Στις 14 Ιανουαρίου 2012 η ‘Εστία Πατερικών Μελετών’ διοργάνωσε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών ημερίδα με θέμα ‘Τα αίτια της κρίσεως στην Ελλάδα και προτάσεις για την υπέρβαση της’. Υπήρξαν συνοπτικά τρείς απόψεις που, ανάλογα με τα αίτια που διακρίνουν, υποστηρίζουν και τις αντίστοιχες προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσεως.
Η πρώτη άποψη είναι αυτή των διοργανωτών, εκφράζει την αγωνιζομένη και ζώσα Εκκλησία, στην οποία μετέχουμε όλοι,  και συνοψίζεται στην ομιλία του γέροντος π. Αθανασίου Αναστασοπούλου, Ηγουμένου της Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου. Ο π. Αθανάσιος υποστηρίζει ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως είναι πνευματική καθόσον απεμπολήσαμε τις αρχές της ολιγάρκειας, του κοινωνικού τρόπου ζωής, της αλληλεγγύης, της αγάπης προς τον πλησίον και του μόχθου σαν προϋπόθεση για την απόλαυση των αγαθών. Αντί αυτών ακολουθήσαμε έναν υλιστικό τρόπο ζωής και υιοθετήσαμε την απληστία, τον ατομοκεντρισμό, την αδιαφορία για τον πλησίον και την άνευ κόπου απόλαυση αγαθών. Χαρακτηριστική είναι η διαπίστωση του  ότι ακόμη και στην περίπτωση του το χρέος μας εχαρίζετο ως δια μαγείας και διατηρούσαμε την ίδια νοοτροπία πάλι θα οδηγούμεθα στην ίδια κατάσταση σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η πρόταση της εκκλησίας είναι ότι πριν από όλα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι σαν σύνολο και ο καθένας ξεχωριστά.
Η δεύτερη άποψη είναι αυτή του κ. Δημητρίου Καζάκη, οικονομολόγου, ο οποίος υποστηρίζει ότι αιτία της κρίσεως είναι η απληστία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού  συστήματος και η κυριαρχική βουλιμία των ‘Εταίρων, Συμμάχων’ μας, που από ιδρύσεως του νέο Ελληνικού κράτους μας έχουν επιβάλλει όρους εξάρτησης και δανεισμού με υψηλά επιτόκια, που αυξάνουν το χρέος με γεωμετρική πρόοδο ενώ με τα μέχρι τώρα τοκοχρεολύσια το έχουμε αποπληρώσει στο πολλαπλάσιο. Για τα ανωτέρω θεωρεί υπεύθυνο το πολιτικό σύστημα που στην ουσία υπηρετεί το ξένο κεφάλαιο και επιβαρύνει τις λαϊκές τάξεις με μείωση των αποδοχών και αύξηση της φορολογίας οδηγώντας το λαό στην εξαθλίωση και την απόγνωση.  Με βάσει τα ανωτέρω προτείνει για μεν τα οικονομικά την άρνηση του χρέους και την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα ενώ για τα πολιτικά προτείνει την λαϊκή εξέγερση μακριά από κόμματα και αρχηγούς καθόσον, κατά την άποψη του, ο λαός από μόνος του θα βρει τον δρόμο του και όταν καταλάβει την εξουσία θα κάνει εκλογές με τους δικούς του όρους. Προφανώς πιστεύει ότι το σύστημα δεν θα κάνει εκλογές και αν τις κάνει θα είναι νοθευμένες εφόσον δεν έχει λαϊκό έρεισμα.
Η Τρίτη άποψη που διατυπώθηκε είναι αυτή του γράφοντος, αποτελεί απότοκο της πρώτης και την εξειδικεύει στη σύγχρονη πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, σύμφωνα με την τρίτη αυτή άποψη,  η κρίση  οφείλεται στη μεθοδευμένη, από τη Νέα Τάξη της Παγκόσμιας  Διακυβέρνησης  και υιοθετήθηκε από τη ντόπια πολιτική ηγεσία ως υπηρέτης της και οδήγησε στην υποδούλωση της Ελλάδος  σε τέσσερα επίπεδα.
Στο οικονομικό επίπεδο, η παραπλανητική διαχείριση της εξουσίας οδήγησε τη χώρα σε δίδυμα ελλείμματα, το δημοσιονομικό και αυτό του εξωτερικού ισοζυγίου πληρωμών, για το οποίο κανείς δεν μιλάει.  Μέχρι τώρα συντηρούσαν τα ελλείμματα  με δανεικά, διότι η αποταμίευση ήταν αρνητική, ενώ έλεγαν ότι η φαινομενική ευημερία προήρχετο από την ανακατανομή του πλούτου, αφήνοντας το λαό ανυποψίαστο και εξαπατημένο.
Στο πολιτικό επίπεδο το πολίτευμα έχει καταντήσει κομματική δικτατορία με κατάργηση της διάκρισης των τριών εξουσιών, της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής, με αποτέλεσμα την επικράτηση της διαφθοράς και της συναλλαγής σαν δήθεν φυσικός τρόπος ζωής και για αυτό οι ευθύνες της Προεδρίας της Δημοκρατίας είναι τεράστιες.
Στο εθνικό επίπεδο η εξωτερική πολιτική στη Μακεδονία, στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο,  ακόμη και σε θέματα όπως αυτό του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη οδηγεί τη χώρα στη μονομερή εξάρτηση, στη συρρίκνωση  και στον εθνομηδενισμό.
Στο πνευματικό επίπεδο φθείρουν τη χώρα με την υποβάθμιση των κοινωνικών αξιών, την αλλοίωση της γλώσσας και της ιστορίας μας και την απαξίωση των αρχών της Ελληνικής παιδείας και θρησκευτικής μας παράδοσης, που επιβαρύνεται με την ανεξέλεγκτη εισροή αλλόθρησκων μεταναστών και με το πρόσχημα  μιας δήθεν πολυπολιτισμηκότητας.
Η πρόταση της τρίτης άποψης είναι η πολιτική συσπείρωση όλων των αντιμνημονιακών, πατριωτικών πολιτικών δυνάμεων. Δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλές μικρές ομάδες επίδοξων αρχηγών, αγνώστων στο πανελλήνιο, που η πολιτική τους ιδεολογία και επιρροή δεν ξεπερνά τα όρια μιας μικρής ομάδος. Σε αυτούς συστήνει να ενταχθούν σε μεγαλύτερες πολιτικές ομάδες, που τους καλύπτουν ιδεολογικά. Όσον αφορά τα οργανωμένα κινήματα, που μπορούν να εκπροσωπήσουν πάνω από  10.000 με 20.000  οπαδούς, προτείνεται να συσπειρωθούν σε μία εκλογική καταρχήν συνεργασία με πέντε πολιτικούς όρους  που φαίνεται ότι εκφράζουν το λαϊκό συναίσθημα σήμερα.
Απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος καθώς και τιμωρία των ενόχων της σημερινής κατάντιας με όρους δικαιοσύνης και όχι φανατισμού.
Προσωρινή παύση πληρωμών  προς τους δανειστές μας, διεθνώς αποκαλούμενη ‘Moratorium’, έλεγχος του χρέους και αναδιαπραγμάτευση του βάσει του διεθνούς δικαίου με  σύγχρονη απαίτηση των Γερμανικών αποζημιώσεων.
Εξασφάλιση της μακρόπνοης οικονομικής  μας επιβίωσης με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, όσο η Ευρώπη παραμένει μία αρένα οικονομικού ανταγωνισμού χωρίς κοινό προϋπολογισμό και κοινή δημοσιονομική πολιτική όπως αρχικά την είχαν οραματιστεί οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Ιδέας.
Υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας έναντι των απαιτήσεων των  γειτόνων, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών  και ξένων λαθρομεταναστών, επιλεκτικά αλλόθρησκων καθώς και υπεράσπιση της καταγωγικής, γλωσσικής, ιστορικής, θρησκευτικής  και πολιτιστικής ταυτότητας  του λαού μας που βασίζεται στην Ελληνική παιδεία και στην Ορθόδοξη  παράδοση.
Σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και ριζική αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της χώρας για τη λειτουργία μίας πραγματικής Δημοκρατίας.
Σχολιάζοντας τώρα τις τρεις προτάσεις υπέρβασης της κρίσεως αναφέρουμε τα ακόλουθα: Η πρώτη πρόταση της Εκκλησίας, περί εσωτερικής αλλαγής του καθενός μας στη στάση ζωής, θεωρούμε ότι ενώ κτυπά το πρόβλημα στην ουσία του δεν έχει άμεση εφαρμογή αν και μακροπρόθεσμα θα πρέπει να υποστηριχθεί από οποιονδήποτε ήθελε αποτελέσει τη διάδοχη κατάσταση για μία εθνική αναγέννηση. Οι άλλες δύο προτάσεις, αν και είναι άμεσες και μάλιστα φαινομενικά έχουν τον ίδιο στόχο, την απαλλαγή από την εξαθλίωση, εντούτοις έχουν διαφορετική προοπτική.
Η λύση της λαϊκής εξέγερσης, που μέσα από ζυμώσεις θα αναδείξει ηγέτες  και πολιτικούς στόχους, πιστεύουμε ότι θα οδηγήσει σε χαώδεις και ανεξέλεγκτες καταστάσεις που το σύστημα θα εκμεταλλευτεί διότι ο λαός δεν μπορεί να συντονιστεί από μόνος τους χωρίς μία κεντρική ηγεσία με συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης, στόχο και οργάνωση για να πετύχει τους σκοπούς  του. Το σύστημα θα τους θεωρήσει τρομοκράτες και θα τους κτυπήσει με πρόσχημα την διατήρηση της ασφάλειας  και θα αναδείξει δικούς του δήθεν σωτήρες, όπως σήμερα παρουσιάζει σαν σωτήρες αυτούς που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα και μεθοδεύουν την υποδούλωση της χώρας.
Ας μην ξεχνάμε ότι το σύστημα διαθέτει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ευνοουμένους του, που έχουν βάλει το δάκτυλο στο μέλι και θα τους στρέψει εναντίον μας μαζί με δικούς του υποτελείς αστυνομικούς, όχι τα παιδιά του λαού που υπηρετούν στην αστυνομία, θα χρησιμοποιήσει τις ευρωπαϊκές δυνάμεις καταστολών που ήδη στρατοπεδεύουν στη χώρα  καθώς και τους λαθρομετανάστες που τους έχει ήδη υποσχεθεί Ελληνική υπηκοότητα. Θα οδηγηθούμε σε νέο εμφύλιο με καταστροφικές συνέπειες όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα καθόσον, η πρόταση αυτή στηρίζεται στην οικονομική ανέχεια σαν το μόνο κίνητρο και δεν αναφέρει τα εθνικά και πολιτισμικά μας προβλήματα που αποτελούν τμήμα της ταυτότητας μας και συνιστούν τις λανθάνουσες δυνάμεις του έθνους μας εντός και εκτός Ελλάδος.
Εδώ να πούμε ότι το διεθνές σύστημα στηρίζεται στις αρχές της ατομικής ιδιοκτησίας και ιδιωτικών  συμφωνιών που διέπουν τις δανειακές συμβάσεις,  πράγμα που δεν συνάδει με την πρόταση της μονομερούς  άρνησης του χρέους πόσο μάλλον όταν είναι ολοσχερής. Και αυτό διότι εκτός από τα πανωτόκια, που μπορούμε να αρνηθούμε, ένα μέρος από αυτό συνίσταται από εισαχθέντα αγαθά π.χ. τα αυτοκίνητα που εισάγουμε από Γερμανία και Ιαπωνία, τα κινητά τηλέφωνα από την Κίνα, τις φακές από τον Καναδά, τις ντομάτες του Βελγίου, τα κρέατα της Ολλανδίας και τα ψάρια του Αιγαίου πελάγους από την Τουρκία, όταν οι δικοί μας παραγωγοί συνωστίζονται στα αστικά κέντρα και οι νέοι μας ως αιωνόβιοι φοιτητές στα πανεπιστήμια ενώ οι άξιοι απόφοιτοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Εάν αρνηθούμε και αυτά τότε ο Αμερικάνικός στόλος θα μας σημαδεύει σε ευθεία βολή από το Φάληρο, όπου θα καταφθάσει πριν ανατείλει ο ήλιος.
Η τρίτη λύση αποτελεί μία δράση στα πλαίσια του υπάρχοντος Συντάγματος και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τρομοκρατική αλλά σαν πολιτική ενέργεια της λαϊκής θέλησης. Θα επιτρέψει στο λαό να δημιουργήσει ένα οργανωτικό μηχανισμό κοινής δράσης και στη απευκταία περίπτωση που το σύστημα θα καταλύσει το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία ο λαός θα βρεθεί με ηγεσία ικανή να τον οδηγήσει στους αγώνες του, που πλέον θα έχουν χαρακτήρα απελευθερωτικό, όχι τρομοκρατικό και επομένως θα τύχουν διεθνούς αναγνώρισης και θα αποτελέσουν παράδειγμα για τους υπόλοιπους λαούς, θύματα και αυτούς της παγκοσμιοποίησης. Στην περίπτωση αυτή ο Ελληνικός Στρατός θα βρεθεί στο πλάι μας.
Είθε η Θεία πρόνοια να σκέπει και να φωτίζει τον εκπεσόντα και απεγνωσμένο Ελληνικό λαό.

Ηλίας Σταμπολιάδης
Δρ. Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης