Στην εσωτερική αγορά ο περιορισμός των εισαγωγών αιγυπτιακής πατάτας είναι δύσκολος και αυτό γιατί μπορεί να φτάνει εδώ μέσω άλλης χώρας, για παράδειγμα της Κύπρου. Αλλά ακόμα και αν δεν γίνονταν εισαγωγές η ελληνική αγορά δεν μπορεί να απορροφήσει όλη την ντόπια παραγωγή, ενώ έξω δεν θα μπορούσε να πωληθεί μιας και θα ήταν ακριβότερη. Αραγε γιατί καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αποτρέψει τις εισαγωγές παρά τις προεκλογικές κάθε φορά κορώνες; Μήπως αυτό δεν μπορεί να γίνει; 

Το ζήτημα λοιπόν είναι πιο σύνθετο από τις απλοϊκές λύσεις που επί χρόνια διακινούνταν. Η καλλιέργεια της πατάτας, για να μπορέσει να υπάρξει, θα πρέπει να καταστεί ανταγωνιστική. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Να έχει μικρότερο κόστος παραγωγής και να έχει καλύτερη ποιότητα από την ανταγωνιστική. Και τα δυο αυτά ζητήματα απαιτούν δράσεις και συνέργειες. Για να συμπιεστεί το κόστος πρέπει να αλλάξουν πολλά στον τρόπο καλλιέργειας και επειδή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πέσει τόσο όσο στην Αίγυπτο, θα πρέπει να κατοχυρωθεί η ποιότητα, έτσι ώστε να επιλέγει ο καταναλωτής το καλύτερο προϊόν σε σχέση με την τιμή του. Η αγορά έτσι λειτουργεί και η προσπάθεια προσαρμογής είναι το χρήσιμο. Η κατανόηση της πραγματικότητας έχει επείγοντα χαρακτήρα γιατί αν συνεχίσουμε να κυνηγάμε ανεμόμυλους, σε λίγο δεν θα μπορούμε να φάμε ούτε πατάτες.