Η κατάσταση που επικρατεί δείχνει το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει σε σχέση με την παραγωγή δημοσίων έργων στη χώρα. Δεν είναι βέβαια μόνο το ότι παρατείνεται ο χρόνος υλοποίησης ενός έργου, αυτό σε κάποιες περιπτώσεις είναι το λιγότερο. Πίσω από τις παρατάσεις όμως κρύβεται μια ολόκληρη παθογένεια. Η σπατάλη πόρων με ό,τι αυτή συνεπάγεται κρύβεται στον τρόπο που δημοπρατούνται, ανατίθενται και τελικώς υλοποιούνται τα δημόσια και δημοτικά έργα κάθε μορφής.

Η ανάγκη αλλαγής του θεσμικού πλαισίου έχει πολλές φορές επισημανθεί κι άλλες τόσες εξαγγελθεί από πολιτικά κόμματα και πολιτικούς. Το ζήτημα όμως είναι ότι ακόμα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Είναι προφανές ότι βολεύονται πολλοί μέσα από τις συγκεκριμένες αδυναμίες, τόσο στον δημόσιο τομέα όσο και στις εργοληπτικές εταιρείες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Εχει επείγοντα χαρακτήρα η υιοθέτηση ενός συστήματος παραγωγής δημοσίων έργων που θα διασφαλίζει διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Η απλοποίηση διαδικασιών και ο καθορισμός ποιοτικών χαρακτηριστικών είναι το ζητούμενο, το οποίο μπορεί να επιτευχθεί αν υπάρξει πολιτική βούληση να αντιγραφούν πρότυπα και επιτυχημένες πρακτικές που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες.

Ολοι, μέσες άκρες, κατανοούμε ποιοι και για ποιους λόγους θέτουν εμπόδια σε αυτονόητες αλλαγές. Οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως κόμματος, θα πρέπει να πιέσουν και να απαιτήσουν ουσιαστική και γενναία αλλαγή πλαισίου στην παραγωγή δημοσίων έργων και την εκτέλεση κάθε μορφής σύμβασης με το Δημόσιο και την αυτοδιοίκηση. Διαφορετικά, από παράταση σε παράταση η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται μεταξύ μνημονίων και στασιμοπληθωρισμού, ζώντας το μαρτύριο της σταγόνας κι αδυνατώντας να απορροφήσει πόρους και να πράξει τα αυτονόητα για τους πολίτες και την οικονομία.