Η μάχη του… καλαθιού και των εντυπώσεων για τα αγροτικά στις Περιφέρειες που βαδίζουν… πρωτοποριακά με βάση τυφλοσούρτη που έχει μοιράσει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Για να βεβαιωθεί κάποιος σχετικά με τη διαπίστωση που προαναφέρθηκε, δεν έχει παρά να διαβάσει τις αναρτήσεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στο Διαδίκτυο. Εκεί θα διαπιστώσει ότι οι πρωτοβουλίες αποτελούν απλώς αναπαραγωγή και εξειδίκευση της πολιτικής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που περνάει (και) μέσα από το νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς το οποίο μόλις ψηφίστηκε στη Βουλή. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι αγροτοδιατροφικές συμπράξεις, η συμβολαιακή γεωργία, τα δημοπρατήρια.
Βεβαίως στην Περιφέρεια Πελοποννήσου η συζήτηση έγινε άρπα-κόλλα με την εισήγηση να διανέμεται την τελευταία στιγμή (κυριολεκτικά) και να οδηγεί και σε αποχωρήσεις των μειοψηφιών. Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας έγινε διαβούλευση για περισσότερο από 5 μήνες, συγκεντρώθηκαν οι προτάσεις, έγινε επεξεργασία των στοιχείων και το "Καλάθι" παρουσιάστηκε σε ειδική συνεδρίαση η οποία πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο. Η εργασία αυτή αποτυπώθηκε στο επιχειρησιακό σχέδιο το οποίο παρουσιάστηκε και αποτελείται από 110 σελίδες. Είναι αναρτημένη στο Διαδίκτυο και έχουν ενδιαφέρον κάποιες συγκρίσεις και προσεγγίσεις.
Σε αυτό το σημείωμα θα σταθούμε στην υπόθεση των δημοπρατηρίων γιατί πραγματικά παρουσιάζει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο σκέπτονται οι πολιτικοί παράγοντες και πώς βλέπουν το θέμα της συνεργασίας των δύο… τεμαχίων της Πελοποννήσου.
Στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Δυτικής Ελλάδας για το "Καλάθι" αναφέρονται τα εξής:
"Θα πρέπει να αναφερθεί πως τελευταία έχουν δει το φως της δημοσιότητας σκέψεις και προτάσεις για την ίδρυση κοινών δημοπρατηρίων από Περιφέρειες της Ελλάδας. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας από την πλευρά της και υπό το πρίσμα μιας τέτοιας προοπτικής, θα μπορούσε να συνεργαστεί και να συμπράξει με τη γειτνιάζουσα Περιφέρεια Πελοποννήσου σε επίπεδο κοινού δημοπρατηρίου αναφορικά με προϊόντα τα οποία προορίζονται για την εγχώρια αγορά και να προχωρήσει στη σύσταση δημοπρατηρίου Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας για τα προϊόντα εκείνα που θα κατευθύνονται για εξαγωγές προς την Ιταλία και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες εκμεταλλευόμενη το Νέο Λιμένα Πάτρας ως τη μεγαλύτερη πύλη εξόδου εμπορευμάτων προς τις ευρωπαϊκές αγορές. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας αφού θέσει σε δημόσια διαβούλευση, στο πλαίσιο ενός χρονοδιαγράμματος διάρκειας 3-4 μηνών, θα είναι σε θέση να προτείνει την χωρική τοποθέτηση του δημοπρατηρίου σε συγκεκριμένο σημείο και να ζητήσει τη χρηματοδότηση για την κατασκευή του".
Λίγες αράδες πιο πριν στο σχέδιο σημειώνεται ότι το δημοπρατήριο "πρέπει να βρίσκεται κοντά σε μεγάλη πόλη (για να αγοράζουν άμεσα οι λιανέμποροι και να αποφεύγονται οι μεσάζοντες), να απέχει μικρή απόσταση από τον τόπο παραγωγής του προϊόντος, να εξυπηρετείται από όλα τα μεταφορικά μέσα της περιοχής".
Από την άλλη πλευρά στην εισήγηση που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου αναφέρεται ότι "η ίδρυση δημοπρατηρίου αποτελεί υποχρεωτική δομή για την προώθηση των προϊόντων και η πρόταση της Περιφέρειας Πελοποννήσου υπακούει στη λογική της διαπεριφερειακής συνεργασίας με την Αττική και τη Δυτική Ελλάδα προς το παρόν". Και πιο κάτω "επικουρικές δομές προς το "Καλάθι Πελοποννησιακών Προϊόντων" θα είναι ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Πελοποννήσου, τα αεροδρόμια Τρίπολης και Καλαμάτας, όπως επίσης και τα λιμάνια".
Από τη σύγκριση των δύο κειμένων είναι σαφές ότι η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στέλνει μήνυμα "ελάτε στην Πάτρα" και η Περιφέρεια Πελοποννήσου ανταπαντά "ελάτε στην Τρίπολη". Είναι φανερή η έλλειψη ουσιαστικά επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο Περιφέρειες της πολύπαθης Πελοποννήσου και εφόσον πρόθεση της κυβέρνησης είναι να περιορίσει όσο γίνεται τα δημοπρατήρια αφήνοντας τις Περιφέρειες να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά, θα έχουμε… πανηγύρια. Η αιτία απλή: Τα δημοπρατήρια δεν είναι δυνατόν να υπακούουν σε λογικές διοικητικού διαχωρισμού της αγοράς προϊόντων σε Περιφέρειες που δημιουργήθηκαν πριν από δεκάδες χρόνια. Ούτε και τα "καλάθια" να σηματοδοτούν ανύπαρκτα παραγωγικά σχήματα στα όρια των Περιφερειών. Η προσπάθεια επικοινωνιακής εκμετάλευσης της αγωνίας των παραγωγών, είναι κάτι περισσότερο από εμφανής.
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr