Την ιστορία ανέδειξε στο χθεσινό της φύλλο η “Καθημερινή”. Συγκεκριμένα αναφέρει πως το 2010, ένα βράδυ καλοκαιριού, κάνοντας τότε ειδικότητα στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο της Τρίπολης, ένας κύριος με... στρογγυλά γυαλιά που κυλούσε το καροτσάκι με μια ηλικιωμένη γυναίκα χτυπάει την πόρτα του μικροβιολογικού, ζητώντας βοήθεια. Ο κύριος ήταν ο Τσιόδρας και η κυρία ήταν η μητέρα του. Ο γιατρός εξιστορεί πως συνόδευσε τον κ. Τσιόδρα με τη μητέρα του στον έτερο γιατρό για να κάνει υπερηχογράφημα και συνεχίζει «με πολλή προσοχή άκουγε αυτά που έβλεπε ο γιατρός στην οθόνη και αφού βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων μας ρώτησε τη γνώμη μας. Αφού με ευχαρίστησε, με καληνύχτισε, μου ευχήθηκε να έχω μια ήσυχη εφημερία και συνέχισε κυλώντας το καροτσάκι». Ο γιατρός κλείνει την αφήγηση: «Στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου με τις τόσες περγαμηνές, ο οποίος συστήθηκε ως συνάδελφος παθολόγος, δεν ζήτησε τραυματιοφορέα για να μεταφέρει τη μητέρα του, και την εμπιστεύθηκε στους τριαντάρηδες ειδικευόμενους της βάρδιας χωρίς να απαιτήσει να τη δει κάποιος ειδικός, τιμάται όλο το υγειονομικό προσωπικό της χώρας, που αθόρυβα και με επαγγελματισμό κάνει καθημερινά απλά τη δουλειά του». Και έχει απόλυτο δίκιο!