάλυψης του κυβερνητικού σχήματος από το σύνταγμα (άλλο ψηφίσαμε άλλο προέκυψε), θα πρέπει να δείξουμε ανοχή για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αφού η παραμονή μας στο Ευρώ αποτελεί μονόδρομο.
Αυτά όμως που θα πρέπει να γίνουν οφείλουν να έχουν σχέση με θεσμικές αλλαγές που πρέπει να δρομολογηθούν στη χώρα μας και τις οποίες η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι εξουσιοδοτημένη να πραγματοποιήσει. Επίσης, η Γερμανία καλυπτόμενη κάτω από την ομπρέλα της ΕΕ προσπαθεί να έχει λόγο και σε θέματα εντός των συνόρων μας και  πέρα των δημοσιονομικών-οικονομικών μας θεμάτων.  Γεγονός που θα πρέπει να μας βάλει σε σοβαρές ανησυχίες. Περιττό δε να αναφέρουμε ότι το χρέος δεν το δημιούργησε η Ελλάδα από μόνη της αλλά συνεισέφεραν και οι δανειστές μας με το αζημίωτο! 
Γνώριζαν πολύ αναλυτικά την οικονομική κατάσταση της χώρας μας όταν εισήλθε στην ΟΝΕ αλλά και όταν μας επιχορηγούσαν για να είμαστε σε θέση να αγοράζουμε αποκλειστικά από αυτούς τα δικά τους προϊόντα και υπηρεσίες. 
Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι οι αρμόδιοι για να μας υποδείξουν την καταλληλότητα ενός Eλληνα πρωθυπουργού ή να καθορίσουν τις διαδικασίες που υπαγορεύονται από το σύνταγμα της κάθε χώρας. Τελειώνοντας, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται τους Ευρωπαίους γιατί έβαλαν και αυτοί το δαχτυλάκι τους για να εκτροχιασθούμε οικονομικά και εμείς αλλά και οι υπόλοιπες χώρες. Άρα, οι προτροπές τους για συγκεκριμένο πρωθυπουργικό σχήμα διακυβέρνησης μας δημιουργούν επιφυλάξεις και σκέψεις για την επιτυχία του προγράμματός τους, προς όφελος της Ελλάδας.
Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα ήθελα να μειώσω το κύρος και την αξία που έχει ή που μπορεί να αναδείξει ο νέος πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, στον οποίο  όλοι ευχόμαστε καλή επιτυχία στο πολύ δύσκολο έργο του.

ΜΙΧΑΗΛ Δ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ