Οι εντάξεις οδικών έργων στο ΠΕΠ Πελοποννήσου, όπως το Μεσσήνη - Λάμπαινα - Αρχαία Μεσσήνη και το Φιλιατρά – Γαργαλιάνοι, η πίεση για ολοκλήρωση του τμήματος Τζάνε – Καλαμάκι, η προώθηση της παράκαμψης Κάμπου - Σταυροπηγίου στο δρόμο της Μάνης, η εξασφάλιση χρηματοδότησης για τη σύνδεση του δρόμου από Κορυφάσιο με νέο κόμβο Ρωμανού και η προώθηση διαδικασιών για μελέτη παράκαμψης της Γιάλοβας, που απασχόλησαν την επικαιρότητα τις τελευταίες δέκα μέρες, δείχνουν ότι η ηγεσία της Περιφέρειας πράττοντας το αυτονόητο τρέχει σε όλα τα μέτωπα τους δρόμους της περιοχής. Η Μεσσηνία έχει το αθλιότερο επαρχιακό δίκτυο της χώρας, για λόγους που πολλές φορές έχουν αναλυθεί δεν κατάφερε να αξιοποιήσει πόρους και ευκαιρίες και να αποκτήσει ένα αξιόπιστο επαρχιακό οδικό δίκτυο. Αυτή η υστέρηση θα πρέπει να διορθωθεί και όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε μια συγκυρία, η οποία μπορεί να δώσει επιτέλους στη Μεσσηνία ένα ασφαλές επαρχιακό οδικό δίκτυο.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν αρκεί η πολιτική βούληση της ηγεσίας στην Περιφέρεια Πελοποννήσου προκειμένου να τρέξουν και να ολοκληρωθούν τα συγκεκριμένα έργα. Η προετοιμασία και η σωστή εκτέλεσή τους απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και παρακολούθηση, κάτι που δεν έχει επιδειχθεί στα μέχρι τώρα εκτελούμενα οδικά έργα. Τόσο το Τζάνε - Καλαμάκι όσο και το Ρωμανού - Γαργαλιάνοι που εκτελούνται τα τελευταία χρόνια, καθυστέρησαν και κόστισαν πολύ περισσότερο από ό,τι αρχικά είχε υπολογιστεί. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στα νέας γενιάς οδικά έργα θα ληφθούν υπόψη οι αδυναμίες του παρελθόντος και θα καταβληθεί προσπάθεια να ολοκληρωθούν μέσα σε λογικά πλαίσια. Η Μεσσηνία έχει ανάγκη από δρόμους και όχι από “γεφύρια της Αρτας”. Θα πρέπει τα οδικά έργα που ετοιμάζονται, όταν δημοπρατηθούν να έχει διασφαλιστεί και η αποπεράτωσή τους. Το στοίχημα δεν είναι εύκολο, αλλά μπορεί να κερδηθεί.