p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 13.0px Helvetica}

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 13.0px Helvetica}

Εκλεισαν 3 μήνες με "Καλλικράτη", και αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι δήμαρχοι και οι δημοτικοί παράγοντες διευθύνουν τις τοπικές υποθέσεις μέσω… δημοσίων σχέσεων. Εχουμε γράψει και πάλι πως η συνταγή είναι απλή: Μια ψηφιακή μηχανή καθημερινής χρήσης στοιχίζει 200 ευρώ, τα καύσιμα χρεώνονται στον… προϋπολογισμό, οι συνοδοί των δημάρχων πληρώνονται από το δήμο, όπως και οι γραφιάδες στους οποίους υπαγορεύεται το… κατόρθωμα. Από εκεί και ύστερα το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κάνει… αυτόματη αποστολή σε κάθε κατεύθυνση, ο δήμαρχος εμφανίζεται υπερδραστήριος, ενώ επί της ουσίας… δεν κινείται φύλλο.

Παράλληλα, "σκάνε" υπαρκτά και… ανύπαρκτα ζητήματα με υπηρεσίες και οργανισμούς, πολλές φορές με τρόπο ισοπεδωτικό, τα οποία δίνουν διέξοδο δραστηριότητας σε δημάρχους που σηκώνουν... επανάσταση και συγκροτούν μέτωπα τα οποία χωρούν περίπου τα πάντα. Διασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο και τη δημοσιότητα και την… αγωνιστική ταυτότητα που τους είναι απαραίτητη για να πορευτούν. Ετσι "μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά", και διευκολύνεται ουσιαστικά η κυβέρνηση να εφαρμόσει τις ισοπεδωτικές πολιτικές της.

Με τον τρόπο αυτό οι δήμοι κινούνται ουσιαστικά στην τύχη και τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά δύσκολα - τόσο γιατί το μνημόνιο στερεί πόρους από τους λίγους τους οποίους έτσι κι αλλιώς είχαν οι δήμοι, όσο και γιατί υπάρχουν σοβαρά νομοθετικά κενά και αρρυθμίες στη φάση της μετάβασης από το παλιό στο νέο σύστημα. Είναι επιεικώς αφελές βεβαίως να πιστεύει κάποιος ότι αν η αυτοδιοίκηση έμενε όπως είχε πριν τον "Καλλικράτη" θα… γλύτωνε το μνημόνιο. Η μετάθεση του πραγματικού προβλήματος από τον πυρήνα της οικονομικής πολιτικής στη νομοθετική μεταρρύθμιση που συζητιόταν για χρόνια, αποτελεί ένα θαυμάσιο άλλοθι για την κυβέρνηση.

Πριν χαθεί εντελώς η μπάλα, οι δημοτικοί παράγοντες οφείλουν να σκεφτούν την ευθύνη τους και να κινηθούν σε ορισμένες κατευθύνσεις:

- Στη συγκρότηση ενός μετώπου της αυτοδιοίκησης με συγκεκριμένες διεκδικήσεις και δράσεις σε οικονομικό και νομοθετικό επίπεδο. Ουσιαστικά δηλαδή, μια αντιπρόταση για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο "Καλλικράτης", κόντρα στη σημερινή λογική αλλά και στην προηγούμενη πρακτική.

- Στην παρουσίαση ενός τοπικού σχεδίου δράσης με ιεραρχημένους στόχους, του οποίου θα γίνουν κοινωνοί οι πολίτες κάθε περιοχής, που θα κληθούν να το στηρίξουν με κάθε τρόπο προκειμένου να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή τους σε αυτή.

- Στην οργάνωση ενός δικτύου κοινωνικής υποστήριξης σε συγκεκριμένες περιοχές και κατηγορίες πολιτών για να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα ζωής στην ύπαιθρο.

- Στη διαδημοτική συνεργασία, όπου είναι αναγκαίο, προκειμένου να αναπτυχθούν κοινές δράσεις σημαντικής εμβέλειας, κυρίως σε ζητήματα που σχετίζονται με τις υποδομές και την τοπική οικονομία.

Δυστυχώς, αν συνεχιστεί η σημερινή πρακτική, πολύ γρήγορα θα βρεθούν όλοι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Το μνημόνιο ουσιαστικά δεν το ένιωσαν ακόμη στην τοπική αυτοδιοίκηση, και πολλοί νομίζουν ότι θα τα φέρουν βόλτα… κοιτάζοντας το φακό.

Ηλίας Μπιτσάνης

belias@internet.gr