Το επιχείρημα των φυτοϋγειονομικών ελέγχων είναι ωραίο για να χτίζονται θεωρίες συνωμοσίας, αλλά δεν είναι και τόσο αποτελεσματικό στην πράξη. Μπορεί να σε πληρώσουν και οι άλλοι με το ίδιο νόμισμα, οπότε ακολουθείται μια κοινή πρακτική. Επιπρόσθετα η πρώτη χώρα εισαγωγής ενός προϊόντος στην Ε.Ε. μπορεί να μην είναι η Ελλάδα, οπότε και αυτό το “όπλο” δεν ισχύει. Ας το πάρουν λοιπόν απόφαση όλοι πως περιορισμοί στις εισαγωγές με τερτίπια δήθεν ελέγχων στα σύνορα δεν μπορούν να υπάρξουν. Οι έλεγχοι για την ασφάλεια των τροφίμων θα πρέπει να είναι αυτονόητοι και να μην γίνονται με βάση την εθνικότητα.

 Το ζήτημα στο οποίο μπορεί να γίνουν πράγματα είναι στην ελληνοποίηση των προϊόντων. Εδώ υπάρχει ζήτημα και μάλιστα πολύ σοβαρό. Πίσω από τη συγκεκριμένη πρακτική κρύβονται ολόκληρα κυκλώματα που διακινούν πλαστά παραστατικά και πραγματοποιούν φοροδιαφυγή εκατομμυρίων. Σε μια αγορά που λειτουργεί άναρχα και τα προϊόντα γενικώς διακινούνται χωρίς παραστατικά, εύκολα σου βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Αυτό όμως είναι και το μεγάλο πρόβλημα που κανένας δεν θέλει να αγγίξει.