Κάποιοι δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους με τα σκουπίδια και φροντίζουν να μεταβιβάζουν σε άλλους την ευθύνη. Αυτό γινόταν χρόνια, αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι την ύστατη ώρα. Ο καθένας που απουσίαζε θα μπορεί να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι ο ίδιος δεν ψήφισε να πάνε τα σκουπίδια στο τάδε χωριό και στη δείνα ραχούλα. Το σημαντικότερο, οι απόντες δεν πάνε κόντρα ούτε με την κυβέρνηση ούτε με τα κόμματα που είναι αντίθετα στη σύμβαση παραχώρησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων.

Ο μεγάλος πονοκέφαλος από τις κωλοτούμπες έρχεται αν κάτσει να δει κάποιος τι υποστηρίζει τώρα ο καθένας και τι πριν από μερικά χρόνια. Το μπέρδεμα είναι τόσο μεγάλο, που δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς ποιος είναι νεοφιλελεύθερος, ποιος σοσιαλιστής, ποιος ακροδεξιός και ποιος νεοκομμουνιστής. Στο ζήτημα της διαχείρισης των σκουπιδιών έχουμε την αποθέωση της μικροκομματικής σκοπιμότητας, του τοπικισμού και του παλαιοκομματισμού. Πού οδηγούν όλα αυτά; Στο συμπέρασμα ότι παρά την κρίση έχουμε πολιτικό προσωπικό πολύ κατώτερο των περιστάσεων. Αυτό είναι τελικά και το μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν μας αφήνει να βγούμε από το βαθύ τούνελ που έχουμε οδηγηθεί. Τίποτα δεν μάθαμε και σε τίποτα δεν αλλάξαμε. Δυστυχώς...