Τα πολλά περιστατικά ακραίας βίας της τελευταίας περιόδου δείχνουν ότι έχουν συντελεστεί σημαντικές αλλαγές στο κοινωνικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι μπορεί κάποιος να σκοτώσει για ασήμαντη αφορμή. Έχουν πολλαπλασιαστεί οι κακοποιήσεις σε οικογενειακό επίπεδο, που οδηγούν ακόμα και σε δολοφονίες. Η καθημερινή βία σε όλα τα επίπεδα δείχνει ότι έχει διαφοροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικό περιβάλλον.

Την ίδια στιγμή η έλλειψη ανοχής στον μετανάστη και σε κάθε διαφορετικό τροφοδοτεί την ανασφάλεια και το φόβο. Οι λεκτικές επιθέσεις πολλαπλασιάζονται καθημερινά, ενώ η πολιτική επένδυση στην ξενοφοβία και την ομοφοβία δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Κάποιοι ταΐζουν συνειδητά το τέρας του μίσους και οδηγούν τα πράγματα στα άκρα προσδοκώντας πολιτικά οφέλη.

Η κατάσταση ξεφεύγει γιατί υπάρχει γόνιμο έδαφος μέσα από την ανομία στην καθημερινότητα. Η αίσθηση ότι δεν υπάρχει αστυνόμευση, από την τροχαία παράβαση μέχρι τις οργανωμένες ομάδες της νύχτας και των γηπέδων, σε συνδυασμό με την καθημερινότητα των μικροκλοπών, οδηγεί τους πολίτες σε φόβο και απελπισία. Τροφοδοτείται έτσι ο ρατσισμός και η νομιμοποίηση της βίας ως άμυνας.

Η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας είναι το βασικό που απαιτείται για να επέλθει ισορροπία και να μειωθούν τα φαινόμενα βίας. Οι πολιτικοί που ανησυχούν για την ένταξη των μεταναστών θα προσέφεραν καλύτερες υπηρεσίες στο έθνος αν εστίαζαν στο πώς θα οργανωθεί καλύτερα η καθημερινότητα όλων μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας. Η επιστροφή Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δείχνει το αδιέξοδο αλλά και την κυβερνητική ανησυχία, όπως αυτή προκύπτει από τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε την τάση να αφήνουμε τα προβλήματα να διογκώνονται και μετά να προτείνονται λύσεις ανέφικτες και επιζήμιες για το σύνολο των πολιτών και της οικονομίας. Η δημιουργία μιας χώρας που αντιμετωπίζει τα προβλήματα και δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας για τους πολίτες είναι ένα σύνθετο ζήτημα, που απαιτεί σχέδιο και διαρκή προσπάθεια. Το βασικό, χρειάζεται να δοθεί ρόλος στους ικανούς και όχι στους κολλητούς. Κάποιοι δυστυχώς έχουν μάθει να πορεύονται όχι με αυτούς που κάνουν τη δουλειά αλλά με αυτούς που κάνουν «στραβά μάτια» για να γίνεται η δουλειά του συστήματος. Αν αυτό δεν αλλάξει, θα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε μια βίαιη και αδιέξοδη καθημερινότητα.