Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει και κάτι άλλο πέραν της υπόσχεσης για μεταβίβαση στο Δήμο Καλαμάτας του διατηρητέου Αλειφέρη, το σίγουρο όμως είναι πως αυτός αδυνατεί να αποκαταστήσει κτήρια τα οποία ήδη βρίσκονται στην ιδιοκτησία του. Με πολύ χαρακτηριστικό αυτό του παλαιού ξενοδοχείου "Αχίλλειον" το οποίο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το διατηρητέο Αλειφέρη, στην οδό Αριστομένους και κρέμεται έτοιμο να σωριαστεί πάνω στα κεφάλια των περαστικών. Αν και φαίνεται πως υποψήφιο να το προλάβει είναι το διατηρητέο του παλιού Οικονομικού Γυμνασίου το οποίο έχει πλήρως αποσαθρωθεί. Το μόνο διατηρητέο που μπορεί να περισωθεί είναι το κτήριο Πλεμματιά-Βογόπουλου, επειδή παραχωρήθηκε για χρήση στο Λύκειο των Ελληνίδων με πολυετή σύμβαση και με την υποχρέωση να ολοκληρώσει την ανακατασκευή. Η πλήρης αντίφαση πολιτικής στις επιδιώξεις του Δήμου Καλαμάτας, είναι το γεγονός ότι από τη μια πλευρά ζητεί να του εκχωρηθεί το διατηρητέο Αλειφέρη και από την άλλη προωθεί το σχέδιο κατεδάφισης του ιστορικού κτηρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας (επειδή δυστυχώς οι προηγούμενοι δημοτικοί άρχοντες παρέλειψαν να το κηρύξουν διατηρητέο).
Το ζητούμενο πλέον για όλα τα διατηρητέα κτήρια (ιδιωτικά και δημόσια), είναι η εξεύρεση λύσεων για να μην… τα φάει το σκοτάδι. Πέρα από κάθε αμφιβολία, σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι εξαιρετικά δύσκολο να προχωρήσει η αποκατάσταση των διατηρητέων με τον "συμβατικό" τρόπο. Η οικονομική κρίση έχει παγώσει την οικοδομή ακόμη και εκεί που υπάρχει η μέγιστη εκμετάλλευση του χώρου (και θεωρητικά το κέρδος), ενώ η αξία των προς ενοικίαση κτηρίων στο κέντρο της πόλης πέφτει δραματικά καθώς τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται. Ενώ ορισμένοι τομείς όπως αυτός της διασκέδασης ίσως δεν είναι τόσο μακριά από την κατάρρευση, όσο φαίνεται σήμερα.
Κατά συνέπεια δεν υπάρχουν παρά μόνον δύο δρόμοι τους οποίους θα πρέπει να ανιχνεύσουν οι δημοτικοί παράγοντες προκειμένου να περισωθεί η ιστορική κληρονομιά:
- Ο πρώτος είναι ο δημόσιος και έχει να κάνει με την αναζήτηση Κοινοτικών προγραμμάτων στα οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν τέτοιες δράσεις. Δεν είναι κάτι απλό καθώς όλοι οι δήμοι πηγαίνουν "ψαχτά" για να… ανακαλύψουν προγράμματα, ενώ απουσιάζει η ελληνική παρέμβαση σε επίπεδο σχεδιασμού προγραμμάτων τα οποία θα μπορούσαν να "φωτογραφίζουν" ανάγκες των ελληνικών πόλεων. Εδώ πάντως θα πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά την διάρκεια της προηγούμενης δημοτικής θητείας έγιναν κάποιες δηλώσεις για συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα το οποίο αφορούσε τη συνεργασία πόλεων με Ιστορικά Κέντρα για την ανάπτυξη δράσεων, αλλά αυτό… εξαφανίστηκε χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση.
- Ο δεύτερος είναι ο ιδιωτικός και έχει δύο πλευρές: Από τη μια υπάρχει το παράδειγμα του Λυκείου των Ελληνίδων που θα μπορούσε να αποτελεί πολιτική του δήμου εδώ και πολλά χρόνια με την "υιοθεσία" διατηρητέων κτηρίων από διάφορους φορείς και ιδρύματα προκειμένου να στεγαστούν διάφορες δραστηριότητες. Και από την άλλη υπάρχουν κάποιες πρωτοβουλίες που ανακόπηκαν όπως φαίνεται από την κρίση, με τις οποίες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν συμπλέγματα κτηρίων για ξενοδοχειακή εκμετάλλευση.
Σε κάθε περίπτωση η υπόθεση των διατηρητέων είναι πολύ σοβαρή για να περιοριστεί σε… πανηγυρισμούς για απόκτηση κτηρίων χωρίς προοπτική διάσωσης.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr