Το ίδιο σκηνικό έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν με διαφορετικούς συμπρωταγωνιστές. Δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο επιλέγεται η συγκεκριμένη μέθοδος η οποία έχει αρκετά θλιβερά στοιχεία, αλλά η αλήθεια είναι ότι έτσι έχουμε να... λέμε. Οι «τυχαίες» αυτές συναντήσεις φέρνουν σε δύσκολη θέση μια σειρά από πολιτικούς παράγοντες και ουσιαστικά... ποτίζονται οι γλάστρες!

Με αυτού του είδους τις συναντήσεις ο Σαμαράς θέλει να υπογραμμίσει το ηγετικό του προφίλ στη Μεσσηνία, κάτι σε ηγεμόνα που ευλογεί τους πιστούς! Ναι, αυτό είναι θλιβερό, κυρίως για αυτούς που σπεύδουν για την... ευχή, αλλά και για τον ίδιο, που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί μια παλαιοκομματική μέθοδο λειτουργίας. Τι ανάγκη έχει αλήθεια ο Σαμαράς να υποδέχεται στις καφετέριες οπαδούς, φίλους και εχθρούς δίνοντας ευχές και χρίσματα; Θα του προσδώσει αυτό ηγετικούς πόντους; Ανοησίες μιας άλλης εποχής. Ο Σαμαράς έφτασε πρωθυπουργός και αυτό είναι το ανώτατο επίπεδο στην πολιτική - τι ανάγκη έχει τώρα αυτές τις θλιβερές παραστάσεις; Θα έπρεπε να λειτουργεί ως Νέστορας της παράταξής του, τοπικά και κεντρικά, με την ελάχιστη δυνατή εμπλοκή στις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός.

Ο Σαμαράς δεν έχει ανάγκη από «δικούς του» και «άλλους», έπρεπε να είναι με όλους. Δεν χρειάζεται μηχανισμούς, προσωπικούς κόλακες και αυλικούς. Εδώ είναι όμως και το κρίσιμο σημείο: Οι κόλακες και οι «φίλοι του Σαμαρά» δεν μπορούν χωρίς αυτόν! Υπάρχουν μόνο μέσω αυτού, το ξέρουν, γι' αυτό και τον σπρώχνουν στη συνέχιση του παλιού τρόπου λειτουργίας.

Αντιλαμβανόμαστε ότι ο ίδιος έχει αδυναμία σε κάποιους που θεωρεί ότι τον στήριξαν και τους «χρωστάει», αλλά δεν μπορεί να χάνεται το μέτρο.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει στην περιοχή και τη χώρα. Χρειάζεται απ' όλους διαφορετική ματιά, τόσο σε σχέση με τα πρόσωπα όσο και σε σχέση με τις ικανότητες. Δεν φτάνει να είναι κάποιος «δικός μας», χρειάζεται να μπορεί να κάνει και τη δουλειά.