Η αυξημένη συμμετοχή των μαθητών στη σχολική ζωή -πλην της 3ης Λυκείου που πάντα μετά τον Απρίλιο εγκατέλειπε τις σχολικές αίθουσες για να επικεντρωθεί στα φροντιστήρια ενόψει πανελλαδικών- δείχνει ότι η επαναλειτουργία των σχολείων ήταν επιβεβλημένη. Οσοι βιάστηκαν να ζητήσουν να ολοκληρωθεί πρόωρα το σχολικό έτος διαψεύστηκαν από τα γεγονότα. Αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά ότι η ταύτιση με ξεπερασμένες από τη ζωή συνδικαλιστικές - συντεχνιακές ηγεσίες είναι κακός πολιτικός σύμβουλος.
Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή την επανεκκίνηση των σχολείων επανεμφανίστηκε ο εσμός της συντήρησης και του λαϊκισμού στο χώρο της εκπαίδευσης. Αρνηση να ανοίξουν τα σχολεία με επιχειρήματα που ξεκινούν από την έλλειψη καθαριστριών και φτάνουν στο πώς θα τοποθετηθούν οι μαθητές στα προαύλια για να μην κολλήσουν κορονοϊό. Δήθεν ευαισθησία για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των μαθητών τα οποία θα υπέκλεπταν οι χάκερ από τις μεταδόσεις μέσω «καμερών», οι οποίες είναι απλώς το λάπτοπ που δείχνει μόνο τον πίνακα και τον καθηγητή! Αρνηση και αντίσταση με ένα φαντασιακό προοδευτικό πρόσημο, φερετζέ στις πιο ξεπερασμένες πολιτικές αντιλήψεις που υποκρύπτουν ταυτόχρονα έναν βαθιά αντικοινωνικό συντεχνιασμό.
Συνδικαλιστικές ηγεσίες που προτάσσουν αιτήματα περασμένων δεκαετιών, κολλημένες σε ιδεολογήματα που έχουν εδώ και χρόνια αποδημήσει… εις Κύριον, προσπαθούν να φρενάρουν αυτονόητες αλλαγές διαχειριστικού χαρακτήρα ακόμα και για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης. Δεν μπορεί όμως να συνεχίζεται στο άπειρο η παρελκυστική συζήτηση κάθε φορά που πάει να γίνει το οτιδήποτε στο χώρο της παιδείας.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει καταθέσει ένα νομοσχέδιο κατώτερο των περιστάσεων, που επιχειρεί μπαλώματα και όχι συνολικές ανατροπές. Είναι πλέον φανερό ότι χρειάζεται μια γενναία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία θα έχει στο επίκεντρό της την αξιολόγηση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου και την επάρκεια του κάθε εκπαιδευτικού ξεχωριστά.