Εννοείται ότι η πανδημία απλώς όξυνε τις πιέσεις που έτσι και αλλιώς ασκούσαν συντεχνίες και μεγάλα συμφέροντα από την ημέρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε λόγο για επιστροφή στην κανονικότητα. Ετσι και αλλιώς για έναν καθόλου ευκαταφρόνητο αριθμό συμπολιτών μας η κανονικότητα είναι ταυτισμένη με το ροκάνισμα του δημόσιου χρήματος, των θαλασσοδανείων και των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Στην άκρη (για να μην γράψω στο περιθώριο της κοινωνίας) ένας μικρός αριθμός έντιμων αλλά και μάλλον αφελών Ελλήνων προσπαθεί να επιβιώσει παράγοντας προϊόντα και υπηρεσίες, που τελικώς θα απολαύσουν για ακόμα μια φορά οι αετονύχηδες που βρίσκονται κοντά στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Είναι λοιπόν τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι αρκεί η βούληση ενός πρωθυπουργού και των συνεργατών του για να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας την ώρα που θα έχει απέναντί του τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας. Μόνο μια οικουμενική κυβέρνηση ειλικρινούς συνεργασίας, που θα έχει προκύψει μέσα από γόνιμο διάλογο και όχι από την ανάγκη διακυβέρνησης εξαιτίας της έλλειψης πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο, μπορεί να συγκρουστεί με τα συμφέροντα και τις συντεχνίες που κρατούν δέσμια την οικονομία και επιδεινώνουν τη θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κλίμακα.
Πρώτα από όλα όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι οι κοινωνικοί εταίροι ότι η διεκδίκηση μεγαλύτερου κομματιού χωρίς μεγέθυνση της πίτας οδηγεί τελικώς σε συρρίκνωσή της. Δυστυχώς και με ευθύνη κυρίως των πολιτικών, πολλές γενιές Ελλήνων έχουν εκπαιδευτεί να "αγωνίζονται" για μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Δυστυχώς και με ευθύνη κυρίως των κομματικών ηγεσιών, στον πολιτικό στίβο επιβιώνουν μόνο όσοι εκδίδουν ψηφίσματα και καταθέτουν ερωτήσεις ζητώντας να πάρει η εκλογική τους πελατεία μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Δυστυχώς τέλος οι περισσότεροι επιχειρηματίες έχουν πάψει εδώ και πολλά χρόνια να καινοτομούν και απλώς "αγωνίζονται" και αυτοί για μεγαλύτερο κομμάτι από την κρατική πίτα.
Δεν υποστηρίζω ότι τα 32 δισ. είναι κατάρα για την Ελλάδα επειδή δίνουν το φιλί της ζωής σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες. Τονίζω για μια ακόμα φορά ότι το μοντέλο "δώσε και μένα μπάρμπα" μας κάνει όλους πιο φτωχούς.
Θανάσης Λαγός
