Ο υπουργός Υποδομών υποσχέθηκε πάλι την Κυριακή, από το βήμα συνεδρίου στην Αρχαία Ολυμπία, ότι μέσα στο επόμενο εξάμηνο θα δημοπρατηθούν τόσο το Καλό Νερό - Τσακώνα όσο και το Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη. Η... αξία της συγκεκριμένης υπόσχεσης προσδιορίζεται από αυτήν της αντίστοιχης περσινής, που δόθηκε τέτοια εποχή στο Αναπτυξιακό Συνέδριο στην Τρίπολη - και η οποία μάλιστα δεν είχε μόνο υπουργική, αλλά και πρωθυπουργική βαρύτητα!

Το σίγουρο είναι ότι με υποσχέσεις και «διαβεβαιώσεις» δεν γίνονται έργα. Οταν δεν υπάρχει ακόμα ούτε η προμελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τι δημοπράτηση να γίνει; Αν γίνει, πότε θα ολοκληρωθούν οι απαλλοτριώσεις; Θα υπογραφεί μήπως σύμβαση με εργολάβο, ο οποίος θα περιμένει την απαλλοτρίωση με μια σάπια μπουλντόζα αραγμένη, διεκδικώντας στη συνέχεια αποζημιώσεις; Πόσες φορές το έχουμε δει αυτό το έργο; Πόσες αποζημιώσεις θα πληρώσει επιτέλους το Δημόσιο μέχρι να σταματήσουν οι πολιτικοί να κάνουν προεκλογικό παιχνίδι με τα λεφτά του λαού;

Η εξαγγελία για δημοπρατήσεις σε έργα τα οποία δεν έχουν μελέτες και απαλλοτριώσεις είναι απαράδεκτη. Επιπρόσθετα, η εξαγγελία δημοπράτησης από μόνη της δεν αρκεί: Μια κακοσχεδιασμένη δημοπράτηση μπορεί να οδηγήσει ένα έργο σε περιπέτεια και τεράστια καθυστέρηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τμήμα Πάτρα - Πύργος, το οποίο έχει μπλέξει σε μια διαδικασία που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα ολοκληρωθεί, και βέβαια με ποιο τελικό κόστος.

Το πώς θα δημοπρατηθούν τα συγκεκριμένα έργα αλλά και το πώς θα ολοκληρωθούν οι μελέτες και οι απαιτούμενες απαλλοτριώσεις είναι πολύ σημαντικά ζητήματα. Η προεκλογική περίοδος δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να ληφθούν αποφάσεις, που φαίνεται πως είναι βιαστικές και με προφανή μικροπολιτική στόχευση. Ως εκ τούτου, τόσα χρόνια χάθηκαν, ας χαθούν ακόμα μερικοί μήνες προκειμένου να γίνει μια κανονική και μελετημένη επανεκκίνηση.