Από τη στήλη αυτή, εδώ και χρόνια πιέζαμε κι επιμέναμε για την ανάγκη ανάπτυξης και στήριξης του προαστιακού σιδηροδρόμου στη Μεσσηνία. Επισημαίναμε ιδιαιτέρως τη σημασία που έχει ο προαστιακός σιδηρόδρομος τόσο στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδίου για το κυκλοφοριακό της Καλαμάτας, όσο και στην εξυπηρέτηση των πολιτών κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών. Και διατυπώναμε μια σειρά από σκέψεις, για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να παρακινηθούν οι πολίτες ώστε να χρησιμοποιήσουν το τρένο.
Ολα αυτά τα χρόνια κανένας από τους τοπικούς παράγοντες σε θέσεις εξουσίας δεν πήρε την παραμικρή σχετική πρωτοβουλία. Αλλοι γιατί δεν πιστεύουν στην υπόθεση αυτή, ούτε και τους ενδιαφέρει τι θα γίνει. Αλλοι γιατί θεωρούσαν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε και το τρένο έτσι ή αλλιώς θα κυλάει πάντα στις ράγες. Και άλλοι γιατί πιέζονταν από συμφέροντα τα οποία θέλουν να μπει λουκέτο στο σιδηρόδρομο.
Με αυτή τη στάση βεβαίως, οι εξελίξεις ήταν αναμενόμενες. Η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα δεν έχει καμία σχέση με τις πολιτικές εξυγίανσης ενός Οργανισμού τον οποίο είχαν χρεωκοπήσει εκείνοι που κυβέρνησαν τον τόπο, με τις τεράστιες σπατάλες στις προμήθειες, με κομπίνες που ήρθαν τυχαία στο φως της δημοσιότητας αλλά ξεχάστηκαν, με μια "συνωμοσία σιωπής" για όσα στραβά κι ανάποδα κάποιοι ανακαλύπτουν σήμερα. Και δεν την σταματούν τα "δάκρυα" ορισμένων, οι οποίοι από τις ίδιες θέσεις στο παρελθόν δεν είχαν κάνει απολύτως τίποτε. Γιατί απλούστατα, η λαίλαπα αυτή δεν έχει απέναντί της ένα κίνημα πολιτών που ενδιαφέρεται για το σιδηρόδρομο και τις δημόσιες συγκοινωνίες, και το οποίο θα μπορούσε να αποτρέψει αποφάσεις.
Δεν θεωρούμε ότι τα προβλήματα είναι δυνατόν να λυθούν σε συσκέψεις όπου αναλύονται τα λογιστικά μεγέθη και γίνονται υπολογισμοί για το κόστος, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι οι συγκοινωνίες αποτελούν δημόσιο αγαθό, ότι οι σιδηρόδρομοι σε αρκετές χώρες της Ευρώπης είναι επιδοτούμενοι, ότι για την πόλη της Καλαμάτας ο προαστιακός αποτελεί ουσιώδες αναπτυξιακό έργο και, τέλος, ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια αύξησης του έργου που επιτελεί σήμερα: Αργά ή γρήγορα, κάποια δημοτική αρχή θα επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς στη στάθμευση στο κέντρο, και τότε η πρόσβαση από την "ενδοχώρα" θα πρέπει να γίνεται με μέσα μαζικής μεταφοράς. Το τρένο καλύπτει ένα πολύ μεγάλο μέρος οικισμών, είναι πολύ πιο φτηνό από οποιοδήποτε άλλο μέσο και φέρνει τους επιβάτες στο κέντρο της πόλης και σε απόσταση πεζού από δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες. Από την άλλη πλευρά, με τα διαρκή άλματα στις τιμές των καυσίμων, σε λίγο καιρό θα φαντάζει ελκυστικό ακόμη και γι’ αυτούς που δεν ήθελαν ούτε... ν' ακούσουν γι’ αυτό. Και βεβαίως θα μπορούσε να μετακινεί την πλειοψηφία των επιβατών από και προς Μεσσήνη, Νοσοκομείο, ΤΕΙ, εφόσον εξορθολογιστούν τα δρομολόγια και προσαρμοστούν στις ανάγκες. Το γεγονός ότι αυτό δεν έγινε μέχρι σήμερα είναι χαρακτηριστικό και των πιέσεων από συμφέροντα, αλλά και της αδιαφορίας για την τύχη του προαστιακού.
Αλλαγές πολιτικών (κεντρικών και τοπικών) απαιτούν αυτόνομα κινήματα πολιτών που μπορεί να δώσουν δυναμική στις διεκδικήσεις και να ενώσουν ευρύτατα κοινωνικά στρώματα σε κοινές δράσεις. Χωρίς αυτά, στην ιστορία θα μείνουν οι… καλές προθέσεις και το τρένο θ' αποτελέσει μακρινή ανάμνηση. Μέχρι να μυριστούν κάποιοι κέρδος την κατάλληλη στιγμή... όταν το Δημόσιο θα έχει πουλήσει τα πάντα σε τιμή ευκαιρίας.

Ηλίας Μπιτσάνης
belias@hotmail.gr