Στην εγκύκλιο του για την Ημέρα Μνήμης για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει ότι πέρασαν ήδη 49 ολόκληρα χρόνια από το θλιβερό εκείνο καλοκαίρι του 1974, όταν στις 20 Ιουλίου πάνοπλοι Τούρκοι στρατιώτες εισέβαλαν με την ανοχή των μεγάλων δυνάμεων και εξαιτίας της αδυναμίας της Ελλάδας λόγω της στρατιωτικής δικτατορίας, στην Κύπρο μας.
Όπως υπογραμμίζει, οι μνήμες των διωγμών και του ξεριζωμού από τις πατρογονικές εστίες είναι ζωντανές και πολλοί από τους Κύπριους, της Κερύνειας, της Αμμοχώστου, αλλά και των άλλων αιματοβαμμένων περιοχών, διηγούνται με καημό τον ξεριζωμό τους, τους βιασμούς, τις λεηλασίες και τις καταστροφές, και βέβαια αναπέμπουν το δίκαιο αίτημα της απόδοσης δικαιοσύνης και της απελευθέρωσης της πατρίδας τους, ώστε η Μεγαλόνησος να ενωθεί ξανά κάτω από τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Κλαίμε και πονάμε», συνεχίζει ο Αρχιεπίσκοπο, «όταν θυμόμαστε την κατάφωρη αδικία και την εισβολή, όταν προσκυνούμε νοερά τα μοναστήρια του Αγίου Γεωργίου και του Αποστολου Ανδρέα στην Καρπασια, του Αγίου Βαρνάβα στη Σαλαμίνα και του Αγίου Σπυρίδωνος στην Τρεμετουσιά, όταν ξυπνούν οι ζωντανές αναμνήσεις από τους χορούς και τα πανηγύρια απο τους γάμους και τα τραγούδια στα πολύπαθα χωριά των κατεχόμενων περιοχών από την ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων».
«Είμαι σίγουρος ότι η πίεση που ασκούν η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση, οι φιλέλληνες γερουσιαστές και βουλευτές στις ΗΠΑ, οι απανταχού ελληνοκυπριακές οργανώσεις και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούν παρά το ότι η τουρκική κυβέρνηση φαίνεται ανυποχώρητη στις εκκλήσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, να φέρουν το ποθούμενο, δηλαδή μια δυνατή, ενωμένη και ελεύθερη Κύπρο» υπογραμμίζει.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
