Δεν έχει προλάβει να στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που ισοπεδώνουν μισθούς και συντάξεις, διαλύουν κάθε έννοια συλλογικής οργάνωσης της εργασίας και διαμορφώνουν το έδαφος μιας σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας για τους εργαζόμενους και έδαφος κερδοφορίας για ξένους και ντόπιους επιχειρηματίες, και στην επικαιρότητα επανέρχονται τα προγράμματα «κοινωφελούς» «εργασίας» στους δήμους.
Προγράμματα «ανακύκλωσης ανέργων» που στην πραγματικότητα διευρύνουν και «επισφραγίζουν» τις ελαστικές σχέσεις εργασίας προεικονίζοντας και το εργασιακό τοπίο χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Παράλληλα διαιωνίζουν και ενισχύουν το καθεστώς της εργασιακής ομηρίας και την ευελιξία των κυβερνήσεων και των δήμων-περιφερειών σε ρουσφετολογικές-πελατειακές προσλήψεις.
55.000 «τυχεροί» άνεργοι από το σωρό του ενός εκατομμυρίου που μεγαλώνει με γεωμετρικούς ρυθμούς (το 5% των ανέργων αντιπροσωπεύει αυτό το νούμερο) που θα έχουν την «ευτυχία» να δουλέψουν για 5 ολόκληρους(!) μήνες με 550€ (αν βέβαια ισχύσουν οι αρχικές προκηρύξεις του καλοκαιριού του 2011 και δεν προσαρμοστεί αναλογικά η αμοιβή τους στο νέο πετσοκομμένο βασικό μισθό). Φορείς επιλογής των ανέργων διάφορες ΜΚΟ, σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία που λειτουργούν σαν ιδιωτικοί ΟΑΕΔ αλλά με κατάλληλο ένδυμα για να είναι ακόμη και μια τέτοια αισχρή διαδικασία βορά στον ιδιωτικό παράγοντα. Η ΓΣΕΕ με το γνωστό προδοτικό της ρόλο δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό. Συμμετέχει με 879 θέσεις «Κοινωφελούς Εργασίας» στο ΙΝΕ/ΓΣΕΕ της Αττικής. Η ΑΔΕΔΥ κάνει πως δεν γνωρίζει.
Όχημα για το νέο μοντέλο της εργασίας, οι δήμοι και οι περιφέρειες (εκτός ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων), το τοπικό κράτος, απόλυτα συνεπές με όλο το παρελθόν του σαν τομέας δοκιμασίας ελαστικών και ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, σαν δοκιμαστικός σωλήνας της μισής εργασίας. Ενισχυμένο τώρα και για το μέλλον με έναν τέτοιο ρόλο και με το νέο θεσμικό πλαίσιο του Καλλικράτη των χιλιάδων απολύσεων. Τα προγράμματα αυτά, ουσιαστικά θα αποτελέσουν ένα νέο πολιορκητικό κριό για την πλήρη και τελική κατεδάφιση μισθών και εργασιακών σχέσεων στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση, στους δήμους, αλλά και γενικότερα στο δημόσιο.
Στο τοπικό κράτος, εκεί που η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου διακηρύσσει χιλιάδες απολύσεις, δοκιμάζονται τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Προγράμματα προσαρμοσμένα στο μοντέλο των δήμων-επιχειρήσεων με φτηνό εργατικό δυναμικό και μείωση εργασιακού κόστους. Προγράμματα πρόσληψης εργαζομένων για την «κάλυψη» για τα μάτια του κόσμου κοινωνικών υπηρεσιών που η πολιτική της Τρόικα και των μνημονίων καθημερινά διαλύουν. Δημιουργείται έτσι στους μνημονιακούς δοκιμαστικούς σωλήνες της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας μια «υβριδική» μορφή απασχόλησης, μια γκρίζα ζώνη μεταξύ εργασίας – ημιαπασχόλησης - ανεργίας. Πέρα δε από την «αθέατη» αυτή όψη της ανεργίας, δημιουργείται και μια νέα γενιά συμβασιούχων - εργαζομένων που μπροστά της τα stage φαντάζουν επίζηλα... Αυτή βέβαια η τάση ανακυκλώνει διευρύνοντας το πρόβλημα πιέζοντας την εργασία συνεχώς σε μια ατέρμονη προς τα κάτω νέα εξισορρόπηση. Πρόκειται για στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές του κεφαλαίου, ανάλογη πρέπει να είναι και η απάντηση.
Μόνος δρόμος πια ο δρόμος της αντίστασης, ο δρόμος της αξιοπρέπειας και του αγώνα. Εργαζομένων και ανέργων, σωματείων και πρωτοβουλιών σε γειτονιές, σε ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα διεκδικήσει μαχητικά τη χαμένη μας ζωή και τον πλούτο που παράγουμε.
