Σέβομαι τη γνώμη σας, αλλά διαφωνώ πλήρως με αυτήν. Και αυτό, διότι:
1. Ο Νίκος Παππάς ήταν μυημένος στο Κίνημα του Ναυτικού έτους 1973, του οποίου την ύπαρξη είμαι βέβαιος ότι γνωρίζατε. Δεν είμαι βέβαιος αν συμφωνούσατε ή όχι. Χρονικά, το κίνημα δημιουργήθηκε την επαύριον της αναγγελίας του διαγγέλματος σας από τον Βασιλειάδη, στις 13 Δεκεμβρίου 1967, στους αξιωματικούς και πληρώματα, στην πλατεία του Ναυστάθμου Κρήτης. Τότε έπεσε ο πρώτος σπόρος για την έναρξη της αντίστασης του Π. Ναυτικού ενάντια στη χούντα, με τη συμμετοχή βέβαια και του Νίκου Παππά (χρονικά).
2. Οσον αφορά τη φυγή του Παππά, που εσείς χαρακτηρίζετε το έσκασε, δηλαδή λιποταξία, σας πληροφορώ μετά λόγου γνώσεως και επί τιμή, τα εξής:
Στις 23 Μαΐου 1973, και μετά από δυο τρεις αναβολές για τεχνικούς λόγους, αποφασίστηκε η εκδήλωση του κινήματος στην προαναφερόμενη ημερομηνία. Στην κίνηση αυτή ήταν μυημένοι και συμμετείχαν το σύνολο σχεδόν των κυβερνητών, των υπάρχων και των Α' μηχανικών του Πολεμικού Στόλου της Ελλάδος. Δυο τρεις ημέρες πριν την έναρξη του κινήματος (23-5-1973), δηλαδή στις 19-20 Μαΐου, το καράβι του Παππά («Βέλος») είχε κληρωθεί να συμμετάσχει σε προγραμματισμένη άσκηση NATO. Το βράδυ της 21ης Μαΐου, στο σπίτι του αντιπλοίαρχου και πρωτεργάτη του κινήματος κ. Αθανάσιου Σέκερη, ο γράφων, ο Νίκος Παππάς και ένας ακόμα, του οποίου το όνομα δε θυμάμαι (είμαι 85 χρονών), υπογράφουμε τους όρκους, τους παραδίδουμε στον Παππά για ασφάλεια και του λέμε ότι στις 23 Μαΐου, όπου και αν βρισκόταν, θα έπρεπε να πλεύσει προς τη νήσο Σύρο. Το νησί αυτό μάς ήτο τελείως απαραίτητο για τη διοικητική μέριμνα. Είχε και έχει ναυπηγείο για τις επισκευές, αλλά ήταν μυημένος και ο ταγματάρχης, μακαρίτης τώρα, Μουστακλής, στρατιωτικός διοικητής τότε του νησιού (γνωστό το τραγικό του τέλος).
3. Ξημερώματα 23ης Μαΐου 1973, ο Νίκος Παππάς ακούει από το ιταλικό ραδιόφωνο ότι έχουν συλληφθεί αξιωματικοί του Π.Ν.: Είχαμε προδοθεί.
Τότε ο Παππάς, με θάρρος και τόλμη, όπως ταιριάζει σε αξιωματικούς, δηλώνει με σήμα προς τον διοικητή της Ασκησης την αντίθεσή του προς το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Διαμαρτύρεται για τις συλλήψεις και τους βασανισμούς των αξιωματικών συναδέλφων του, αποκόπτεται από την άσκηση και πλέει ανεξάρτητα προς Ιταλία ζητώντας πολιτικό άσυλο.
Με την πράξη του αυτή ο Νίκος Παππάς κατέστησε γνωστή σε παγκόσμια κλίμακα την αντίθεση των Ε.Δ. της Ελλάδος προς τη χούντα, η οποία μέχρι τότε επαίρετο ότι είχε τις Ε.Δ. με το μέρος της. Αλλά εκτός αυτού, προβλημάτισε πολύ σοβαρά τον ξένο παράγοντα.
Στο σημείο αυτό θέλω να σας επισημάνω, Μεγαλειότατε, την απορία μου: Πώς είναι δυνατόν ο Αρχηγός του Ελληνικού Κράτους, ο οποίος μάλιστα ήταν ενημερωμένος για την προσπάθεια του Π.Ν. να ρίξει τη χούντα, να μην αναγνωρίζει την προσφορά του Παππά προς τη δημοκρατία; Διότι, Μεγαλειότατε, εάν ο Παππάς δεν προέβαινε στην
κίνηση αυτή, η χούντα θα μας αποστράτευε «στα μουγκά» και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ενώ με την κίνηση αυτή του Παππά:
α. Ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις του δεν είναι με τη χούντα, και
β. Προβλημάτισε τις ξένες κυβερνήσεις, φίλιες ή μη.
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, σας δηλώνω, Μεγαλειότατε, ευθέως και ευθαρσώς ότι κάνατε μέγα ιστορικό λάθος να μη μνημονεύσετε στο τρίτομο έργο σας (που το θεωρείτε μάλιστα ιστορικό) την προσπάθεια (Κίνημα) του Π. Ναυτικού της Ελλάδος να
αναστρέψει τη χούντα, τη στιγμή μάλιστα που το γνωρίζατε.
Με την ενέργειά σας αυτή, απαξιώσατε το μοναδικό ένοπλο τμήμα του λαού που αντιστάθηκε στο δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.
Ελπίζω ότι θα βρείτε τρόπο, το σοβαρότατο αυτό -κατά τη γνώμη μου- ιστορικό σας λάθος να το επανορθώσετε.
Διονύσιος Κασιμάτης
Αξιωματικός Π.Ν. ε.α.
Μέλος του Κινήματος
Ναυτικού έτους 1973
