Τώρα γιατί χθες και όχι προχθές και όχι πριν δύο χρόνια έτσι ώστε να υπάρχει ήδη κυκλοφοριακή μελέτη και να “κουμπώσει” ομαλά ο περιφερειακός, δεν γνωρίζουμε. Προφανώς τώρα που φτάσαμε στο "και πέντε" πήραν χαμπάρι ότι δεν γίνεται να λειτουργήσει η πόλη με έναν τόσο μεγάλο νέο δρόμο με τις παλιές ρυθμίσεις. Παρά ταύτα κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ας ελπίσουμε ότι έστω και στην “τούρλα του Σαββάτου” θα βρεθούν οι απαιτούμενοι πόροι, είτε από το ταμείο είτε από αλλού και θα συνταχθεί η συγκεκριμένη μελέτη.

Η μελέτη όμως δεν μπορεί να λύσει από μόνη της τα προβλήματα της Καλαμάτας. Χρειάζονται και κατευθύνσεις, οι οποίες θα δημιουργούν συνθήκες για σωστή κυκλοφορία των οχημάτων και συνολικά της κινητικότητας στην πόλη. Αν για παράδειγμα η νησίδα στο ύψος του ΚΤΕΛ στην Αρτέμιδος ανοίξει ή ακόμα χειρότερα, όπως ζητούν, μπουν φανάρια και αυτό αποτελέσει μια νέα πραγματικότητα στη βασική είσοδο και έξοδο της πόλης, δεν σε σώζει καμιά μελέτη και κανένας συγκοινωνιολόγος. Οταν δηλαδή υπάρχουν λαθεμένες  σημειακές παρεμβάσεις και πελατειακά προαπαιτούμενα δύσκολα γίνονται παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας, όπως αυτές που χρειάζεται η Καλαμάτα. Τα μεγάλα για να προκύψουν χρειάζεται όραμα για μια πόλη με άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά και στοχεύσεις. Το όραμα όμως όχι απλώς απουσιάζει αλλά προκαλεί και διακηρυγμένα αλλεργία. Οι παρεμβάσεις την τελευταία στιγμή και στο τυχαίο περισσότερο αποτελούν άλλοθι και λιγότερο επιλογή.