Ο Βουδούρης εμφανίστηκε στην περιοχής, αρχικά, ως διορισμένος από το ΠΑΣΟΚ διοικητής του ΠΕΣΥ – έφερνε το τίτλο της συμμετοχής του στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα - και είχε υψηλή αποδοχή και κύρος η παρουσία του. Η λειτουργία του ως διοικητή δεν άφησε πίσω τίποτα. Ήταν, αυτό που λέμε, «άχρωμη και άοσμη». Αργότερα, έγιναν γνωστές οι κόντρες που υπήρχαν στο εσωτερικό με διάφορους άλλους παράγοντες οι οποίες δεν είχαν αξιολογηθεί ως σοβαρές. Η συνέχεια δείχνει ότι μάλλον κάποιοι είχαν δει από την πρώτη εκείνη περίοδο αυτό που οι υπόλοιποι αντιληφθήκαμε στη συνέχεια.
Η εμφάνισή του στην πολιτική έρχεται με την υποψηφιότητα του Βουλευτή Μεσσηνίας, με τις ευλογιές του «συστήματος Παπανδρέου». Εμφανίζεται ως φίλος της οικογένειας και συγκεκριμένα του αδερφού τού Γιώργου Παπανδρέου. Μπαίνει στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ ως το νέο και πολλά υποσχόμενο πρόσωπο. Στον αγώνα της εκλογής του στρατεύονται δυνάμεις που έχουν αναφορά στο περιβάλλον του τότε προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολλοί άλλοι που επιθυμούν αλλαγή προσώπων στα τοπικά πολιτικά δρώμενα. Η υποψηφιότητα «περνά εύκολα», ως δεύτερος σταυρός με ποιοτικά χαρακτηριστικά, και έτσι επιτυγχάνεται η εκλογή του το 2009.
Στην πρώτη περίοδο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ο Οδ. Βουδούρης είναι από τους ένθερμους υποστηρικτές των χειρισμών του Γιώργου Παπανδρέου. Στηρίζει με ζήλο το μνημόνιο και ζητά διαρκώς να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις που αυτό περιέχει. Όλα αυτά βέβαια την περίοδο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ακόμα πλειοψηφικά δημοσκοπικά χαρακτηριστικά. Όταν το καράβι άρχισε να μπάζει νερά και φάνηκε ότι πάει για βούλιαγμα, ο Βουδούρης πιάστηκε αμέσως στην ψαρόβαρκα της ΔΗΜΑΡ. Εγκατέλειψε τη Μεσσηνία, έθεσε υποψηφιότητα στη Β΄ Αθήνας επιτυγχάνοντας της εκλογή του.
Ο λόγος του από μνημονιακός είχε μεταλλαχτεί σε σκληρό αντιμνημονιακό και ήταν φανερό ότι ετοιμαζόταν για ρεσάλτο από τη βάρκα της ΔΗΜΑΡ στο καράβι του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν άργησε να γίνει και ανέβηκε στο καράβι, με σχοινί την υποψηφιότητά του στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά και δεν θα ήταν υπερβολικό αν λέγαμε πως ο Τατούλης πρέπει να ανάψει μια λαμπάδα στο μπόι του Βουδούρη σε αυτόν που επέβαλε στο ΣΥΡΙΖΑ τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα.
Η τραγική εκλογική απόδοση του Βουδούρη στις περιφερειακές εκλογές και η προκλητική ανακοίνωση κατά Λυκούδη και λοιπών βουλευτών πριν την εκλογή προέδρου δημοκρατίας θόλωσαν την εικόνα του και δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας. Εδώ μένει ένα ζήτημα να διερευνηθεί: αν επέλεξε τη Β΄ Αθήνας ή του την επέβαλαν οι αντιδρώντες στην υποψηφιότητά του για περιφερειάρχη. Είναι προφανές ότι αν επέλεγε τη Μεσσηνία σήμερα θα ήταν Βουλευτής.
Το τέλος αυτής της συναρπαστικής πορείας έρχεται με την παραίτησή του από επικεφαλής της παράταξης στο Περιφερειακό Συμβούλιο προκειμένου, όπως λένε οι πληροφορίες, να αναλάβει υψηλή κρατική θέση, διορισμένος από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά όχι και τα πολιτικά ήθη που θέλουν του αποτυχόντες να εκλεγούν Βουλευτές να αναλαμβάνουν κρατικές θέσεις ως αντιστάθμισμα των υπηρεσιών που προσέφεραν. Δεν ξέρουμε τι θέση θα αναλάβει και πραγματικά δεν μας ενδιαφέρει. Δεν προσδοκούμε ότι θα γράψει ιστορία επιτυχίας ή ότι θα διαχειριστεί καλύτερα τα πράγματα από αυτόν που θα αντικαταστήσει. Μακάρι για το καλό όλων μας να τα καταφέρει καλύτερα, αλλά δεν έχουμε κανένα λόγο να είμαστε αισιόδοξοι. Έτσι κι αλλιώς οι περιπτώσεις πολιτικών, όπως αυτή του Βουδούρη, είναι ιδιαίτερα διδακτικές για το πόσο ευκολόπιστοι είμαστε όλοι μας. Έχουμε μεγαλώσει εξιδανικεύοντας διάφορους μύθους, αλλά τελικά ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Αντίθετα, αποδεικνύεται άνθρακας ο θησαυρός.
