Είμαστε στο "και πέντε" αλλά κανένας δεν μας έχει πείσει ότι υπάρχει μια σοβαρή συζήτηση ανάμεσα σε όλους τους παράγοντες έτσι ώστε να αναζητηθούν εναλλακτικές λύσεις, να κοστολογηθούν, να αναζητηθούν πόροι για την κάλυψη του κόστους και να υπάρξει μια ελάχιστη κοινή συμφωνία για τη διαχείριση της υπόθεσης τα επόμενα χρόνια.
Τα υπουργεία κατάφεραν στο διάστημα που πέρασε να περιπλέξουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα αντί να αναζητήσουν και να εφαρμόσουν λύσεις. Η Περιφέρεια κρατάει για πάρτη της την υπόθεση της ολοκληρωμένης διαχείρισης και πετάει το μπαλάκι της προσωρινής λύσης στους δήμους. Αυτοί με τη σειρά τους δηλώνουν αναρμόδιοι και ζητούν λύσεις από τους άλλους.
Στο βάθος του χρόνου φαίνεται κάποια μέθοδος καύσης καθώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι βλέπουν… θησαυρό στα σκουπίδια. Κανένας όμως δεν μπορεί με σιγουριά να προβλέψει αυτό το… βάθος, ούτε και με ποιο τρόπο θα ξεπεραστούν τα εμπόδια (νομικά και κοινωνικά) στη χωροθέτηση και εγκατάσταση μιας τέτοιας μονάδας. Στο ενδιάμεσο η Πολιτεία νίπτει χείρας, η Περιφέρεια πιέζει για χωματερές δεμάτων και οι δήμοι ζητούν… κανονικές χωματερές γιατί δεν θέλουν να τους μείνουν… αμανάτι τα δέματα. Ταυτοχρόνως όλο και κάτι λένε περί ανακύκλωσης, δεματοποίησης και κομποστοποίησης γενικώς και αορίστως αλλά δεν έχουν παρουσιάσει με σαφήνεια τις θέσεις και το στόχο τους. Εφόσον τεχνικά επιλεγεί αυτός ο δρόμος για την "ενδιάμεση λύση", αναρωτιέται κανένας τι νόημα έχει η… τελική. Αν δηλαδή μπορεί να λειτουργήσει ανεκτά ένα σύστημα τέτοιας διαχείρισης σε επίπεδο δήμου ή ενότητας δήμων, δεν υπάρχει κανένας λόγος οι πολίτες να πληρώσουν παπορίσια την εγκατάσταση βιομηχανικής μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων.
Δεν μπορεί να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το κόστος κατασκευής της μονάδας διαχείρισης των σκουπιδιών μέχρι να φθάσουν σε αυτή, θα κληθεί να το πληρώσει πολύ ακριβά ο πολίτης. Τα δημοτικά τέλη τα οποία είναι ήδη υψηλά θα εκτιναχθούν, οι δήμοι θα έρθουν αντιμέτωποι με το "δεν πληρώνω" και τότε να δούμε ποιος θα πληρώνει την… πρωτοπορία των συμβάσεων παραχώρησης.
Η λύση δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στην αποφασιστική μείωση του όγκου των σκουπιδιών με κίνημα του τύπου "δεν πετάω τίποτε". Στην διαλογή των υλικών μέσα στο σπίτι και την ανακύκλωση των πάντων. Και στην κομποστοποίηση των ελαχιστοποιημένων ποσοτήτων ζυμώσιμων που θα οδηγούνται στους κάδους.
Μπορούν να παρουσιάσουν ένα τέτοιο αξιόπιστο σχέδιο οι δήμοι; Αν όχι, τότε μπορούμε να περιμένουμε τα ακόμη χειρότερα. Για την υγεία αλλά και για την… τσέπη μας!
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr