Ερχονται τώρα να βάλουν μεγαλύτερους φόρους και εισφορές από τους προηγούμενους κακούς και αντί να ζητήσουν έστω συγγνώμη για τις παράλογες υποσχέσεις τους εξηγώντας ταυτόχρονα ότι το συμφέρον των αγροτών είναι η παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., με το που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις άρχισαν να κατασκευάζουν νέους εχθρούς. Οι εχθροί αυτή τη φορά ήταν οι δήθεν πλούσιοι αγρότες που έτρωγαν για χρόνια τις επιδοτήσεις και οι ακροδεξιοί που τους καθοδηγούν μαζί με τα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής -αυτό είναι διαχρονικό κλισεδάκι- και τους στρέφουν απέναντι στη λαοπρόβλητη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η συγκεκριμένη κυβερνητική πλειοψηφία έχει αποδεχτεί πολύ καλή στην προπαγάνδα και στην κατασκευή εχθρών, μόνο που εδώ δεν τα υπολόγισε καλά τα πράγματα. Αυτοί που αντιδρούν δεν είναι οι πλούσιοι αλλά όλοι οι αγρότες, ενώ τις κινητοποιήσεις κατά βάση τις καθοδηγούν στελέχη του ΚΚΕ (Μπούτας κ.λπ.). Στα μπλόκα των αγροτών συμμετέχουν απελπισμένοι, αγανακτισμένοι αλλά και ακραία στοιχεία δεξιάς και αριστερής κατεύθυνσης, τα οποία προφανώς και θα καταστούν μη ελέγξιμα αν πάρουν την ευθύνη καθοδήγησης των κινητοποιήσεων. Οι αγρότες για πολλούς και διάφορους λόγους επί σειρά ετών είχαν ειδικό ασφαλιστικό και φορολογικό καθεστώς. Για τους μικρούς παραγωγούς αυτό ήταν όντως ένα δίχτυ ασφαλείας, υπήρχαν όμως και μεγάλοι παραγωγοί που θα έπρεπε να συνεισφέρουν περισσότερο στα έσοδα του κράτους. Η προσαρμογή στη νέα εποχή θα έπρεπε να γίνει σταδιακά και με ομαλό τρόπο. Με δικαιοσύνη και -το κυριότερο- ειλικρίνεια.
Να πουν στον κόσμο της αγροτιάς την αλήθεια και όχι παραμύθια. Αρκετά κράτησε το ψέμα και η πολιτική υποκρισία. Φτάνει με τους εχθρούς εκ του προχείρου εντός και εκτός χώρας. Το ερώτημα που τίθεται από προχθές είναι πώς θα κλείσει αυτό το μέτωπο. Κάποιοι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι θα επέλθει η κόπωση και οι δρόμοι θα ανοίξουν. Αυτό είναι σωστό αλλά πρέπει να ψηφιστεί το συντομότερο δυνατό το φορολογικό και το ασφαλιστικό των αγροτών. Η καθυστέρηση δεν είναι βέβαιο ότι επιφέρει κόπωση, αντίθετα κινητοποιεί όλο και περισσότερους οι οποίοι ελπίζουν ότι κάτι καλύτερο μπορούν να πετύχουν. Υπό αυτές τις συνθήκες, όσο κρατούνται κλειστοί οι δίαυλοι του διαλόγου και δεν δίνονται πειστικές απαντήσεις, γιατί πρέπει να πληρώσουν και πόσο οι αγρότες και γιατί αυτό είναι προς το ατομικό συμφέρον του κάθε αγρότη αλλά και συνολικά της χώρας, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε επιστροφή στην ομαλότητα και την κανονικότητα.
Ο καθένας που δεν θέλει να πληρώσει, θα τυλίγεται με μια γαλανόλευκη σημαία και θα παριστάνει τον Κολοκοτρώνη. Δεν χτίζονται όμως έτσι κοινωνικές συμφωνίες και δεν ξεπερνιούνται οικονομικές κρίσεις, αντίθετα έρχονται κοντύτερα οι εθνικές καταστροφές. Γιατί όποιος ανεμίζει μια ελληνική σημαία δεν σημαίνει ότι έχει δίκιο. Αλλωστε, όπως έχει αποδεχτεί, τους μεγάλους σταυρούς τους κάνουν οι υποκριτές και τις μεγάλες σημαίες τις κρατούν αυτοί που βάζουν πάνω από το συνολικό καλό το ατομικό τους συμφέρον. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους αγρότες αλλά και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες που θέλουν διαρκώς να πληρώνουν άλλοι. Αυτό δεν υπάρχει και είναι καιρός να το καταλάβουμε όλοι. Η αλήθεια, η ειλικρίνεια το συγκεκριμένο και απολύτως κοστολογημένο είναι τα μόνα όπλα που μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση. Αρκετά με την κατασκευή εχθρών και με την πώληση εύκολων λύσεων. Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για νέες ψευδαισθήσεις.
