Τα κόμματα και οι βουλευτές είναι πυλώνες της δημοκρατίας και η παρεμπόδιση της λειτουργίας τους με οποιονδήποτε τρόπο είναι απόπειρα κατάλυσής της. Αυτό όφειλαν να το γνωρίζουν και να το υπερασπίζονται πρώτα απ’ όλα οι δικηγόροι. Το να λες ότι θα πας να καταλάβεις τα γραφεία ενός κόμματος δεν είναι το ίδιο με το να πας έξω από τα γραφεία του κόμματος να διαμαρτυρηθείς για να σε ακούσουν ή να καταθέσεις ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που αλλάζει τα πράγματα και νομίζουμε ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος θα καταλάβει το πρόβλημα και θα περιοριστεί στα συνταγματικώς επιτρεπόμενα όρια.
Για ποιο λόγο όμως έχουμε φτάσει ακόμα και επιστημονικοί σύλλογοι που θα έπρεπε πρώτα από όλα να υπερασπίζονται το χαρακτήρα τους, να ρέπουν προς ακραίες μορφές διαμαρτυρίας; Τι είναι αυτό που ωθεί την κοινωνία στα όρια; Γιατί η εύλογη διαμαρτυρία έχει μετατραπεί σε ένα διαρκή προπηλακισμό κατά της πολιτικής και των πολιτικών; Γιατί δεν απασχολεί κανέναν ότι η κατάλυση της δημοκρατικής νομιμότητας και η αποχώρηση κάθε σοβαρού και αξιοπρεπή ανθρώπου από την πολιτική θα επιφέρει επιπρόσθετα και σοβαρά δεινά στην οικονομία και την κοινωνία;
Μια απάντηση είναι ότι μεγάλα τμήματα του πληθυσμού δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που συμβαίνει. Βιώνουν την ακύρωση του ονείρου της ζωής τους με τόσο ακραίο τρόπο οπότε αντιδρούν βίαια. Αυτό έχει μια απολύτως λογική βάση. Δικαιολογεί το φαινόμενο αλλά δεν μπορεί να αθωώνει την πρακτική, η οποία όλοι γνωρίζουν πού οδηγεί. Το συγκεκριμένο κλίμα εκμεταλλεύθηκε και ενίσχυσε το εθνικολαϊκιστικό μέτωπο που σαρώνει τη χώρα από το 2009 μέχρι σήμερα. Αυτή η τυφλή αντίδραση έφερε το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ στην εξουσία, οι οποίοι σήμερα έρχονται αντιμέτωποι με το τέρας που εξέθρεψαν.
Υποστηρίζουμε σθεναρά από το 2009 ότι οι ακραίες αντιδράσεις το μόνο που έχουν ως αποτέλεσμα είναι να γίνεται ακόμα πιο επώδυνο αυτό που ζούμε. Δυσκολεύουν τους πολιτικούς χειρισμούς και μας οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση και παρακμή. Και αλλού είχαν μνημόνια και αλλού χρειάστηκε να παρθούν σκληρά μέτρα, πουθενά όμως δεν έφτασαν στα δικά μας χάλια. Πουθενά η πολιτική αντιπαράθεση δεν έφτασε σε αυτά τα ακραία επίπεδα. Δυστυχώς οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να κρατήσουν την κοινωνία στα λογικά της κατέρρευσαν και δεν αντιστάθηκαν στη δύναμη του λαϊκισμού. Σήμερα θα έπρεπε να είμαστε όλοι περισσότερο ώριμοι και να δούμε καθαρά την πραγματικότητα. Αρκετά με τις ακραίες αντιδράσεις. Η σοβαρότητα και η συναίσθηση του ρόλου του καθένα είναι το μόνο όπλο που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση. Αν συνεχίσουμε με τυφλές συγκρούσεις, ο δρόμος προς την κόλαση είναι εξασφαλισμένος. Και εκεί να είναι όλοι σίγουροι ότι δεν θα πάρουν τίποτα πίσω.
panagopg@gmail.com
