Ολοι  μας τότε δηλώναμε συγκλονισμένοι από το γεγονός, αλλά η υπόθεση ξεχάστηκε χωρίς να υπάρξει κανένα ουσιαστικό μέτρο για να προληφθούν νέες “κακές στιγμές” στο μέλλον. Η κακιά στιγμή παραλίγο να επαναληφθεί προχθές σε κεντρικό δρόμο της Καλαμάτας.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι θα γινόταν αν αντί για μια 49χρονη γυναίκα ήταν ένα 5χρονο, 6χρονο ή 10χρονο. Θα μιλούσαμε σήμερα ξανά για απίστευτη τραγωδία και για την κακιά στιγμή που έβγαλε τα σκυλιά από το φράχτη. Τα τελευταία χρόνια τόσο στην Καλαμάτα όσο και στην υπόλοιπη χώρα έχει αναπτυχθεί πολύ η φιλοζωία ειδικά άγριων σκυλιών. Το να είσαι φιλόζωος, όμως, από τον κατέχοντα ένα φονικό όπλο, που μπορεί ανά πάσα στιγμή και κατά λάθος να σκοτώσει κάποιον συνάνθρωπό μας, απέχει πολύ.

Δεν μπορεί σε μια χώρα που απαγορεύεται η οπλοφορία, ενώ ακόμα και η κατοχή κυνηγετικού όπλου να καταγράφεται και να δίνεται υπό σειρά προϋποθέσεων, να κατέχει ο καθένας ανεξέλεγκτα σκυλιά τα οποία αν βγουν από το φράχτη μπορούν να κατασπαράξουν όποιον περνά. Δεν γίνεται αυτό. Και να σταματήσουμε να μπερδεύουμε τη φιλοζωία με την ασυδοσία και την εγκληματική παράλειψη. Το κακό έχει παραγίνει και το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Δεν χρειάζεται να γίνει κάτι μεγαλύτερο για να ληφθούν μέτρα. Αρκετά.