Μιλώντας σε δραματικούς τόνους ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε με έμφαση: «πρέπει να εξασφαλίσουμε 130 δις ακόμα, για την ομαλή χρηματοδότηση της χώρας μας τα επόμενα χρόνια. Να διαγράψουμε περίπου 100 δις από το χρέος της, γεγονός που θα μειώσει άμεσα τα λεφτά που δίνουμε ως χώρα σε τόκους και θα ελαφρύνει άμεσα το βάρος για τον Ελληνικό λαό. Τα λεφτά αυτά θα πέσουν στην αγορά, θα δημιουργήσουν μια πρώτη ρευστότητα».
Επεσήμανε επίσης,  ότι « δεν δικαιούμαστε τώρα να κάνουμε πίσω, όσο κι αν μας πονάει, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι προτιμότερο ο πολίτης να μας κατηγορεί για όσα ζει, παρά να ζήσει την πραγματική καταστροφή».
Αυτά και άλλα πολλά είπε στην προσπάθεια του να ευαισθητοποιήσει τους βουλευτές και να καταφέρει να τους πείσει για την ανάγκη υπερψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης με την Τρόϊκα.  Παρόλα αυτά, βρέθηκαν 22 βουλευτές του Κινήματος, που είτε δεν ψήφισαν συνολικά το νομοσχέδιο, είτε καταψήφισαν επί μέρους διατάξεις του.
Ανεξαρτήτως  της κρισιμότητας της ψήφου τους και των συνεπειών  που αυτή θα είχε για την τύχη της χώρας, αν η πλειοψηφία των βουλευτών ενεργούσε παρομοίως, τίθενται εκ των πραγμάτων και αντικειμενικά τα εξής καίρια και πολύ  ουσιαστικά ερωτήματα.
- Είχαν οι βουλευτές το ηθικό δικαίωμα να ενεργήσουν, όπως ενήργησαν;
- Είχαν το δικαίωμα να αυτονομηθούν από τη βούληση αυτών που τους εξέλεξαν και να προτάξουν συνειδησιακό πρόβλημα;
- Ρώτησαν τους ψηφοφόρους  που τους έστειλαν στη βουλή να τους εκπροσωπούν, αν συμφωνούν με αυτή τους τη στάση;
- Είχαν αντιληφθεί ότι δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους,  αλλά το σύνολο των απλών ψηφοφόρων του Κινήματος ,  με τους οποίους όφειλαν προκαταβολικώς να διαβουλευτούν και να πάρουν τη γνώμη τους.
- Δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν την αγωνία της εκλογικής τους βάσης, που έστελνε μηνύματα αντίθεσης με αυτό που οι κύριοι και οι κυρίες βουλευτές επέλεξαν να κάνουν;
-  Δεν αντελήφθησαν ότι ενεργώντας όπως ενήργησαν, υπέκυψαν σε μια δυναμική κοινωνική μειοψηφία που βροντάει και ακούγεται με τη βοήθεια των καναλιών και των οικονομικών συμφερόντων που έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία της χώρας και όχι στην σιωπηλή πλειοψηφία της κοινωνίας, που δεν επιθυμεί μπλόφες, πειράματα και τζάμπα μαγκιές;
-  Δεν πήραν είδηση τις διεργασίες στη βάση της κοινωνίας που επικρατούσε, αναστάτωση, αγωνία και προβληματισμός για το τι θα ξημερώσει, με τα ΑΤΜ των τραπεζών να έχουν πάρει φωτιά από τις αθρόες αναλήψεις, με αποτέλεσμα την Κυριακή το μεσημέρι να μην υπάρχει ούτε ένα ευρώ σε αυτά;
- Ανεξαρτήτως βαθυστόχαστων οικονομικών αναλύσεων και απόψεων, είχαν υπολογίσει τι θα συνέβαινε στις τράπεζες τη Δευτέρα το πρωί, αν καταψηφιζόταν η σύμβαση, με χιλιάδες καταθέτες να προσπαθούν να κάνουν μαζικές αναλήψεις χρημάτων; Θα κατέρρεε εκ των πραγμάτων το τραπεζικό σύστημα, ναι ή όχι;
- Κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες, με την κυβέρνηση να κλείνει τις τράπεζες και να δεσμεύει τις καταθέσεις και υπό την πίεση των αδηφάγων αγορών, θα πραγματοποιείτο η χρεοκοπία,  ως  αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ναι ή όχι;
- Γιατί αγνόησαν λοιπόν την εκλογική τους βάση και προτίμησαν την αυτονόμηση και τον αυτοπροσδιορισμό, αντί να πειθαρχήσουν;
Με βάση τον παραπάνω προβληματισμό, η πρακτική που ακολουθήθηκε αξιολογείται αρνητικά και χαρακτηρίζεται ως μεγάλη πολιτική αστοχία εκ μέρους τους. Δεν είναι δυνατόν να εκλέγεται κάποιος με τη σημαία ενός κόμματος, πρόθυμος να υπακούει και να υλοποιεί  τις συλλογικές αποφάσεις των οργάνων του, ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με αυτές και στη συνέχεια να ακολουθεί τον δικό του προσωπικό δρόμο. Τότε τα κόμματα γίνονται σκορποχώρι. 
Δυστυχώς για τους «ευαίσθητους» βουλευτές μας, εκτός από την συνταγματική επιταγή για ψήφο κατά συνείδηση, υπάρχει και το καταστατικό του κόμματος που είναι δεσμευτικό για τους πάντες. Διαφορετικά αν κάποιος δεν επιθυμεί κομματικές δεσμεύσεις και περιορισμούς στην πολιτική του δράση, κατεβαίνει μόνος του, εντελώς ανεξάρτητος στις εκλογές και κινείται κατά το δοκούν.    Όταν όμως εντάσσεται σε έναν ευρύτερο πολιτικό οργανισμό, οφείλει να σέβεται τη  συλλογικότητα και να αναλαμβάνει δεσμεύσεις.
Αν παρόλα αυτά, κάποια στιγμή έρθει αντιμέτωπος με τη συνείδηση του, ο έντιμος και αξιοπρεπής δρόμος είναι η παραίτηση και η παράδοση της έδρας στον πολιτικό σχηματισμό που ανήκει.  Όλα τα άλλα, είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις και δεν μπορούν να δικαιολογήσουν σε καμιά περίπτωση τέτοιες απολίτικες και τυχοδιωκτικές πρακτικές.  


Σταύρος Στραβόλαιμος