Ο φόβος δεν μετριέται και δεν κοστολογείται. Τα μικρά χωριά της Μεσσηνίας βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος διαρρηκτών. Τα συμβάντα, δεκάδες, και οι καταγγελίες πάρα πολλές. Η Αστυνομία δεν πάει καν για να δει τη διάρρηξη... Ξέρει και θα το... κοιτάξει από το τηλέφωνο. Σε ένα μικρό χωριό 40 σπιτιών στην περιοχή του Αριστομένη, έκλεψαν μέσα σε δυο εβδομάδες τον τελευταίο μήνα 15 σπίτια! Η στατιστική -που δεν... καταγράφεται- είναι συγκλονιστική! Τι να πεις στους κατοίκους αυτού του χωριού, κατά βάση γέροντες, και πώς να τους καθησυχάσεις; Δεν έχει σημασία αν οι κλέφτες πήραν κάτι ή απλώς έσπασαν μια πόρτα και ανακάτωσαν τα ρούχα. Το θέμα είναι η ταραχή που πέρασαν οι άνθρωποι και η αίσθηση ότι νιώθουν ανυπεράσπιστοι.

Το πρόβλημα, με αφορμή παρόμοιο περιστατικό στο Πενιπέρι, τέθηκε και στο Δημοτικό Συμβούλιο Μεσσήνης στο οποίο ανήκουν και τα δυο χωριά. Οι απαντήσει επαναλαμβανόμενες και καθησυχαστικές. Ο δήμαρχος χαίρεται μάλλον που βλέπει ΟΠΚΕ στην πλατεία της Μεσσήνης, και όλα καλά. Δεν είναι όμως έτσι, και το ξέρουν καλύτερα από όλους οι κάτοικοι της περιοχής. Οι δήμοι θα μπορούσαν να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα παρακολούθησης των χωριών με κάμερες ασφαλείας. Δεν ξέρουμε αν δεν θέλουν ή αν δεν μπορούν· μάλλον και τα δύο. Οι εποχές όμως αλλάζουν, το έγκλημα αλλάζει, και καλό θα είναι να είμαστε ένα βήμα μπροστά αντί να κυνηγάμε φαντάσματα.