Δευτέρα, 16 Ιουλίου 2012 10:55

Αρθρο Κων. Μαργέλη: Η αμφισβήτηση των εξοντωτικών τεκμηρίων διαβίωσης

Γράφτηκε από την
Αρθρο Κων. Μαργέλη: Η αμφισβήτηση των εξοντωτικών τεκμηρίων διαβίωσης

Τα ισχύοντα σήμερα τεκμήρια διαβίωσης, που θεσπίστηκαν λόγω αδυναμίας προσδιορισμού του πραγματικού κόστους διαβίωσης, οδηγούν σε τρομερές φορολογικές αυθαιρεσίες. Διότι δημιουργούν εξοντωτικά υψηλές εικονικές φορολογικές υποχρεώσεις, ικανές να οδηγήσουν τον κοινό μέσο πολίτη στην απελπισία και στην ολοκληρωτική ψυχική κατάρρευση.

Είναι κοινή διαπίστωση, ότι ο μέσος Ελληνας δεν αντέχει πλέον να πληρώνει άλλους έκτακτους φόρους, τέλη και χαράτσια, καθώς και το ότι έχει χάσει πλέον το χαμόγελό του και ζει υπό καθεστώς μονίμου άγχους.

Θα αναφερθώ ενδεικτικά σε μία περίπτωση που κλήθηκα να χειριστώ, η οποία στην κυριολεξία με συγκλόνισε.
Γυναίκα διαζευγμένη με ένα ανήλικο τέκνο, πάμφτωχη κυριολεκτικά, με ετήσιο πραγματικό εισόδημα 4.500 ευρώ + 150 ευρώ το μήνα διατροφή, με ένα σπίτι 90 τ.μ. στην Καλαμάτα (από γονική παροχή πριν από 20 χρόνια) και ένα ταπεινό 1.000άρι (που το πληρώνει κάθε μήνα με δόσεις), κλήθηκε με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης, να πληρώσει φόρο εισοδήματος ύψους 2.500 ευρώ!!! Το μισό δηλαδή και παραπάνω από το ετήσιο πραγματικό εισόδημά της, χωρίς σε αυτό να συνυπολογιστεί η φορολογική υποχρέωσή της από το χαράτσι της ΔΕΗ. Οδηγείται με τον τρόπο αυτό σε βέβαιη ψυχική κατάρρευση.
Μου έθεσε τα εξής εύλογα ερωτήματα: «Γιατί το κάνουν αυτό σε έναν φτωχό και εξαθλιωμένο άνθρωπο;», «γιατί αυξάνουν φόρους και χαράτσια, αφού ξέρουν ότι δεν θα πληρωθούν;».
Είδα τρόμο μεγάλο στα μάτια της γυναίκας. Είδα μια γυναίκα ανήσυχη και φοβισμένη πολύ. Είδα μια γυναίκα να λυγίζει. Μου είπε ότι δεν μπορεί να κλείσει τις νύχτες μάτι. Οτι το μόνο που έχει, είναι αυτό το σπίτι που μεγαλώνει το παιδί της. Με ρώτησε γιατί η Πολιτεία να θέλει να της το πάρει, όταν ξέρει πως ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και πως τα λεφτά της φτάνουν ίσα ίσα για το γάλα του παιδιού της… Και μετά μονολόγησε αν τα δικά τους τα παιδιά είναι καλύτερα από το δικό της… Στο τέλος μου είπε ότι δεν έχει κανένα τρόπο να πληρώσει τα 2.500 χιλιάρικα που το κράτος της ζητάει. Της πρότεινα να καταθέσει δήλωση κατ' αρχήν αμφισβήτησης των τεκμηρίων σε επίπεδο Δ.Ο.Υ και σε περίπτωση άρνησης μείωσης των τεκμηρίων ανάλογα με την ετήσια αντικειμενική δαπάνη, στην οποία θα αναφέρονταν οι ισχυρισμοί και τα αποδεικτικά στοιχεία που θα προσκόμιζε, να ασκήσει προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια. Στην περίπτωση αυτή, της είπα, ότι η μοίρα η δική της και του παιδιού της θα ήταν στα χέρια των κατώτερων δικαστών.
Το παραπάνω παράδειγμα δείχνει ότι δικαστές, δικηγόροι και εφοριακοί, έχουμε χρέος ιερό και καθήκον εθνικό, να σταθούμε όλοι δίπλα στους σκληρά δοκιμαζόμενους και βαλλόμενους συμπολίτες μας. Η κοινωνία -και η χώρα ολόκληρη- τρομοκρατείται μέσα από τη δημιουργία εικονικού δημόσιου, ιδιωτικού και φορολογικού χρέους. Με συνεχείς και πρωτοφανείς σε έκταση και ένταση εκστρατείες τρόμου, μας τρομοκρατούν ότι θα μας πάρουν τα σπίτια, θα μας βγάλουν από το ευρώ, θα μας γυρίσουν στο μεσαίωνα, θα μας βάλουν όλους στη φυλακή αν αρνηθούμε να πληρώσουμε τους εικονικούς φόρους. Οδηγούνται έτσι οι συμπολίτες μας σε οικονομικό αδιέξοδο. Σε απελπισία και σε ψυχικό τέλμα.
Τρανό παράδειγμα για όλους, η σπουδαία Ειρηνοδίκης Αθηνών, Σταυρούλα Κουτρουβίδα, η οποία κινήθηκε εκτός του νομικού πλαισίου σύνταξης των μνημονίων, όπως το προσδιόρισε ο πρώην πρόεδρος του ΣτΕ και πρώην πρόεδρος της «ελληνικής» κυβερνήσεως, ότι κυρίαρχος σ' ένα πολίτευμα δεν είναι ο δικαστής αλλά αυτός που έχει την εξουσία να κρίνει εάν υφίστανται έκτακτες συνθήκες, εκδίδοντας έτσι την πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι οι μνημονιακοί περιορισμοί στις αποδοχές, δώρα, κ.λπ. των εργαζομένων είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία…
Δεν πρόκειται κατά την άποψή μου για ανυπακοή στη νομολογία του ανώτατου δικαστηρίου, αλλά για την αυτονόητη εφαρμογή των νόμων, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ. Ως προς την επικυρωτική δε στάση, που το ΣτΕ επέδειξε τα δύσκολα τούτα χρόνια, η οποία σχεδόν ταυτίστηκε με την κυβερνητική οικονομική πολιτική που επιβλήθηκε κατ’ εντολή των δανειστών, είναι κάτι που θα κριθεί από τον ιστορικό του μέλλοντος.
Μακάρι ο νομικός κόσμος και ιδίως οι κατώτεροι δικαστές να εκμεταλλευτούμε τη μεγάλη ευκαιρία που οι ξένοι δανειστές μας έδωσαν, να μην προβλέψουν να φτιάξουν στην Ελλάδα Συνταγματικό Δικαστήριο…

Ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας
Κωνσταντίνος Αλεξ. Μαργέλης


NEWSLETTER