Η αντίφαση είναι τόσο προφανής όσο και η προσπάθεια να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Με ευφυολογήματα και με διαβεβαιώσεις δεν γίνεται όμως δουλειά. Η ουσία είναι ότι η ονομασία “ελιά Καλαμάτας” χάθηκε ως συγκριτικό πλεονέκτημα για την περιοχή και διαμοιράστηκε σε όλη τη χώρα. Τώρα αν από την επέκταση κερδίσει μελλοντικά κάτι η περιοχή, δεν είναι εξασφαλισμένο αλλά θα είναι τόσο όσο θα είναι και στο Αγρίνιο.

Η προστασία των ποιοτικών χαρακτηριστικών των προϊόντων είναι το ένα βασικό για την αγροτική παραγωγή, το άλλο είναι η φορολογία και το κόστος παραγωγής. Αν λοιπόν στον τομέα της προστασίας των ιδιαίτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών μέσω επέκτασης επιτυγχάνεται το ξεχείλωμα και το μοίρασμα αντίδωρου σε όλους, στη φορολογία και το κόστος παραγωγής υπάρχει απόλυτη αφωνία. Αν δεν αλλάξουν οι φορολογικοί συντελεστές και τα χαράτσια στην κοινωνική ασφάλιση δεν υπάρχει προοπτική για τον αγροτικό τομέα. Το μοίρασμα της μιζέριας με επεκτάσεις ΠΟΠ δεν είναι λύση, ούτε ο αποκλεισμός από τις επιδοτήσεις συνταξιούχων και αυτοαπασχολούμενων όπως συζητείται ότι προωθείται μέσω της νέας ΚΑΠ. Οι εκκλήσεις τέλος στους αγρότες για συμμετοχή σε συνεταιρισμούς αποτελούν απλώς ένδειξη ότι έχουν τελειώσει οι νέες ιδέες αλλά και η επαφή με την πραγματικότητα.