Η χούντα είχε μία εμμονή με τον πολιτισμό και την αρχαιοελληνική κουλτούρα. Είχε και μία σύγχυση. Πως ήταν δυνατόν να λένε «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών» και με το «Ελλήνων» να εννοούν τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι όμως δεν ήταν Χριστιανοί, αλλά ειδωλολάτρες; Μπερδευτήκατε; 

Λογικό. Οι συνταγματάρχες ήταν απλοί άνθρωποι, περιορισμένης κουλτούρας, που προσπαθούσαν να κάνουν τους πολύπλοκους. Γι’ αυτό και οι ομιλίες του Παπαδόπουλου ήταν ασυνάρτητες. Σχεδόν όλοι τους ήταν κοντοί και διαρκώς πρόβαλλαν την εικόνα του ψηλού και λεβεντόκορμου Έλληνα, ξεχνώντας ότι δεν είμαστε Σουηδοί γίγαντες, αλλά Βαλκάνιοι. Το αυγό ήταν άλλο ένα κόλλημα. Ειδικά το Πάσχα, η εικόνα του τσουγκρίσματος ήταν επιβεβλημένη. Γιατί έδιναν τόση σημασία; Προφανώς γιατί το ίδιο έκαναν και οι πολιτικοί τους οποίους ήθελαν να μιμηθούν. Το καλύτερο ήταν ότι πάντα στα επίκαιρα έδειχναν τον Παπαδόπουλο και τους γαλονάδες να χορεύουν τσάμικο και να γυροφέρνουν με φιγούρες αρκετά επιδέξιες, ώστε να μη φεύγει ποτέ το μαύρο γυαλί. Γιατί το φορούσαν, αφού δεν είχε ήλιο;... 

Περισσότερα: στη Μηχανή του Χρόνου