Μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι τώρα έχουν αρχίσει τα δύσκολα κι ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα παλιά προβλήματα με την καινούργια τους μορφή. Ούτε ότι εκείνο που θα κρίνει το μέλλον είναι τόσο οι δημόσιες όσο και οι ιδιωτικές υποδομές.
Αν ξεκινήσει κάποιος από τις ιδιωτικές υποδομές, δεν θα δυσκολευτεί να διαπιστώσει ότι οι δυνατότητες υποδοχής του τουριστικού ρεύματος είναι περιορισμένες και μάλλον έχουν πιάσει τα όριά τους. Φυσικά ο καθένας επενδύει με βάση τον δικό του σχεδιασμό και δεν μπορεί να τον υποχρεώσει κανένας να... χτίσει ξενοδοχείο. Εξ άλλου όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο φανερό ότι οι μονάδες δύσκολα μπορεί να σταθούν αν δεν ανήκουν ή δεν εντάσσονται σε κάποιο δίκτυο που μπορεί να διασφαλίσει την αναγκαία πληρότητα, σε συνδυασμό με ένα μεγαλύτερο από το σύνηθες εύρος χρόνου λειτουργίας.
Η ελκυστικότητα της περιοχής και το "όνομα" συμβάλλουν στην κατεύθυνση της δημιουργίας νέων ιδιωτικών υποδομών, αλλά εκ των πραγμάτων κρίσιμο είναι το θέμα των δημόσιων υποδομών. Και από αυτή την άποψη η κυκλοφορία, η στάθμευση και η εν γένει διαχείριση του δημόσιου χώρου, αναδεικνύονται ως πολύ σημαντικά ζητήματα τα οποία υπερβαίνουν το πλαίσιο της καθημερινότητας του πολίτη, που προσδιορίζει μέχρι τώρα το μέγεθος του προβλήματος.
Οι υπολογισμοί που κάνουν οι τράπεζες προβλέπουν δραματική μείωση της κυκλοφορίας στον αυτοκινητόδρομο λόγω της οικονομικής κρίσης (και γι' αυτό ζητούν εγγυήσεις για να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση), αλλά αυτό έχει να κάνει με τις ετήσιες μετακινήσεις και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα υπάρχει ανάλογη μείωση κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, όσο εύρος κι αν έχει αυτή. Η Καλαμάτα έχει τύχει εντυπωσιακής προβολής τα τελευταία χρόνια και ο αυτοκινητόδρομος μείωσε θεαματικά το χρόνο μετακίνησης και την ασφάλεια, την ίδια ώρα που οι μετακινήσεις σε νησιά για διακοπές έχουν γίνει μια εξαιρετικά ακριβή συνήθεια. Γεγονός που εξουδετερώνει το σαλτάρισμα του κόστους, το οποίο οφείλεται κυρίως στην πολιτική των ληστρικών διοδίων.
Ως εκ τούτου, είναι λογικό να αναμένεται μεγαλύτερη κυκλοφοριακή πίεση και να οξύνονται τα συνήθη προβλήματα. Και ενώ αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό ενδεχόμενο (οι βεβαιότητες δεν ταιριάζουν σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης), το κακό είναι ότι δεν γίνεται καμία προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η κατάσταση και να εξομαλυνθεί η κατάσταση στις κρίσιμες περιοχές. Ολα κυλάνε στην τύχη τους, η υπόθεση πάρκινγκ πήγε στο αρχείο, ενώ η ελεγχόμενη στάθμευση εξασφαλίζει ευρώ στο δήμο και πέρα από αυτή γίνεται το έλα να δεις.
Αν ταλαιπωρούνται οι ντόπιοι, ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι τραβάνε οι επισκέπτες και τι είδους προβλήματα θα δημιουργηθούν τα επόμενα χρόνια. Η πολιτική του "βλέποντας και κάνοντας" δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο σε μια αυξανόμενη ασυδοσία στους δρόμους.
Γνωστά προβλήματα, τα οποία δυστυχώς κανένας δεν αγγίζει. Η εξοικείωση και η συμφιλίωση με αυτά είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος.

Ηλίας Μπιτσάνης