Ο θάνατός του ανακοινώθηκε χθες το βράδυ από την κόρη του, την Τάνια Γκέντα, σ' έναν εξειδικευμένο ιστότοπο, τον Forum Opera, και επιβεβαιώθηκε από την Βασιλική Όπερα της Σουηδίας και τον δήμαρχο του Τολοσενάζ της Ελβετίας όπου κατοικούσε.

Ο Νικολάι Γκέντα ανήκε στις μεγάλες φωνές του 20ου αιώνα, μαζί με την Μαρία Κάλλας, την Ελίζαμπεθ Σβάρτσκοπφ και τον βαρύτονο Ντίτριχ Φίσερ-Ντίσκαου. Η σταδιοδρομία του είχε πολύ μεγάλη διάρκεια και το ρεπερτόριό του πολύ μεγάλη ποικιλία.

Γεννημένος το 1925 στη Στοκχόλμη, ανακάλυψε σε ηλικία 17 ετών ότι είχε εγκαταλειφθεί από τους γονείς του και υιοθετηθεί από τη θεία του, μια ρωσικής καταγωγής Σουηδή, και τον τραγουδιστή σύζυγό της.

Έκανε το ντεμπούτο του το 1952 στη Βασιλική Όπερα της Στοκχόλμης, αφού σπούδασε κοντά στον τραγουδιστή θετό πατέρα του και έναν μεγάλο σουηδό τενόρο, τον Καρλ Μάρτιν Έμαν, και μετά στη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο του («Μπορίς Γκοντούνοφ»).

Από το 1953 εμφανίζεται στην Όπερα του Παρισιού, στο Κόβεν Γκάρντεν και στο Φεστιβάλ του Αιξ-αν-Προβάνς. Το 1957 κάνει το ντεμπούτο του στο φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ με την «Απαγωγή στο Σεράι», καθώς και στην Met της Νέας Υόρκης με τον «Φάουστ».

Βρίσκεται στην ακμή της σταδιοδρομίας του και από το 1957 έως το 1983 εμφανίζεται περισσότερες από 350 φορές στην Met και διατρέχει όλο το ρεπερτόριο γαλλικής, ιταλικής, ρωσικής και τσεχικής όπερας.

Η δισκογραφία του είναι εξίσου εντυπωσιακή, μέχρι πολύ αργά στη ζωή του, καθώς ηχογραφεί μέχρι τα 78 του («Ιδομενέας» το 2003). Έχει κάνει ηχογραφήσεις με πολύ μεγάλους διευθυντές ορχήστρας (Ότο Κλέμπερερ, Ζορζ Πρετρ, Χέρμπερτ φον Κάραγιαν), όπως και με τις μεγαλύτερες ντίβες («Κάρμεν» με την Μαρία Κάλλας, «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» με την Γκαλίνα Βισνέφσκαγια).

ΑΠΕ - ΜΠΕ