Η εικόνα συνήθης, κυρίως το καλοκαίρι: Φτάνει το αυτοκίνητο σε σκιά στην παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας και... εκτοπίζει τους κολυμβητές που θα ήθελαν να απολαύσουν τη δροσιά κάτω από τα δέντρα. Είναι κάτι το οποίο γνωρίζουν όλοι οι δημοτικοί παράγοντες, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Η οποία αποτυπώνει τη νεοελληνική αντίληψη για τον δημόσιο χώρο και τις χρήσεις του.
Με δεδομένο αυτό το γεγονός, ο πολίτης είναι υποχρεωμένος να επιλέξει ανάμεσα στον ήλιο και την ομπρέλα του καταστήματος. Υπάρχει βεβαίως και η μέση λύση, να φορτωθεί τα δικά του συμπράγκαλα για να εξασφαλίσει σκιά. Μια σκιά που έχει καταστεί είδος εν ανεπάρκεια, σε μια ζώνη η οποία θα μπορούσε να σκιάζεται με απόλυτα φυσικό τρόπο προσφέροντας απόλαυση σε ντόπιους και επισκέπτες.
Οι κατά καιρούς δημοτικοί άρχοντες όμως άλλα πρεσβεύουν. Πάνε από ανάπλαση σε ανάπλαση και ουσιαστικά ασχολούνται με πλάκες και τσιμέντα κατά πώς έχει επικρατήσει, αφού το τελευταίο που σκέφτονται είναι οι απλές λύσεις ελαχίστου κόστους. Το σημειώνουμε με έμφαση γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια τονίζουμε με κάθε ευκαιρία ότι η παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας μπορεί να γίνει "όαση", με τις κατάλληλες φυτεύσεις που μπορούν να αλλάξουν πραγματικά την όψη της χωρίς προσθήκη τσιμέντου και πλακών.
Η ανάγκη αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη σήμερα, καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να διαθέσουν χρήματα ακόμη και για καφέ. Η ευθύνη του δήμου είναι να δώσει σε αυτό τον κόσμο τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τον δημόσιο χώρο με τη διαμόρφωση φυσικής σκίασης και με τον κατάλληλο εξοπλισμό για την εξυπηρέτηση στοιχειωδών αναγκών.
Τα αρμυρίκια της παραλιακής ζώνης που φυτεύτηκαν εδώ και δεκαετίες αποδεικνύουν ότι είναι ανθεκτικά στο χρόνο και μπορούν να δημιουργήσουν ένα πραγματικό παράλιο άλσος, εφόσον αποτελέσουν μέρος ενός σχεδίου "πράσινης ανάπλασης" της μεγάλης αυτής ζώνης με την οποία προίκισε η φύση την Καλαμάτα. Και φυσικά οι ειδικοί επιστήμονες θα μπορούσαν να αναζητήσουν κι άλλα δέντρα ανθεκτικά στις συνθήκες και κατάλληλα για το σκοπό αυτό.
Πρόκειται για απλές κινήσεις αξιοποίησης ενός χώρου που έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του και στη λογική της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης - στο πλαίσιο της οποίας καταπατούνται ακόμη και οι κανόνες που τυπικά έχει θέσει ο δήμος. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε γιατί οι δημοτικοί παράγοντες όλα αυτά τα χρόνια "αρνούνται" να ασχοληθούν με αυτό το θέμα και τέλος πάντων να εκφράσουν καθαρά τη θέση τους. Το βέβαιο είναι ότι τους διευκολύνει η αδιαφορία των πολιτών για εκείνα που αφορούν άμεσα τη ζωή τους.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr