Το 2016 εισήγαγε 12.000 τόνους ντομάτες και 18.000 τόνους το 2017, ενώ το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών είναι σταθερά ελλειμματικό. Το παράδοξο είναι ότι παρά τις ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες στη χώρα μας και το γεγονός ότι τα εισαγόμενα προϊόντα επιβαρύνονται με μεταφορικό κόστος, η τιμή της εισαγόμενης ντομάτας είναι πολύ πιο χαμηλή από την ελληνική.

• Κάθε απόφοιτος Ιατρικής, Πολυτεχνείου και άλλων πανεπιστημιακών σχολών στοιχίζει στο Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με έρευνες, περίπου 200.000 ευρώ, και σε αυτό το ποσό πρέπει να προστεθούν τα χιλιάδες ευρώ που ξοδεύουν οι γονείς για τις γυμνασιακές, λυκειακές και πανεπιστημιακές σπουδές. Ομως το επιστημονικό προσωπικό που έχει παραχθεί από τον Ελληνα φορολογούμενο και το οικογενειακό εισόδημα έχει στην πλειοψηφία του μεταναστεύσει, και δεν πρόκειται να επιστρέψει αν δεν υπάρξει στη χώρα απασχόληση στο ίδιο αντικείμενο και εξασφάλιση αντίστοιχου βιοτικού επιπέδου.

Τα γεγονότα που προαναφέρονται περιγράφουν το ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας: Στον πρωτογενή τομέα έχουμε αυξημένο κόστος παραγωγής με αποτέλεσμα να εισάγουμε ακόμα και ντομάτες. Στον τομέα της γνώσης και της επιστήμης παράγουμε υψηλά εξειδικευμένο προσωπικό το οποίο δεν μπορεί να απασχοληθεί στην Ελλάδα και φεύγει στο εξωτερικό, με ελάχιστες έως μηδενικές πιθανότητες να επιστρέψει.

Το συγκεκριμένο μοντέλο δεν μπορεί να συνεχιστεί και πρέπει να αλλάξει. Το πώς θα συμβεί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο που, δυστυχώς, απασχολεί ελάχιστα τον πολιτικό διάλογο.

Η χώρα θα βγει από την κρίση όταν θα παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα για τις αγορές του κόσμου και θα πρωτοπορεί στην έρευνα και την καινοτομία μέσα από τις επενδύσεις στη γνώση. Οσο εισάγουμε ντομάτες και εξάγουμε μυαλά θα πηγαίνει από μνημόνιο σε χρεοκοπία, και θα τρέφουμε το πόπολο με σκάνδαλα και θεωρίες συνωμοσίας.