Την στιγμή που τα αυταρχικά κράτη πολλαπλασιάζονται, ακολουθώντας πιστά το δικτατορικό μοντέλο της Ρωσίας, την ώρα που ο Πούτιν προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσον να προσκαλέσει εσωτερικούς τριγμούς στην Ευρώπη με την υποστήριξη της ακροδεξιάς και την σαφέστατη ανοχή της Αριστεράς, οι προσπάθειες για την αλλαγή πολιτικής σε χώρες με αντίστοιχα δικτατορικά καθεστώτα – στενούς συμμάχους της Ρωσίας - καταβάλλεται προσπάθεια εκδημοκρατισμού κυρίως από αντικαθεστωτικούς που βρίσκονται στην εξορία αλλά και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η Λευκορωσία, για παράδειγμα, όπου βρίσκονται εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές, γίνεται προσπάθεια να δημοσιοποιηθεί το πρόβλημα, καθώς δεν είναι και λίγοι οι αντιφρονούντες εντός και εκτός της χώρας.
Στα πλαίσια αυτά, εκπρόσωποι της λευκορωσικής κοινωνίας των πολιτών συναντήθηκαν στη Βιέννη στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας για να ζητήσουν υποστήριξη στις προσπάθειες για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στη Λευκορωσία.
Διάφορες λευκορωσικές πρωτοβουλίες έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να πείσουν τους δυτικούς εταίρους να επωφεληθούν από τις τρέχουσες συνθήκες και να συμβάλουν στην απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στη Λευκορωσία. Ο Kawaleuski, διπλωμάτης καριέρας, ο οποίος ζει σήμερα εξόριστος στη Βαρσοβία, αναφέρθηκε στην απονομή χάριτος σε 207 Λευκορώσους από τον Ιούνιο του 2024 και στην απελευθέρωση πέντε Ουκρανών από τις φυλακές της Λευκορωσίας σε σχέση με μια ρωσο-ουκρανική ανταλλαγή κρατουμένων.
Τόνισε ότι η απελευθέρωση των ανθρώπων αποτελούσε πάντα προτεραιότητα για το δημοκρατικό κίνημα στη Λευκορωσία. «Αυτό είναι σωστό από ηθική άποψη και η επίλυση αυτού του προβλήματος θα μπορούσε επίσης να μας επιτρέψει να προχωρήσουμε σε πιο δύσκολα ζητήματα - όπως η καταστολή ή η έναρξη ενός διαλόγου για την επίλυση της εσωτερικής κρίσης στη Λευκορωσία», εξήγησε.
Ο Kawaleuski ήταν υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική στο Ενιαίο Μεταβατικό Υπουργικό Συμβούλιο της ηγέτιδας της αντιπολίτευσης Sviatlana Tsikhanouskaya μέχρι τον Ιούνιο του 2024 και τώρα ασχολείται, μεταξύ άλλων, με τον διατλαντικό προσανατολισμό μιας μελλοντικής Λευκορωσίας στο πλαίσιο της ΜΚΟ του «Euro-Atlantic Affairs Agency».
Σε συνέντευξή του στο Αυστριακό πρακτορείο Ειδήσεων, ο Kawaleuski προκάλεσε αίσθηση με τη σύστασή του ότι τα δυτικά κράτη θα πρέπει να στείλουν και πάλι πρεσβευτές στο Μινσκ μετά τις προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία τον Ιανουάριο του 2025.
Προκειμένου να αποφύγουν την αναγνώριση του Αλεξάντερ Λουκασένκο ως αρχηγού κράτους, τα κράτη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας, με εξαίρεση την Ουγγαρία, είχαν αποφύγει να στείλουν νέους πρεσβευτές στη Λευκορωσία μετά τις εκλογές νοθείας του 2020.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, οι τελευταίοι θα έπρεπε να παραδώσουν έγγραφα στον Λουκασένκο ως πρόεδρο, αλλά αυτό δεν ήταν απαραίτητο για τους διορισμένους επιτετραμμένους. Εκείνη την εποχή, κορυφαίοι Λευκορώσοι πολιτικοί στην εξορία είχαν επίσης απαιτήσει να μην σταλούν πρεσβευτές.
«Οι πολιτικοί κρατούμενοι σε όλο τον κόσμο περιμένουν από τα δημοκρατικά κράτη να ενδιαφερθούν για την τύχη τους και να εμπλακούν στην υπεράσπισή τους. Οι Λευκορώσοι δεν αποτελούν εξαίρεση», δήλωσε η ακτιβίστρια Χαρμπούνοβα, πρώην πολιτική κρατούμενη η ίδια και ιδρύτρια ενός ταμείου για την υποστήριξη αυτής της ομάδας ανθρώπων.
Αναφερόμενη στους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Χαρμπούνοβα έκανε λόγο για περίπου 1.300 πολιτικούς κρατούμενους στη Λευκορωσία αυτή τη στιγμή.
Ωστόσο, ο αριθμός αυτός δεν είναι οριστικός- σε πολλές περιπτώσεις, οι διώξεις με πολιτικά κίνητρα γίνονται γνωστές μόνο με σημαντική καθυστέρηση ή και καθόλου.
Ταυτόχρονα, μίλησε για τάσεις αποκλιμάκωσης, οι οποίες θα μπορούσαν να αναγνωριστούν σε πολλές περιπτώσεις μέσω ηπιότερων ποινών. Στο παρελθόν, οι συμμετέχοντες σε διαδηλώσεις αντιφρονούντων έτειναν να καταδικάζονται σε φυλάκιση βάσει του άρθρου 342, ενώ τώρα υπάρχουν περισσότεροι περιορισμοί στην ελευθερία, όπως η καταναγκαστική εργασία σε μεγάλο βαθμό.
Η ακτιβίστρια δικαιολόγησε επίσης τις αλλαγές λέγοντας ότι το 90% του πληθυσμού της Λευκορωσίας δεν δείχνει καμία συμπάθεια για την υπερβολικά σκληρή καταστολή. «Ακόμη και οι υποστηρικτές του καθεστώτος λένε ότι ήταν υπερβολική», είπε.
Υπάρχουν αν κατακλείδι κάποιες ελπίδες ή προοπτικές στην Λευκορωσία ακριβώς για τον λόγο ότι εκεί ο κόσμος αντιδρά όπως και στην Γεωργία;
Θα μπορούσαν κάποιες χώρες με δικτατορικά καθεστώτα να παίξουν τον ρόλο του ρυθμιστή στις τρέχουσες εξελίξεις μιας και οι λαοί εκεί είναι στην πλειοψηφία του αντίθετη με τις δικτατορίες των συμμάχων του Πούτιν; Δεν το γνωρίζουμε.
Γεγονός όμως είναι ότι οι Λευκορώσοι, που φημίζονται για την κουλτούρα και την αντίθεσή τους στον ολοκληρωτισμό, θα μπορούσαν από κοινού αν αλλάξουν τα δεδομένα για την μεγάλη απειλή κατά της ανθρωπότητας που ακούει στο όνομα Ρωσία.
Και σαφέστατα τα πράγματα εκεί δεν είναι όπως στην Ρωσία όπου η πλειοψηφία αποδέχεται δια της τρομοκρατίας ή της αποδοχής το καθεστώς Πούτιν.
Λευκορώσοι και Γεωργιανοί έχουν αποδείξει πως θέλουν άλλη προοπτική για τη ζωή τους. Η ελπίδα λοιπόν μπορεί να προέλθει από εκεί και η επιβίωση των κρατών αυτών εξαρτάται άμεσα από τους λαούς τους.
Και μιλάμε για χώρες όπου η παρατεταμένη δικτατορία έχει εξουθενώσει τους πολίτες, σε σημείο όπου οι ίδιοι οι δικτάτορες – σύμμαχοι του Πούτιν να προβαίνουν αναγκαστικά σε μετριασμό των ποινών και παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων.
Βλέπετε, τα πράγματα για τον Πούτιν δεν είναι τόσο εύκολα. Οι λαοί νοιώθουν στο πετσί τους τι θα πει αυταρχισμός και είναι αποφασισμένοι να αλλάξουν τα δεδομένα.
Ίσως τότε ενδεχομένως να δούμε επαγωγικά και κάποιες κοσμογονικές αλλαγές ακόμη και στην ίδια τη Ρωσία. Την ανατροπή δηλαδή του δικτατορικού καθεστώτος και την αποκατάσταση της δημοκρατίας που τόσο λείπει από την εν λόγω χώρα.
