Το πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης φαίνεται πως έχει κινητοποιήσει μια σειρά από παράγοντες. Έστω και στο παρά πέντε γίνονται ρυθμίσεις και αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες, προκειμένου να διευκολυνθεί η προσέλκυση εργατών και να μαζευτεί η παραγωγή. Το τι αποτέλεσμα θα έχουν οι κινήσεις που γίνονται αυτή την περίοδο, θα φανεί το επόμενο διάστημα της ελαιοσυγκομιδής. Οι πρώτες ενδείξεις δεν είναι πάντως ενθαρρυντικές και αυτό γιατί τα μέτρα λαμβάνονται με καθυστέρηση και έχουν σημαντικές ελλείψεις.

Η λήψη μέτρων, όταν το πρόβλημα έχει πάρει διαστάσεις, είναι εξ ορισμού δύσκολη. Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και ενδεχομένως η ευκαιρία για μόνιμη ένταξη των εποχικών εργατών γης στην οικονομική ζωή της περιοχής. Οι φοβικές προσεγγίσεις σε συνδυασμό με τον ρατσισμό οδήγησαν σε ατομικές και κοινωνικές συμπεριφορές που έδιωξαν τους εργάτες από την περιοχή. Το πολιτικό προσωπικό φοβούμενο το πολιτικό κόστος και τους ακραίους λούφαξε και δεν δημιούργησε δομές που θα έκαναν θελκτική την εργασία στα χωράφια της περιοχής.

Η ασφάλιση των προσωρινά εργαζομένων, η αξιοπρεπής στέγασή τους και βεβαίως το ικανοποιητικό μεροκάματο, είναι τα τρία στοιχεία που χρειάζονται για να υπάρξουν τα αναγκαία για την οικονομία της περιοχής εργατικά χέρια. Το καλό είναι ότι όλοι πλέον αντιλαμβάνονται πως χωρίς τους οικονομικούς μετανάστες δεν θα υπάρχει και τοπική παραγωγή. Είναι καιρός να απομονωθούν οι φωνές του παρελθόντος και να προχωρήσουν πολιτικές για τη στέγαση και την ασφάλιση των εργατών.

Αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα να σταματήσει η εκμετάλλευση προσφύγων και μεταναστών από δουλεμπορικά κυκλώματα που τρέφονται από την παρανομία. Οι  εργάτες γης χρειάζεται να γίνουν ορατοί στο σύστημα υγείας και να διαθέτουν την απαιτούμενη κοινωνική ασφάλιση για την εξασφάλιση των ίδιων αλλά και των εργοδοτών τους. Δεν είναι δύσκολα αυτά τα πράγματα, αλλά απολύτως αυτονόητα για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Μπορούν να γίνουν, αρκεί να σταματήσουν οι κάθε μορφής πολιτικοί υπεύθυνοι να φοβούνται τις ρατσιστικές φωνές της ξενοφοβίας. Οι κουφιοκέφαλοι θα πρέπει να απομονωθούν και η έλλειψη εργατών δείχνει ότι η απομόνωση έχει μόνο κόστος για την οικονομία και τελικά για τη χώρα.