Ευθέως και άνευ περιστροφών, η κακή εικόνα της παραλιακής ζώνης το χειμώνα (και όχι μόνον) υποδηλώνει αδιαφορία και ενίοτε ανικανότητα: χαρακτηριστικά τα οποία γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από μερίδα των επαγγελματιών που βλέπουν μόνο κέρδος και ποτέ υποχρεώσεις. Οσο για τα πιο δύσκολα, ας ξεκινήσουμε από την κυκλοφορία.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί σήμερα η Ναυαρίνου και ο χαμός που γίνεται σε αυτήν, με αυτοκίνητα και μηχανάκια, είναι καταστροφικός για την παραλιακή ζώνη και τον τουρισμό. Οι άνθρωποι αισθάνονται ανασφαλείς, καθώς πάρα πολλοί οδηγοί περιφρονούν ακόμη και τις διαβάσεις (όταν έχουν σήμανση βεβαίως - γιατί τον περισσότερο χρόνο είναι μισοσβησμένες), τρέχουν σαν σε κλειστό αυτοκινητόδρομο και καθιστούν επικίνδυνη τη διάβαση του οδοστρώματος. Σε ακόμη δεινότερη θέση οι σερβιτόροι των καταστημάτων, που πολλές φορές είναι υποχρεωμένοι να στέκουν φορτωμένοι μέχρι να βρεθεί οδηγός για να σταματήσει... ή επιχειρούν σλάλομ για να τα καταφέρουν.
Εκτός από την ασφάλεια όμως, υπάρχει και το πρόβλημα της ηχορύπανσης, τόσο από την πυκνότατη κίνηση και τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, όσο κι από τις κομμένες εξατμίσεις και τις γκαζιές των μοτοσυκλετών, αλλά και από τα ηχεία των ΙΧ που οι οδηγοί τους τα χρησιμοποιούν ως κινούμενα κλαμπ ή σκυλάδικα. Εδώ κατά πώς φαίνεται δεν υπάρχει ίχνος φιλότιμου - ούτε όμως και κανένας έλεγχος, ούτε νόμος τελικά. Κατά παράφραση άλλης ρήσης, "νόμος είναι το δίκιο του... αναβάτη" ο οποίος δεν σέβεται τίποτε και πηγαινοέρχεται για να επιδείξει τη γαϊδουριά του, νομίζοντας πως κάνει κατόρθωμα.
Την ιστορία αυτή την πληρώνουν όχι μόνον όσοι φτάνουν στην Παραλία για να χαλαρώσουν, αλλά και οι επαγγελματίες όλων των κατηγοριών, και ειδικά του ύπνου. Είναι μια κατάσταση η οποία υποβαθμίζει σοβαρά την περιοχή, διώχνει κόσμο και πλήττει τελικά την οικονομία της. Και είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς σοβαρές συνέπειες στην προσπάθεια προσέλκυσης επισκεπτών στην Καλαμάτα.
Δεν πρόκειται για διαπιστώσεις της τελευταίας στιγμής, αλλά για μια κατάσταση που διαπιστώνεται δεκαετίες τώρα, χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση των αρμοδίων του δήμου. Οι οποίοι βολεύονται με την άναρχη κατάσταση, με "μαξιλαράκι" την αντίληψη ουκ ολίγων επαγγελματιών, ότι τα αυτοκίνητα πρέπει να πηγαινοέρχονται στην παραλιακή για να μαζέψουν πελάτες. Εννοείται φυσικά ότι έτσι... δεν μαζεύονται πελάτες - αφού οι διαθέσιμες θέσεις στάθμευσης καταλαμβάνονται σε ελάχιστο χρόνο και μένει μόνον ο σωλήνας της πέρα-δώθε κίνησης, που στην πράξη αποκόπτει την παραλιακή ζώνη από τον πολεοδομικό ιστό.
Λύσεις για το πρόβλημα αυτό υπάρχουν πολλές, έχουν υποδειχθεί κατά το παρελθόν, αλλά έχουν πάει στο καλάθι των αχρήστων. Η υποστήριξη ορισμένων από αυτές θα ήταν αποτελεσματικότερη εφόσον υπήρχαν και οι κατάλληλες υποδομές, αλλά εδώ η αδράνεια του Δήμου Καλαμάτας μπορεί να χαρακτηριστεί παροιμιώδης. Αναφερόμαστε φυσικά στις διανοίξεις δρόμων, οι οποίες έχουν στοιχειώσει εδώ και δεκαετίες που συζητείται το πρόβλημα, γιατί κανένας δεν θεώρησε προτεραιότητα την υπόθεση αυτή.
Υπάρχουν φυσικά και λύσεις που δεν επηρεάζονται από τις διανοίξεις, χωρίς να αποτελούν και το καλύτερο. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι υποψήφιοι θα πρέπει να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να εξηγήσουν στους πολίτες τι στο καλό σκοπεύουν να κάνουν με την κυκλοφορία στην Παραλία, αυτό το τόσο μεγάλο κεφάλαιο για την πόλη.

Ηλίας Μπιτσάνης