Η αντιπολίτευση δεν μπορεί να βάλει ατζέντα στην πόλη. Τρέχει πίσω από τις πρωτοβουλίες της δημοτικής αρχής, παίζοντας διαρκώς άμυνα. Στην πολιτική είναι γνωστό πως όταν δεν μπορείς να βάλεις ατζέντα, μοιραία οδηγείσαι στην ήττα. Η τοπική δημοκρατία δεν λειτουργεί όταν δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση. Η δημοτική αρχή κάνει ό,τι θέλει - χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα συμβαίνουν με τις αναπλάσεις το τελευταίο διάστημα. Η δημοτική αρχή πήρε δάνειο για αναπλάσεις στο κέντρο, με το επιχείρημα ότι στο ΕΣΠΑ θα μπει η ανάπλαση της Παραλίας, και τελικά θα γίνουν αναπλάσεις μέσω ΕΣΠΑ και στο κέντρο και κάτι μικροπαρεμβάσεις στην Παραλία! Η δημοτική αρχή δεν θέλει να διαταράξει ισορροπίες στο παραλιακό μέτωπο της πόλης και, με φώτα και κυβόλιθους, προσπαθεί να κοροϊδέψει τους πολίτες δημιουργώντας ψευδαισθήσεις παρέμβασης, αποφεύγοντας να πράξει αυτό που είναι αναγκαίο για την ανάπτυξη της πόλης. Η αντιπολίτευση σε όλα αυτά αντιδρά σπασμωδικά και τελικά δικαιώνει τη δημοτική αρχή.

Ολα αυτά δεν είναι βέβαια πολιτικά παράδοξα. Η δημοτική αρχή είναι εκφραστής μια συγκεκριμένης πολιτικής με ιδεολογικά χαρακτηριστικά που την ενοποιούν και με έναν επικεφαλής ο οποίος την εκφράζει αυθεντικά έχοντας ταυτόχρονα ιδιαίτερες γνώσεις στα θέματα και τις διαδικασίες. Η αντιπολίτευση από την άλλη πλευρά είναι ένα πολιτικό συνονθύλευμα, χωρίς πολιτική ατζέντα, που προέκυψε μέσα από τον αντιμνημονιακό λαϊκισμό της προηγούμενης περιόδου. Είναι αριστεροί, δεξιοί και πρώην πασόκοι που ενοποιήθηκαν στα πλαίσια του οχήματος ευκαιρίας της αντιμνημονιακής ρητορικής, χωρίς να έχουν συναντίληψη για κανένα τοπικό ζήτημα. Οι πρώην αντιμνημονιακοί είναι αναγκασμένοι να συμφωνήσουν τώρα με τις επιταγές του τρίτου «αντιμνημονιακού-μνημονίου» χάνοντας, έτσι, και την όποια πολιτική υπεροχή.  Το χάσμα που τους χωρίζει κάθε μέρα που περνά βαθαίνει και αυτό φαίνεται παντού, από την τακτική στο θέμα του σχεδίου Ασπροχώματος, μέχρι το φεγγαρόφωτο που χάθηκε από τα φώτα LED στο λιμενοβραχίονα.

Η ύπαρξη μιας ισχυρής αντιπολίτευσης και ενός σχήματος που θα μπορεί με επάρκεια να αντιπαρατεθεί στην σημερινή δημοτική αρχή είναι το πολιτικό ζητούμενο της επόμενης περιόδου. Τα αντιμνημονιακά συνονθυλεύματα, το ένα μετά το άλλο, θα καταρρεύσουν το επόμενο διάστημα. Τη θέση τους είναι ανάγκη να πάρουν σχήματα τα οποία θα έχουν συνολικό πολιτικό όραμα για τη χώρα και την αυτοδιοίκηση. Η Καλαμάτα, ειδικότερα, χρειάζεται ένα αυτοδιοικητικό σχήμα που θα μπορεί να βάζει προτεραιότητες, να κινητοποιεί δημιουργικά τους πολίτες και να μπορεί τελικά να συγκρουστεί αποτελεσματικά με μικροσυμφέροντα που κρατούν τα πράγματα στάσιμα σε όλα τα επίπεδα.

Η δημοτική αρχή Νίκα στην πολιτική συγκυρία της κρίσης είχε θετική συμβολή, γιατί μέσα από τη συντηρητική διαχείριση κράτησε όρθιες τις δομές της πόλης και πραγματοποίησε οριακές βελτιωτικές παρεμβάσεις. Ο κύκλος όμως των διευθετήσεων και της μικροδιαχείρισης έκλεισε και η συνέχιση στο μέλλον θα λειτουργήσει αρνητικά. Στις επόμενες εκλογές, ανεξάρτητα από τον επικεφαλής, η σημερινή ομάδα που διαχειρίζεται το δήμο θα πρέπει να αλλάξει γιατί διαφορετικά θα καταστεί καθεστώς. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι χρειάζεται το άνοιγμα μιας μεγάλης συζήτησης αλλά και πρωτοβουλιών για το πώς θα πρέπει να είναι η αυτοδιοίκηση και ο Δήμος Καλαμάτας το επόμενο διάστημα -ελπίζουμε της μεταμνημονιακής περιόδου- προκειμένου να συγκροτηθούν οι νέες δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη και την πρόοδο.

 


panagopg@gmail.com