Καταρχήν αποκαλύπτεται το περίεργο σύστημα διαπλοκής που επί σειρά ετών δεν αφήνει τη διοίκηση να κάνει τη δουλειά της: Οποιος τηρεί ίσες αποστάσεις ή δεν έχει ισχυρές πλάτες στη μία ή την άλλη πλευρά, θα βρεθεί να κοιτάει αν κουνιούνται οι βάρκες σε ένα ακριτικό νησί... Και επειδή αυτό δεν το θέλει κανείς, εύκολα κάνει χάρες σε όποιον διαθέτει ισχυρές διασυνδέσεις και πλάτες.

Αυτά είναι βέβαια γνωστά και δεν εκπλήσσουν κανέναν. Αυτό που αποκαλύπτεται εξ αφορμής αυτού του γεγονότος είναι ότι το συγκεκριμένο νταραβέρι συνεχίζεται. Τώρα, πώς έμπλεξαν οι γραμμές και τα συστήματα, δεν έχει και μεγάλη σημασία. Η ουσία είναι ότι κάποιοι μιλούν με κάποιους άλλους, για το ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει - και ως γνωστόν ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Η ουσία είναι ότι αυτό το νταραβέρι θα πρέπει να τελειώσει. Και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να αποκτήσουμε ευρωπαϊκή διοίκηση με όρους και κανόνες. Οσο κάτι τέτοιο δεν γίνεται, οι μεν θα καταγγέλλουν τους δε, και θα παίζουμε τους ινδιάνους και τους καουμπόηδες... σαν τα μικρά και κακομαθημένα παιδιά.