Συνήθως την στιγμή που αρχίζω να γράφω το κείμενο της εβδομάδας, έχω μια ευχάριστη διάθεση, για την δυνατότητα να επικοινωνήσω τις σκέψεις μου, με άγνωστους φίλους. Σήμερα όμως δεν έχω καθόλου καλή διάθεση, μιας και η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη σε μια χρυσή σελίδα του Ελληνισμού και μας παρασύρει μοιραία σε συγκρίσεις με το σήμερα.
Η μικρή μας χώρα, με την μεγάλη και σημαντική ιστορία, δυστυχώς από τότε που έγινε κράτος το 1827, είναι ένα παιχνιδάκι στα χέρια των μεγάλων δυνάμεων, που δεν θέλουν ένα στιβαρό κράτος, σ αυτήν την σημαντική γεωπολιτικά περιοχή του κόσμου. Με την βοήθεια των κυβερνώντων μας, που είτε από ευπιστία, είτε εκτελώντας εντολές, εφάρμοζαν τα σχέδια τους, μας έχουν οδηγήσει σε μεγάλες συμφορές και πολλές φορές μας χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωα.
Το 1940, κυβερνήτης ήταν ένας δικτάτορας, που εκτός από το περίφημο ρετσινόλαδο, έκανε και αρκετές θετικές ενέργειες για τους πολίτες και προετοίμασε την χώρα για την επερχόμενη θύελλα. Παρότι ιδεολογικά ήταν κοντά στον άξονα, δεν δίστασε να κρατήσει μια γενναία στάση, όταν οι Ιταλοί ζήτησαν να κάνουν παρέλαση στο Ελληνικό έδαφος. Μια στάση, που την επέβαλλε η μακραίωνη ιστορία των κατοίκων αυτής της μικρής γωνιάς της γης.
Την στάση αυτή, επιδοκίμασε το επόμενο πρωί σύσσωμος ο λαός, όταν με χαμόγελο, ενθουσιασμό και τραγούδια ξεκίναγε για το μέτωπο. Ακόμα και οι αντιφρονούντες εκτοπισμένοι εχθροί του καθεστώτος, ζήτησαν να καταταγούν για να πολεμήσουν. Να μην ξαναλέμε, πόσο βοήθησε στην τελική επικράτηση των δυνάμεων εναντίον του άξονα, η στάση της ηγεσίας και του λαού, γεγονός που αναγνωρίσθηκε από όλο τον κόσμο, που περιδεής παρακολουθούσε τις σιδερόφρακτες χιτλερικές στρατιές να κατακτούν πολύ εύκολα, όλη την Ευρώπη.
Σήμερα η χώρα μας, βρίσκεται εδώ και 3-4 χρόνια σε ένα ιδιότυπο πόλεμο, εξίσου επικίνδυνο, που απειλεί την κοινωνία μας με κατάρρευση. Τι έκανε και κάνει η ηγεσία μας, το ζήσαμε και το ζούμε όλοι. Ο Γιωργάκης και οι λοιποί αστέρες, έσπευσαν να μας φέρουν το ΔΝΤ, έδωσαν τον απαιτούμενο χρόνο σους δανειστές μας να ξεφορτωθούν τα τοξικά ομόλογα και να προετοιμαστούν, δεν θυμόντουσαν που έβαζαν τα στικάκια με πληροφορίες για τους πονηρούς. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, απλά αντιπολιτευόντουσαν το ούτως ή άλλως δύσκολο έργο της κυβέρνησης, αναμένοντας κομματικά οφέλη. Παρακολουθήσαμε έτσι ένα τρελό θέατρο παραλόγου, όπου η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, μετατρεπόταν σε μνημονιακή κυβέρνηση.
Ο λαός, που για χρόνια είχε παρασυρθεί στην πλασματική ευημερία, σαστισμένος από την ξαφνική αλλαγή στην καθημερινότητα του, παρακολουθεί με σχετικό μούδιασμα, την κατρακύλα του επιπέδου ζωής του. Παρασυρμένος από τις δηλώσεις για «δυνατή Ελλάδα», δεν άκουσε τα καμπανάκια, που κάποιοι συνετοί χτυπούσαν και με επικεφαλείς τους εργατοπατέρες του, δεν δεχόταν να παραιτηθεί από το πάρτυ καταναλωτισμού, το οποίο συντηρούνταν με δανεικά, μιας και το κράτος δεν φρόντιζε να εισπράξει όσα δικαιούταν. Ο καθένας προσπαθεί να προφυλαχτεί από τα χειρότερα, στέλνει τα χρήματα του στην ασφάλεια των ξένων τραπεζών, στερώντας ρευστότητα από την εθνική οικονομία, που ασφυκτιά.
Το κυριότερο είναι ότι η ομοψυχία, που ήταν η βάση του Αλβανικού έπους, δεν υπάρχει σήμερα και αυτό κάνει το μέλλον αβέβαιο και δύσκολο.
Δυστυχώς, μας έχει μείνει να γιορτάζουμε επετειακά, την τελευταία φορά που είπαμε κάπου ΟΧΙ ως έθνος! Κάποτε λοιπόν λέγαμε όχι. Αργότερα αρχίσαμε τα ίσως και τα … θα δούμε. Μετά ξεκινήσαμε τα μάλλον και τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε σταδιακά τα ναι, φτάσαμε στα YesSir και καταλήξαμε στα… ΔΙΑΤΑΞΤΕ!
ο … τσαγκάρης
Σ.Σ.: Η στήλη "Τσαγκαροδευτέρα" δημοσιεύεται ηλεκτρονικά δεδομένου ότι σήμερα δεν υπάρχει έντυπη έκδοση της "Ε" λόγω της αργίας της 28ης Οκτωβρίου.
