Σε ιστορικούς και όχι σε μυθικούς χρόνους, που το σύστημα διατηρούσε ακριβή και απολύτως ενημερωμένα αρχεία των αποφάσεων του, «εξηφανίσθει» ο τάφος και βέβαια το λείψανο του Αυτοκράτορα των Ελλήνων Αυτοκρατορικά διατάγματα, όπως το «Διατάγμα του Μεδιολάνου», εκδόθηκαν τότε και το συγκεκριμένο άλλαξε τον ρουν της ιστορίας της Ευρώπης, εφόσον επέτρεψε την ανεξιθρησκία, μέσα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και άρα «νομιμοποιούσε» τον χριστιανισμό.Το Διάταγμα εκείνο το υπέγραψε ο αυτοκράτορας, αρχιερέας της θρησκείας και "ζων θεός", εφόσον εθεωρείτο Υιός του ενανθρωπισμένου Θεού, το 313 μ.Χ., για να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, γιατί η κυρίαρχη θρησκεία της αυτοκρατορίας του, ήτο η ελληνική του Δωδεκαθέου. Ο ενανθρωπισμένος Θεός για την αυτοκρατορία της Ρώμης και τον αυτοκράτορά της, ήταν ο Μ.Αλέξανδρος, ο δέκατος τρίτος Θεός της Ρώμης, επομένως λογικό θα ήτο το σύστημα, να είχε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντί του. Όπως η Μόσχα έκανε μαυσωλείο για τον Λένιν, ώστε να συνδέεται ο «ιδρυτής» τής αυτοκρατορίας με τον εκάστοτε διάδοχό του, έτσι θα έκανε και η Ρώμη. Είχε συμφέρον ο αυτοκράτοράς της να «επιδεικνύει» τη σχέση του με τον «θεό» της Ρώμης, και να υποβοηθά με υλικά μέσα, την κοινοποίηση αυτής της μεγαλειώδους «θεϊκής» σχέσεως. Άρα, είναι βέβαιον ότι στον ιστορικό χρόνο του 313 μ.Χ., υπήρχε μαυσωλείο του Μ.Αλεξάνδρου στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και οπουδήποτε και να ευρίσκετο, θα ήτο γνωστό και καταγεγραμμένο από το σύστημα και γνωστό από όλους τους υπηκόους της αυτοκρατορίας, είτε το είχαν δει είτε όχι. Το πιθανότερο ήταν να ευρίσκετο στο κέντρο της Ρώμης, εκεί όπου ευρίσκετο ο αυτοκράτοράς της, ο ζωντανός «Υιός» του Μ.Αλεξάνδρου, ο αρχιερέας Του. Σύμφωνα με τις διατιθέμενες πληροφορίες μας και της γνώσεως μας για τη συμπεριφορά της εξουσίας, όταν πρόκειται να προβάλλει κάτι που την ευνοεί, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το 313 μ.Χ. και άρα σε απόλυτα ιστορικό χρόνο, ο Τάφος του Μ.Αλεξάνδρου ήτο γνωστός στο σύστημα και στον λαό.Αυτό μπορεί να άλλαξε, όταν άλλαξαν τα συμφέροντα της εξουσίας, όταν ο Μ.Αλέξανδρος και ο Τάφος του, έγιναν για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ό,τι έγιναν οι Τσάροι για τη Σοβιετική Ένωση ή ο Μπιν Λάντεν για το σημερινό δυτικό σύστημα ή ο Καντάφι για τη Λιβύη της νέας εποχής. Αναζητούμε αυτήν την τόσο σημαντική πληροφορία, την ημερομηνία για το πότε το σύστημα άλλαξε συμφέροντα και άρα συμπεριφορά, για να "κτίσουμε" μια λογική σκέψη.
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος του Α’ στις 27 Φεβρουαρίου του 380, αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, Το 384 διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα Εθνικών Ιερών και το 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες. Από τις 27 Φεβρουαρίου του 380 τα συμφέροντα της Ρώμης άλλαξαν και ο Μ.Αλέξανδρος έγινε για τη Ρώμη επικίνδυνος και ο Τάφος του απόλυτα ανεπιθύμητος. Το σύστημα τότε εξαφάνισε κρυφά τον Τάφο του Αλεξάνδρου και με άκρα μυστικότητα, τοποθετώντας σε «άγνωστο» μέρος το λείψανο του. Από εκείνη την εποχή, γνωρίζουμε αποδεδειγμένα και με αδιάσειστα στοιχεία, ημερομηνίες εκδόσεως νόμων και αυτοκρατορικών αποφάσεων, τα ίδια τα κείμενα των αποφάσεων, καθώς και ότι το ίδιο το σύστημα έχει καταγράψει, όποτε είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι το σύστημα, δεν είχε καταγράψει την ακριβή θέση, όπου βρίσκεται το Λείψανο του Μ.Αλεξάνδρου, το Λείψανο του πρώην Θεού του, του δέκατου τρίτου Θεού της Ρώμης, του μέχρι λίγες ώρες πριν Θεανθρώπου της αυτοκρατορίας. Για τη δική του ασφάλεια και μόνον θα έπρεπε το σύστημα να το γνωρίζει , για να μην το βρουν τυχαία οι εχθροί του, για να μην εμφανίσουν ψεύτικο Λείψανο οι «νοσταλγοί» του και για να μην γίνει γενικώς αντικείμενο εκμεταλεύσεως.Για την χριστιανική Ρώμη, η οποία δεν έχει χάσει από τότε μέχρι σήμερα τη «συνέχειά» της, δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκεται ο Τάφος του Μ.Αλεξάνδρου. Η ίδια χριστιανική εξουσία των ίδιων χριστιανών, με την ίδια γνώση και τα ίδια συμφέροντα είναι αυτή, η οποία έδρασε σε όλες αυτές τις ομοειδείς περιπτώσεις και δεν είναι δυνατόν σε μερικά χρόνια, να «ξεχάσει» η χριστιανική Ουάσιγκτον πού «ενταφίασε» τον Μπιν Λάντεν ή να «ξεχάσει» η Τρίπολη ποιοι και πού «ενταφίασαν» τον Καντάφι. Για τους αθάνατους μηχανισμούς του συστήματος, είτε αναφερόμαστε σε δέκα χρόνια είτε σε πεντακόσια, είναι «Μερικά» χρόνια και από τη στιγμή που υπάρχει καταγραφή των ενεργειών του, «παγώνει» ο χρόνος. Όταν πηγαίνεις στα μυστικά αρχεία του Βατικανού και βλέπεις μια γραπτή αναφορά του 800 μ.Χ., αυτή δεν διαφέρει , σ' ό,τι αφορά την αξιοπιστία της, από ένα χθεσινό έγγραφο.
Σε κάποιο τέτοιο αξιόπιστο χριστιανικό και άκρως απόρρητο έγγραφο, θα υπάρχει πλήρης αναφορά για τον Τάφο του Μ.Αλεξάνδρου , όπως ποιοι ανέλαβαν τη μεταφορά του, τι αντικείμενα περιλάμβανε η μεταφορά, πού τα πήγαν, πού τα τοποθέτησαν, τι δεσμεύσεις ανέλαβαν αυτοί οι οποίοι το έκαναν, τι μεταβολές επήλθαν σε ότι αφορά τη «φιλοξενία» του και τους λόγους που αυτές οι μεταβολές επήλθαν. Όπως λοιπόν δεν εθεωρούντο παράλογοι οι Ρώσοι, οι οποίοι το 1960 ζητούσαν από το Κρεμλίνο να τους αποκαλύψει, το πού βρίσκονται τα λείψανα της τσαρικής οικογένειας, έτσι δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογος και κάποιος, ο οποίος ζητάει σήμερα από τη Ρώμη να του αποκαλύψει τον Τάφο του Μ.Αλεξάνδρου και η οποία κάποτε διευθετούσε όλα τα θέματα λειτουργίας του συστήματος, όπως και σήμερα. Εφόσον λοιπόν το σύστημα, το οποίο κάποτε αποφάσισε να είναι «χριστιανικό», παραμένει τέτοιο και σήμερα και άρα δεν άλλαξε συμφέροντα και συνήθειες, όπως αποκαλύπτουν οι πρόσφατες ημερομηνίες, για λόγους συμφέροντος απέκρυψε τον Τάφο του Μ.Αλεξάνδρου και είναι εκείνο, που αν πιεστεί από τους πολίτες του, μπορεί να το αποκαλύψει, δεδομένου ότι γνωρίζει πού ευρίσκεται.
Για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, που προετοιμάζει σήμερα την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, ο Τάφος αυτός μπορεί να γίνει «βόμβα» στα θεμέλια της, μπορεί με την αποκάλυψή του να την τινάξει στον «αέρα», καθώς ούτε που φανταζόμαστε το είδος της «απειλής» που αντιπροσωπεύει η «επανεμφάνιση» του Μ.Αλεξάνδρου. Είναι τόσο σημαντική, γιατί η Νέα Τάξη και η Παγκόσμια διακυβέρνηση, προωθούν την ομογενοποίηση των πληθυσμών σε βαθμό «πολτοποιήσεως», οτιδήποτε λοιπόν, «θυμίζει» στους ανθρώπους το παρελθόν τους, όπως και οτιδήποτε τους «θωρακίζει» πίσω από παλιές «γραμμές» άμυνας, τους απειλεί. Είτε βρεθεί ο Τάφος του Χριστού, είτε ο Τάφος του Μ.Αλεξάνδρου, η απειλή είναι ίδια για ένα διεθνιστικό και άθεο σύστημα, όπως αυτό της Νέας Τάξεως. Αυτήν τη «μνήμη» προσπαθούν να διαγράψουν από τα μυαλά των ανθρώπων, προκειμένου να τους έχουν μπροστά τους «εύπλαστους» και για να τους διαμορφώσουν όπως θέλουν. Πρώτος και κυριότερος εχθρός τους είναι ο Δυτικός Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός, ο πιο πλούσιος και ισχυρός πολιτισμός που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, τον οποίον επιθυμούν να αλώσουν και για να έχει μονιμότητα η επιτυχία τους, θα πρέπει να τον «ισοπεδώσουν» πλήρως πλήττοντας όλα τα «θεμέλιά» του, θρησκευτικά και εθνικά .Εξαιτίας αυτής της επιδιώξεως άλλωστε έχουν εφεύρει και έχουν επιβάλει μέσα στον Δυτικό Κόσμο, όλους τους δήθεν κανόνες του «politically correct». Με αυτούς τους τεχνητούς όρους προσπαθούν να εξαφανίσουν όλες τις μέχρι τώρα συμβατικές ανθρώπινες συμπεριφορές, που δεν έπαυσαν να μεταφέρουν «φορτία» μέσα στον χρόνο, θρησκευτικά, εθνικά, ιστορικά, γεωγραφικά ή παραδοσιακά και διαφοροποιεί τους ανθρώπους μεταξύ τους και τους «υπενθυμίζει» από πού «προέρχονται» και προς τα πού «κατευθύνονται». Υποτίθεται πως αυτό το κάνουν από «ευαισθησία» και με στόχο να «αμβλύνουν» συμπεριφορές, οι οποίες προκαλούν εχθρότητες μεταξύ των ανθρώπων.
Εξαιτίας του στόχου της απροβλημάτιστης συμβιώσεως μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων, αποφάσισαν να διευκολύνουν τη συνύπαρξή των λαών, «ανακατεύοντας» τους με οργανωμένη προβολή νέων κοινά αποδεκτών προτύπων, «ομογενοποιώντας» τις συμπεριφορές τους και υποχρεώνοντας τους να αλλάξουν συνήθειες αιώνων, οι οποίες πράγματι σε άλλες εποχές προκαλούσαν προβλήματα και τριβές μεταξύ των ανθρώπων, λόγω λανθασμένων και προκλητικών στερεοτύπων. Τα προβλήματα αυτά όμως ήταν μικρής κλίμακας, γιατί τότε δεν είχαμε τις σημερινές μετακινήσεις των πληθυσμών, που προκαλούνται από τη σημερινή οικονομία της Νέας Τάξεως. Λίγες δεκαετίες πριν υπήρχαν Έλληνες, οι οποίοι δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους, μαύρο ή Κινέζο, τους οποίους σήμερα συναντούν καθημερινά στις γειτονιές τους και με τους οποίους πρέπει να συνυπάρξουν και άρα πρέπει να «κωδικοποιήσουν» τη συμπεριφορά τους, πάνω σε νέα δεδομένα. Είναι πλέον τόσο μεγάλη η ανάγκη της απροβλημάτιστης συνυπάρξεως, που δικαιολογεί συμβιβασμούς, οι οποίοι λίγες δεκαετίες πριν θα ξεσήκωναν θύελλα αντιδράσεων και θρησκευτική βία. Φτάσαμε, εξαιτίας της Νέας Τάξης, να συζητάμε και να διαπραγματευόμαστε για θέματα, τα οποία μέχρι τώρα ήταν ταμπού και κάποτε θα ήταν αιτία πολέμου. Ποιος θα εφαντάζετο ότι κάποιοι θα ζητούσαν να μην χτυπούν οι καμπάνες των Εκκλησιών μέσα στον χριστιανικό κόσμο, για να μην «ενοχλούνται» οι αλλόθρησκοι και ότι κάποιοι θα ζητούσαν να μην εορτάζονται τα Χριστούγεννα, μέσα στα σχολεία των χριστιανικών χωρών, για να μην «ενοχλούνται» τα παιδιά των άλλων θρησκειών. Αυτό απαιτούν κάποιοι εντός του χριστιανισμού και υπέρ του Ισλάμ. Εάν διενοείτο κάποιος να απαιτήσει από το Ισλάμ, να μην εορτάζει το Ραμαζάνι στην επικράτειά του, θα ευρίσκετο με θανατηφόρο «φετφά» να τον καταδιώκει.
Όμως, όλα αυτά τολμούν και τα ζητούν κάποιοι εντός του χριστιανισμού, γιατί ο ελληνοχριστιανικός κόσμος είναι ο βασικός τους στόχος και θέλουν να διαγράψουν τις «μνήμες» των λαών του, να ξεχάσουν ότι είναι χριστιανοί ότι είναι καθολικοί ότι είναι ορθόδοξοι και να θυμούνται μόνον ότι δήθεν είναι «άνθρωποι», ένα απλό ζωικό είδος, ανάμεσα σε πολλά άλλα και όχι όπως τους έχουν μάθει οι θρησκείες τους ν' αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους και να διαφοροποιούνται μεταξύ τους, αλλά άνθρωποι που δήθεν εξελίχθηκαν ως «είδος» μέσα στον χρόνο, από τους μονοκύτταρους οργανισμούς. Η «υιοθέτηση» της θεωρίας της εξελίξεως είναι συμφέρουσα για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, επειδή επιδιώκει να επεκταθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, παρουσιάζοντας τον άνθρωπο όπως την εξυπηρετεί, εντάσσοντάς τον σε ένα κοινό «είδος», ήσυχο και πειθήνιο στις εντολές τους και υιοθετώντας την «politically correct» συμπεριφορά που θα του επιβάλλουν.
Εχθρός αυτού του στόχου της Νέας Τάξης, είναι ό,τι διαφοροποιεί τους ανθρώπους μεταξύ τους ότι τους «εξειδικεύει» και τους δίνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές, όπως οι θρησκείες, οι εθνικές ταυτότητες, οι ιδεολογικές διαφορές , καθώς και όποιοι έχουν τη δική τους «εκδοχή» για το τι «είδους» άνθρωποι είναι. Σε αυτά επιτίθεται η Νέα Τάξη με όλα της τα όπλα, γιατί δεν θέλει να πιστεύουν οι άνθρωποι, πως έχουν σχέση με τον Θεό, γιατί αυτό ισχυροποιεί τις θρησκείες ,δεν θέλει να έχουν πατρίδες, γιατί αυτό ισχυροποιεί τα έθνη και δεν θέλει να έχουν ιδανικά ή ιδεολογίες, γιατί αυτό ισχυροποιεί τις κοινωνίες. Δεν τα θέλει όλα αυτά, γιατί οι άνθρωποι θυσιάζονται για την πίστη τους ή τις πατρίδες τους και τα ιδανικά τους και πολεμούν με πάθος όποιους απειλούν, τον Θεό τους τις πατρίδες τους και τα κοινωνικά τους κεκτημένα. Η φιλοπατρία και το κοινωνικό κράτος ενοχλεί τους «εκλεκτούς» της Νέας Τάξεως, εφόσον θέλουν να λεηλατήσουν τα κράτη εις βάρος των λαών τους, μισούν τα έθνη και κυρίως τα έθνη με τις πιο ισχυρές «μνήμες», ιδιαιτέρως αυτά που έχουν βαθιές «ρίζες» και μεγάλη «μνήμη» όπως είναι και το Ελληνικό, το οποίο είναι πολύ επικίνδυνο έθνος, γιατί ακόμα και σήμερα δεν εννοεί να «ξεχάσει» την καταγωγή του. Σε αυτή την απάνθρωπη και αντεθνική πολιτική, επικεφαλής έχουν τεθεί μια ομάδα αθέων προτεσταντών και πρώην σταλινικών χαφιέδων, άνθρωποι με ζωώδη συμπεριφορά, οι οποίοι παριστάνουν τους δαρβινιστές. Χρηματοδότες του όλου εγχειρήματος είναι υπερεθνικοί χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί Νεοταξιτικών συμφερόντων, οι οποίοι επιδιώκοντας τον παγκόσμιο έλεγχο, χρηματοδοτούν παγκόσμιες «καμπάνιες» προπαγάνδας, οι οποίες παρουσιάζουν σαν αναχρονιστικούς «incorrect» παράγοντες, μόνον τις θρησκείες των άλλων. Ως ιδιοκτήτες και διαχειριστές των παγκόσμιων ΜΜΕ, της παγκόσμιας «βιομηχανίας» προτύπων του Χόλυγουντ και χρηματοδότες όλων των «ανθρωπιστικών» οργανώσεων, που στόχο τους έχουν τις μετακινήσεις και την ανάμιξη των πληθυσμών, καθώς επίσης και χρηματοδότες όλων των «ελεγκτικών» μηχανισμών της πανανθρώπινης «ηθικής», της δικής τους «correct ηθικής».
Αν αποκαλυφθεί ο Τάφος του Μ.Αλεξάνδρου, αλλάζει η «ατζέντα» του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και συγκεντρώνει επάνω του την «προσοχή» όλου του κόσμου και προβάλλει αυτά, τα οποία οι νεοταξίτες θέλουν να «ξεχάσει». Θυμίζει στους χριστιανούς ποιοι είναι και από πού προέρχονται και ποια ήταν η βάση του Πολιτισμού τους και ποιοι ήταν οι «Πατέρες» αυτού του Πολιτισμού και τις «εντολές» εκείνων των Πατέρων και μαζί με αυτές και τους εχθρούς τους και θα κάνει τους σημερινούς Έλληνες ακόμα πιο φανατικούς Έλληνες, θα τους «δέσει» ακόμα περισσότερο με τη γη τους, θα τους «μεθύσει» αυτή η παγκόσμια προσοχή και όταν οι Έλληνες «μεθούν» είναι επικίνδυνοι, στρεφόμενοι εναντίον γιγαντιαίων εχθρών. Μια τέτοια αποκάλυψη θα έχει άπειρες παρενέργειες σε όλη την πολιτική που ασκεί η Νέα Τάξη, όπως στο λεγόμενο Μακεδονικό «ζήτημα» , όπου μπορεί να λυθεί άπαξ διά παντός, γιατί θα αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια τόσο για τον Αλέξανδρο όσο και για την ίδια τη Μακεδονία και γιατί σε αυτόν τον Τάφο ο Μέγας Αλέξανδρος θα έχει «μαζί» του ό,τι «κουβαλούσε» και στη ζωή του , το ελληνικό «φορτίο» του. Θα πρέπει οι Σκοπιανοί, οι οποίοι «παριστάνουν» τους αρχαίους Μακεδόνες, να «ερμηνεύσουν» τις «εντολές» του Μεγάλου Μακεδόνα και θα πρέπει να πείσουν όλο τον κόσμο ότι μπορούν να διαβάσουν τα «μηνύματα» που «στέλνει» στις μελλοντικές γενιές. Επιπλέον, το ίδιο το παιχνίδι της αναζήτησεως αυτού του Τάφου αλλάζει το σύνολο του «παιγνίου» της ισχύος. Φέρνει στο προσκήνιο εντελώς αναπάντεχα, τους δύο παλαιούς πρωταγωνιστές, τους Έλληνες και την ίδια τη Ρώμη, που το σημερινό κατεστημένο της Νέας Τάξεως και ο προτεσταντικός κόσμος, όχι απλά τους θεωρεί απολύτως ανεπιθυμήτους, αλλά τους μισεί θανασίμως και προσπαθεί να τους εξολοθρεύσει. Στην περίπτωση που ο Τάφος του Αλεξάνδρου, αποκτήσει παγκόσμιο ενδιαφέρον, σε αυτούς τους δύο μισητούς για την Νέα Τάξη παράγοντες θα δοθεί η ευκαιρία να διαδραματίσουν ρόλο και θα απειλήσουν την ισχύν της. Για την τύχη δηλαδή της παγκοσμίας αθέου και υπερεθνικής Νέας Τάξεως, θα «αποφασίσει» η Ρώμη και οι Έλληνες, οι οποίοι ζητούν από τη Ρώμη ν' αποκαλύψει, αυτό που καί τους δύο ευνοεί και θίγει την άθεη Νέα Τάξη. Αυτός είναι ο Απόλυτος Εφιάλτης της Νέας Τάξεως, να κρατά η Ρώμη και οι Έλληνες, το «κλειδί» της επιβιώσεως της.
Ο Τάφος του Μ.Αλεξάνδρου είναι κάτι το μυθικό, πιο μυθικό ακόμα και από το «Άγιο Δισκοπότηρο», ένα πραγματικό «θαύμα, ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της ανθρωπότητας, που ασκεί μια απίστευτη γοητεία, η οποία στρέφει την προσοχή του κόσμου στον Ελληνισμό, ο οποίος σήμερα λοιδορείται και εξευτελίζεται, από τα γνωστά κέντρα προπαγάνδας της Νέας Τάξεως. Στρέφει την προσοχή του κόσμου σε έναν «Μέγιστο» άνθρωπο, ο οποίος πίστευε στον Θεό και μάλιστα πίστευε, όπως και ο Χριστός, ότι αυτός ο Θεός έχει θνητούς ανθρώπους για παιδιά Του. Έναν λατρεμένο άνθρωπο, ο οποίος πίστευε ότι ακριβώς απειλεί και ενοχλεί τους δαρβινιστές και που αναγκαστικά με την «εμφάνισή» του, θα λειτουργούσε ως «μέτρο», για να συγκριθούν μαζί του όλοι οι σημερινοί «σημαντικοί» άνθρωποι και θα «υπενθυμίσει» σε όλους, λόγω της σχέσεως του με τον Ελληνισμό, τη Δημοκρατία, τον Ανθρωπισμό, την Ευεργεσία, τη Φιλοσοφία, την Αυτοθυσία, την Φιλοπατρία, την Φιλαλήθεια, την Αλληλεγγύη και ότι άλλο έδωσε ένας τέτοιος πραγματικός πολιτισμός στην ανθρωπότητα. Θα «θυμηθεί», ότι απεχθάνεται το σύστημα των «ανώτερων», των «πολιτισμένων», το σύστημα των «εξελιγμένων» θηρίων και των «παρασίτων» της ανθρώπινης ιστορίας, που θέλουν να λεηλατήσουν τους πάντες και διεκδικούν τα πάντα. Θέμα χρόνου είναι να «τεθούν εκτός μάχης» αυτοί, εάν απροσδοκήτως «αναστηθεί» ένας Αλέξανδρος. Πρέπει ο άνθρωπος να «αφυπνισθεί» επιτέλους, να ξεφύγει από τον «εφιάλτη» της «virtual» πραγματικότητας όπου έχει εγκλωβισθεί, να σηκώσει το «κεφάλι» του και να δει στον Ουρανό τον Θεό και τον εαυτό του. Να δει ότι ο σκοπός της ύπαρξής του, είναι η αιώνια θέωση και όχι ο εφήμερος πλουτισμός, ότι η «επιτυχία» αυτής της υπάρξεως, είναι το μεγάλο έργο, δωρεά υπέρ των ανθρώπων και όχι η συγκομιδή τόκων και αποδόσεων, εις βάρος των ανθρώπων. Να «θυμηθεί» και πάλι ότι αυτό που κάνει «μέγιστους» τους ανθρώπους, είναι το μέγεθος της προσφοράς και όχι το μέγεθος της εκμεταλεύσεως και της κλοπής προς τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτά θα αποκαλυφθούν αν «επανεμφανιστεί» στο προσκήνιο, ο πραγματικά «Μέγιστος» της ιστορίας και θα είναι θέμα χρόνου να εύρει η ανθρωπότης το «βηματισμό της» και να τιμωρηθούν όλοι αυτοί, οι οποίοι την έφτασαν στο χείλος της καταστροφής.
Τώρα, που όλοι οι λαοί αρχίζουν και «θυμούνται» ότι είναι Έλληνες, καλό είναι να ζητήσουν από τη Ρώμη, ν' ανοίξει τις «πόρτες», που εδώ και αιώνες μένουν ερμητικώς «κλειστές», να μάθουν αυτά τα οποία τους κρύβουν οι εξουσίες, δεδομένου ότι η χειραφέτηση της ανθρωπότητος, είναι πλέον μια αναγκαιότητα. Μια νέα υπέρλαμπρη ημέρα «ανατέλλει», για την ανθρωπότητα, η οποία πλησιάζει στην «ενηλικίωσή» της και θα πρέπει να σπάσουν τα στεγανά, τα οποία περιορίζουν τη γνώση της. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν τα ιερατεία όλου του κόσμου, ώστε να πάψουν να απαιτούν, μόνον τυφλή πίστη από τους πιστούς τους. Δεν θα γίνει φτωχότερος ο κόσμος μας, αν ερμηνευτούν τα μυστήρια και δεν θα χαθούν τα ιερά και τα όσια μας, αν τα «χαϊδέψουμε» με τη σκέψη μας, αλλά και με τη λογική μας. Θα πρέπει να μάθει την αληθινή της ιστορία, χωρίς τα ταμπού και τα «μασκαρέματα» των ανασφαλών ιερατείων.Η αποκάλυψη του Τάφου του Αλεξάνδρου, ενός μεγάλου «οδηγού» της ανθρωπότητας, θα πρέπει να γίνει το «θεμέλιο» της καθαρής αλήθειας, σε έναν νέο κόσμο, που χρέος μας είναι, να τον κάνουμε εξ αρχής «Φωτεινό»., Ενα μήνυμα πρέπει να στείλουμε, προς όλους τους ανθρώπους, για να μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, νικώντας τον φόβο που τους καθηλώνει, στην αδυναμία και στην αδράνεια και ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν, ότι είναι άνθρωποι και δεν πρέπει να φοβούνται τα ζώα, ακόμα και τα πιο εξελιγμένα και τα πιο πλούσια.
Βασίλειος Νικ. Καλλικούνης
