«Οι εκδικητές» ήταν μία ομάδα που συστάθηκε με σκοπό την τιμωρία όσων ευθύνονταν για το ολοκαύτωμα. Για πολλούς Εβραίους, το τέλος του Β´ Παγκόσμιου Πολέμου σήμαινε ελευθερία, όμως για κάποιους αυτό δεν ήταν αρκετό και ένιωθαν έντονα την ανάγκη για εκδίκηση. Κάποιοι στρατιώτες της αποκαλούμενης Εβραϊκής Ταξιαρχίας οργάνωσαν με το τέλος του πολέμου μία ομάδα εκτελεστών με το όνομα «Executioners Unit».
Ταξίδευαν φορώντας κλεμμένες βρετανικές στρατιωτικές στολές και συνελάμβαναν πολλούς Ναζί, τους οποίους οδηγούσαν σε μυστικές δίκες με συνοπτικές διαδικασίες στα χωράφια. Αυτοαποκαλούνταν » οι εκδικητές».
Ένα από τα μέλη της ομάδας, ο Ζορέα αποκάλυψε ότι «οι εκδικητές» ταξίδευαν σε όλη την Ευρώπη σχηματίζοντας ομάδες των τριών ή τεσσάρων. Ο Ζορέα κατέθεσε ότι οι εκδικητές σκότωναν μόνο όσους αποδεδειγμένα και άμεσα εμπλέκονταν σε δολοφονίες Εβραίων. Αρχικά πυροβολούσαν τους Ναζί στο κεφάλι, αλλά στη συνέχεια προτιμούσαν να τους στραγγαλίζουν με τα ίδια τους τα χέρια.
Οι «εκδικητές» δεν αποκάλυπταν στους συλληφθέντες ούτε την ταυτότητά τους, ούτε τον λόγο για τον οποίο τους σκότωναν.
Η Νάκαμ ήταν η πιο εξτρεμιστική ομάδα Εβραίων εκδικητών. Αριθμούσε 60 μέλη που είτε υπήρξαν πρώην παρτιζάνοι ή θύματα του ολοκαυτώματος που κατάφεραν να επιβιώσουν. Η ομάδα Νάκαμ έφτασε στη Γερμανία με σκοπό να προχωρήσει σε μυστικές επιχειρήσεις.
Το μυστικό σχέδιο για την εξόντωση 6 εκατομμυρίων Γερμανών με δηλητήριο στο δίκτυο ύδρευσης
Σύμφωνα με συνέντευξη που έδωσε ο Λιθουανός στην καταγωγή και αρχηγός της ομάδας, Τζόζεφ Χάρματζ (Joseph Harmatz) στην εφημερίδα The Observer, ο Κόνβερ (ηγετικό στέλεχος των «εκτελεστών») κατάφερε να προμηθευτεί δηλητήριο από τα αδέρφια Ευφραίμ και Άαρων Κατζίρ, με σκοπό να εξοντώσει τους Ναζί.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ο μετέπειτα πρόεδρος του Ισραήλ, Chaim Weizmann, ενέκρινε το μυστικό σχέδιο.
Η ομάδα Νάκαμ σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το δηλητήριο σε 3.000 φρατζόλες που προορίζονταν για τη σίτιση πρώην φρουρών SS, οι οποίοι βρίσκονταν πλέον αιχμάλωτοι σε αμερικανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο Stalag XIII, κοντά στη Νυρεμβέργη.
Ο Χάρματζ δεν αποκάλυψε όμως, την πρόθεση της ομάδας να δηλητηριάσουν ολόκληρο το δίκτυο υδροδότησης του Μονάχου, του Βερολίνου, την Νυρεμβέργης και του Αμβούργου!
Η ομάδα Νάκαμ σκόπευε δηλαδή να δηλητηριάσει 6 εκατομμύρια Γερμανούς, τόσους όσοι ήταν και οι Εβραίοι θύματα του ολοκαυτώματος!
Σύμφωνα με τον Χάρματζ, η ομάδα είχε προνοήσει να μη δηλητηριάσει το δίκτυο της περιοχής που διέμεναν οι Αμερικάνοι στρατιώτες ώστε να περιορίσουν τα θύματα μόνο σε Γερμανούς. Στη επιχείρηση- δηλητήριο βοήθησε η Haganah, μία Εβραϊκή παραστρατιωτική ομάδα, που προμήθευσε τον Κόνβερ με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα. Στη συνέχεια επιβιβάστηκε σε πλοίο στο λιμάνι της Χαϊφά.
Όταν όμως το πλοίο έφτασε στο λιμάνι Τουλόν της Γαλλίας, οι Βρετανοί ανακάλυψαν ότι τα χαρτιά του Κόνβερ ήταν πλαστά. Οι συνεργοί του πρόλαβαν να πετάξουν το δηλητήριο στη θάλασσα, αλλά ο Κόνβερ συνελήφθη και κατέληξε σε φυλακή της Αιγύπτου.
Η επίθεση με αρσενικό στο στρατόπεδο Γερμανών αιχμαλώτων.
Μετά τη σύλληψη του Κόνβερ, σύμφωνα με τον Χάρματζ, η ομάδα προδόθηκε. Αν και δεν αποδείχτηκε ποτέ, υπήρξε υπονόμευση εκ των έσω επειδή κάποιοι φοβήθηκαν ότι ένα έγκλημα τέτοιου μεγέθους θα απέσυρε τη διεθνή υποστήριξη προς τους Εβραίους.
Ετσι, το αρχικό σχέδιο της μαζικής δηλητηρίασης των Γερμανών απέτυχε και η ομάδα αποφάσισε να προχωρήσει στο «plan B».
Στις 14 Απριλίου 1946, η ομάδα Νάκαμ υπό τις διαταγές του υπαρχηγού Γιτζάκ Αβιντάβ δηλητηρίασε με αρσενικό τις φρατζόλες που προορίζονταν για τους 12.000 Γερμανούς SS αιχμαλώτους πολέμου.
Το στρατόπεδο των Γερμανών αιχμαλώτων ήταν κοντά στη Νυρεβέργη υπό αμερικανική διοίκηση. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press, 1.900 Γερμανοί αιχμάλωτοι δηλητηριάστηκαν. Σύμφωνα με τον Χάρματζ, 300-400 Γερμανοί έχασαν τη ζωή τους, αριθμός πολύ μικρότερος από τις προσδοκίες της ομάδας.
Ο εισαγγελέας της Νυρεμβέργης που ανέλαβε την υπόθεση απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά των Γερμανών αιχμαλώτων τον Μάιο του 2000, σταμάτησε την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης. Επαυσε την δίωξη εναντίον δύο μελών της Νάκαμ, επικαλούμενος σχετικό γερμανικό νόμο (Verjahrung) που προέβλεπε την παραγραφή του αδικήματος.
Πηγές: jweekly και the guardian.
