Η μείωση του μαθητικού πληθυσμού στα δημοτικά σχολεία της Μεσσηνίας αποτυπώνει το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα της περιοχής. Τα στατιστικά στοιχεία από τα ληξιαρχεία κατέγραφαν κάθε χρόνο τη μείωση των γεννήσεων, οι αριθμοί όμως δεν είναι κατανοητοί όταν δεν αποτυπώνονται και στην καθημερινότητα του μικρόκοσμου. Οι δημογραφικοί αριθμοί δείχνουν εδώ και μια δεκαετία το έντονο πρόβλημα στην ενδοχώρα της Μεσσηνίας, ενώ πλέον το ζήτημα ακουμπά και την Καλαμάτα, δημοτικά σχολεία της οποίας συρρικνώνονται πληθυσμιακά.

Το δημογραφικό δεν είναι βεβαίως μόνο τοπικό πρόβλημα, αλλά εθνικό. Να σημειωθεί ότι από το 2011 μέχρι το 2020 ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 405.000 άτομα. Στην απογραφή που θα γίνει τους επόμενους μήνες θα έχουμε ακριβή αποτύπωση για το σύνολο των περιοχών της χώρας. Σε παγκόσμιο επίπεδο το δημογραφικό έχει να κάνει με την αλλαγή στην κοινωνική και οικογενειακή δομή, η οποία είναι συνάρτηση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου. Ο πληθυσμός της Ευρώπης στις αρχές του 20ού αιώνα αποτελούσε το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού σήμερα αντιστοιχεί γύρω στο 10%. Την πορεία αυτή ακολουθεί και η Ελλάδα.

Οι συνέπειες του δημογραφικού προβλήματος φάνηκαν φέτος στα δημοτικά σχολεία, του χρόνου θα φανούν στα γυμνάσια και τα λύκεια, στη συνέχεια στα πανεπιστήμια και τέλος στην αγορά εργασίας. Η χώρα όμως χρειάζεται νέους για να μπορέσει να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί. Η αλλαγή δημογραφικού μοντέλου είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Χρειάζεται συστηματική προσπάθεια για αύξηση γεννήσεων και βέβαια οργανωμένη είσοδο μεταναστών με πολιτιστική αφομοίωσή τους. Δύσκολα πράγματα και με υψηλό πολιτικό κόστος, γι’ αυτό και η πολιτική ηγεσία αφήνει συνεχώς την αντιμετώπιση του προβλήματος… για αργότερα.

Αποτέλεσμα της αναβολής δύσκολων αποφάσεων; Η κατάσταση γίνεται κάθε χρόνο και χειρότερη, με διόγκωση των επιπτώσεων στην οικονομία και την κοινωνία.