Το 2019 υπήρχε ποιοτικά καλή παραγωγή, αλλά ήταν εξαιρετικά χαμηλές οι τιμές. Τώρα έρχεται ο καύσωνας να τελειώσει την ελαιοπαραγωγή από την ανθοφορία. Ολα αυτά συνθέτουν το μεγάλο πρόβλημα του αγροτικού τομέα, που έχει να κάνει με την αβεβαιότητα των καιρικών συνθηκών. Καιρικές συνθήκες και αβεβαιότητα αγορών οδηγούν σε μεγάλες εισοδηματικές διακυμάνσεις και αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα ενασχόλησης με την αγροτική παραγωγή.   
Η ασφαλιστική κάλυψη της αγροτικής παραγωγής από τον κρατικό φορέα ΕΛΓΑ είναι προβληματική και αναποτελεσματική. Τα ασφάλιστρα ενδεχομένως να είναι χαμηλά, αλλά οι αποζημιώσεις που δίνονται δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση το απολεσθέν εισόδημα. Η όλη ιστορία θυμίζει το κομμουνιστικό ανέκδοτο «αυτοί κάνουν ότι μας πληρώνουν και εμείς κάνουμε ότι δουλεύουμε», παραφρασμένο σε «αυτοί κάνουν ότι μας ασφαλίζουν και εμείς κάνουμε ότι πληρώνουμε». Αυτό ακριβώς συμβαίνει κι αυτό δεν αλλάζει, γιατί υπάρχουν μια σειρά δομικές αδυναμίες, σε σχέση τόσο με τα ιστορικά στοιχεία παραγωγής όσο και με την εκτίμηση των ζημιών.
Χρειάζεται ένα αξιόπιστο μητρώο παραγωγής για μία δεκαετία, προκειμένου με μεγάλη ευκολία να εκτιμάται κάθε φορά το μέγεθος της ζημιάς και να αποζημιώνεται αντίστοιχα ο παραγωγός, χωρίς να διαμεσολαβεί πολιτικό ενδιαφέρον και χτύπημα στην πλάτη. Σε κάθε περίπτωση αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά το ότι η αγροτική παραγωγή χρειάζεται πραγματική ασφάλιση και μέριμνα για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει. Η ελαιοκαλλιέργεια ειδικότερα έχει μπει σε μια δύσκολη περίοδο κρίσης με άγνωστο ορίζοντα εξόδου. Η Μεσσηνία συνολικά, λόγω της μονοκαλλιέργειας της ελιάς, θα ζήσει μια δευτερογενή τοπική οικονομική κρίση με επιπτώσεις στο εισόδημα όλων.