Πριν από ένα μήνα περίπου είχαμε δημοσιεύσει ένα σημείωμα στη στήλη το οποίο αφορούσε τη συμμετοχή του Δικτύου Κρητικού Ελαιολάδου στην έκθεση ANUGA της Γερμανίας που διεξάγεται αυτές τις ημέρες. Με αφορμή αυτό, ο φίλος γιατρός νεφρολόγος Τάσος Πουλόπουλος μας έστειλε την επιστολή που ακολουθεί:
«Στο άρθρο σου της 17/9/11 με τον τίτλο "Λάδι, Κρήτη και Μεσσηνία", αφού παραθέτεις την ειδησεογραφία, στο τέλος ρωτάς τι γίνεται σε μας.
Δες λοιπόν τι γίνεται. Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο της Μαντίνειας Αβίας, με κάποιο μαγικό τρόπο φτάνει στην εταιρεία Oliviers & Co (γαλλική), συσκευάζεται, ανακοστολογείται δεόντως και βρίσκει την θέση του στις μπουτίκ της στην Ευρώπη.
Βρέθηκα πρόσφατα στη Δανία (Κοπεγχάγη). Χαζεύοντας γύρω, στην κυριολεξία με ανοικτό στόμα, έπεσα σε ένα κατάστημα πώλησης ελαιολάδου και προϊόντων της κουλτούρας του λαδιού και της ελιάς με την παραπάνω φίρμα.
Μπήκαμε μέσα, άντε να δούμε τι παίζει στον κόσμο. Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό όταν είδα το λάδι από την Μαντίνεια της Αβίας, να πουλιέται το λίτρο προς 35 ευρώ και κάτι και το δίλιτρο προς 53 ευρώ και κάτι. Καλά βλέπεις, δεν κάνω πλάκα! Και μη φανταστείς ότι ήταν σε κάποια ιδιαίτερη συσκευασία, απλά τενεκεδένια δοχεία ήταν! Ούτε είχαν καμιά ένδειξη ότι ήταν "βιολογικό"!
Τρία τενεκεδάκια με αρωματισμένο λάδι των 100 κυβικών εκατοστών το καθένα έκαναν μαζί πάνω από τριάντα ευρώ!
Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πώς ακριβώς δουλεύει αυτή η φάμπρικα; Γιατί έχω πάψει πια να πιστεύω ότι τόσοι που ασχολούνται με το λάδι είτε σε επίπεδο συνεταιρισμών ή σε επίπεδο Πολιτείας είναι κουτοί ή τεμπέληδες. Πρόκειται για απίστευτη μειοδοσία και εκμετάλλευση του εισοδήματος των αγροτών μας και βλάβη ανήκεστο και συνειδητή στα συμφέροντα του λαού και στο μέλλον της χώρας. Τουλάχιστον ας πουλάμε το λάδι στους Κρητικούς».
Οπως μας εξήγησε, προσπάθησε να βγάλει και φωτογραφίες αλλά τα χέρια του έτρεμαν από οργή με αποτέλεσμα να βγουν… κουνημένες. Αν χρειαστεί όμως μπορεί να έχουμε και άλλες καθαρότερες που θα τραβήξουν άλλοι.
Νομίζουμε ότι η επιστολή τα λέει όλα και αφορά όλο το σύστημα από τους παραγωγούς μέχρι και τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες που… πλέκουν καλάθια όπως έγραφε στην ιστοσελίδα του ο Θαν. Μαυρούλης, αντί να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στην "καρδιά" του. Η υπόθεση πέραν των παραγωγών, των οργανώσεών τους και των τυποποιητών, αφορά πρωτίστως το Δήμο Καλαμάτας ο οποίος οφείλει να χαράξει πολιτική γύρω από το μεγάλο κεφάλαιο της ελιάς και του ελαιολάδου. Και αυτό για δύο λόγους:
- Το όνομα "Καλαμάτα" αποτελεί διεθνές διαβατήριο καθώς δεν υπάρχει σημείο της γης που να μην γνωρίζουν οι άνθρωποι τις "ελιές Καλαμών" ανεξαρτήτως αν είναι Χιλής, Τουρκίας ή… μαυρισμένες ισπανικές.
- Το ελαιόλαδο ονομασίας προέλευσης έχει το όνομα "Καλαμάτα" και με αυτό μπορεί όχι μόνον να ταξιδέψει το ίδιο στον κόσμο, αλλά και η πόλη ως προορισμός.
Στα χέρια μας υπάρχει ένα πολυτιμότατο εργαλείο το οποίο δεν γνωρίζουμε πώς να το χρησιμοποιήσουμε. Ας ζητήσουμε τουλάχιστον από κάποιους να μας… δείξουν πώς δουλεύουν τα δικά τους. Ο δήμος έχει πεδίο δόξης λαμπρόν, αρκεί να αντιληφθεί ότι το μέλλον πλέον βρίσκεται στις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που μπορεί να αναλάβει.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr