Οι πρώτες μάχες δόθηκαν με αφορμή τη χάραξη του δρόμου Καλαμάτα – Ριζόμυλος. Εκτοτε οι εχθροπραξίες συνεχίζονται με κάθε ευκαιρία και αφορμή. Τελευταίο μέτωπο αντιπαράθεσης, τα αγροτικά προϊόντα και η ενίσχυση των αγροτών της περιοχής. Ο ένας βουλευτής πρωτοστατεί στο αίτημα αναδιάρθρωσης των συκεώνων, ο άλλος εξαγγέλλει ενίσχυση των ελαιοπαραγωγών και ο τρίτος ζητάει αρδευτικά έργα. Στο προσκήνιο τα πράγματα παραμένουν σε ένα επίπεδο ψυχρότητας και τυπικής αδιαφορίας, ενώ στο παρασκήνιο η ανταλλαγή χτυπημάτων είναι ιδιαίτερα σκληρή, φτάνοντας στο σημείο ο ένας να προσπαθεί να υπονομεύσει την πρωτοβουλία του άλλου. 

Η αλήθεια είναι ότι πάντα μεταξύ των βουλευτών του ίδιου κόμματος υπήρχε ανταγωνισμός στο παρασκήνιο, στην προσπάθεια επίδειξης μεγαλύτερου ενδιαφέροντος για το ένα ή το άλλο ζήτημα. Οσο όμως η λειτουργία των κομματικών οργάνων και οργανώσεων απαξιώνεται, δεν υπάρχουν πια κανόνες και αρχές λειτουργίας, με αποτέλεσμα οι παρασκηνιακές συγκρούσεις βουλευτών και πολιτευτών να διεξάγονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα.
Οι βουλευτές ενός κόμματος σε ένα νομό επιβάλλεται να έχουν κοινή στάση σε μεγάλα ζητήματα – και αυτό είναι ευθύνη των κομματικών οργάνων να το επιβάλουν. Το να κάνει ο ένας στον άλλο τον έξυπνο και τον πλέον διασυνδεμένο και ισχυρό, τις περισσότερες φορές δεν αποφέρει κανένα ουσιαστικά αποτέλεσμα, ούτε για τον υποτιθέμενο ισχυρό ούτε για την προώθηση κρίσιμων ζητημάτων για την περιοχή.
Η χάραξη του δρόμου Καλαμάτα – Ριζόμυλος δεν μπορεί να μετατρέπεται σε ζήτημα σύγκρουσης μεταξύ των βουλευτών. Η ενίσχυση των ελαιοπαραγωγών επίσης δεν μπορεί να παίζει ως στοιχείο επίδειξης διασυνδέσεων και υπεροχής. Η κοινή στάση και δράση απαιτεί συμφωνίες κυρίων, που θα προβλέπουν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς και αντιμετώπισης κρίσιμων για την περιοχή θεμάτων. Οι προσωπικές πολιτικές μάχες και επιδιώξεις το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να πληρώνει η περιοχή τα δικά τους… σπασμένα.