Πρόκειται για ένα θέμα πολύπλευρο, το οποίο σχετίζεται τόσο με την καθιέρωση εναλλακτικών και οικολογικών μέσων μετακίνησης στην πόλη, όσο και με τα στοιχεία της επιδιωκόμενης "ταυτότητας" της πόλης ως τουριστικού προορισμού.

Αν η προσέγγιση του δήμου γινόταν από αυτή τη σκοπιά, και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα θα υπήρχε αλλά και πολύ λιγότερα προβλήματα στη συνύπαρξη αυτοκινούμενων, ποδηλάτων και πεζών. Γιατί μια θεώρηση σαν αυτή που προαναφέρθηκε θα έδινε προτεραιότητα στην κατασκευή δικτύου ποδηλατόδρομων και όχι στις αναπλάσεις προς κατασκευήν... τραπεζόδρομων.

Με τις εμφανείς προχειρότητες στον υπάρχοντα ποδηλατόδρομο (για τις κακοτεχνίες και τα εν γένει κατασκευαστικά χαρακτηριστικά ας μην συζητάμε) πετάχτηκαν στο πηγάδι χρήματα που θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί διαφορετικά. Το δε τμήμα που απέμεινε μετά την κατακρεούργηση του αρχικού έργουέχει μείνει πλέον απροστάτευτο, καθώς ουσιαστικά δεν υπάρχει πλέον ούτε σήμανση για να προειδοποιεί σχετικά με την ύπαρξη ποδηλατόδρομου -  και οι περισσότεροι τον θυμούνται όταν βλέπουν να… πλησιάζει ποδήλατο. Δεν είναι λίγοι φυσικά κι εκείνοι που οδηγούν με το κινητό στο αυτί και το τσιγάρο στο χέρι, επιβάλλοντας (συνειδητά ή όχι δεν έχει σημασία) το νόμο του ισχυρότερου. Η επαρκής πολλαπλή σήμανση είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένη.

Αρέσει δεν αρέσει, το μέλλον των μετακινήσεων στην Καλαμάτα είναι το ποδήλατο. Το κυκλοφοριακό έχει υποστεί από καιρό πολλαπλά εμφράγματα, η κρίση δεν επιτρέπει πλέον όλες τις πολυτέλειες της νεοελληνικής καγκουριάς, οι νεότερες γενιές εξοικειώνονται όλο και περισσότερο με τη χρήση του ποδηλάτου. Ο δήμος δεν έχει άλλη επιλογή από την ανάδειξη της κατασκευή ποδηλατοδρόμων ως απόλυτης προτεραιότητας, αρχικά ακόμη και με την απλή διασφάλιση ζώνης αποκλειστικής κίνησης ποδηλάτων επί του οδοστρώματος. Αλλά πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο όταν δεν προβλέπεται καν ποδηλατόδρομος στην ανάπλαση της Φαρών... προφανώς για να τοποθετηθούν τραπεζοκαθίσματα;

Ηλίας Μπιτσάνης

ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr