Το 2022, το 31,3% των ενηλίκων –περίπου 1,8 δισεκ. άνθρωποι –είχε σωματική δραστηριότητα μικρότερη από τη συνιστώμενη για την υγεία. Πρόκειται για αύξηση σχεδόν 5 μονάδων σε σχέση με το 2010, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, κυρίως του ΠΟΥ, που παρουσιάστηκαν στο The Lancet Global Health.
«Η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας είναι μια σιωπηλή απειλή για την παγκόσμια υγεία» και «δυστυχώς ο κόσμος δεν πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση», σχολίασε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο Ρούντιγκερ Κρεχ διευθυντής προώθησης της υγείας στον ΠΟΥ, κάνοντας λόγο για μια τάση «αντίθετη με τις προσδοκίες».
Για τη δρ. Φιόνα Μπουλ επικεφαλής του τμήματος σωματικής δραστηριότητας του ΠΟΥ τα αποτελέσματα αυτά κρούουν τον «κώδωνα κινδύνου».
Αν συνεχιστεί η τρέχουσα τάση, ως το 2030 το 35% των ενηλίκων δεν θα έχει επαρκή σωματική δραστηριότητα, επεσήμαναν οι ειδικοί. Αντίθετα, ο παγκόσμιος στόχος μείωσης του ποσοστού αυτού στο 15% ως το 2030 απομακρύνεται ακόμη περισσότερο.
Για τη διατήρηση της καλής υγείας ο ΠΟΥ συνιστά στους ενήλικες τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα (περπάτημα, ποδηλασία, κολύμπι…) ή 75 λεπτά έντονης σωματικής δραστηριότητας (τρέξιμο, ομαδικά αθλήματα …).
Η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας εκθέτει τους ενήλικες σε αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, διαβήτη τύπου 2, κάποιους καρκίνους – όπως του στήθους και του εντέρου–, αλλά και σε ψυχικά προβλήματα, υπενθύμισε ο Κρεχ.
Εξάλλου η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας αποτελεί και «οικονομικό βάρος για τα συστήματα υγείας», σύμφωνα με τη δρ. Λιάν Ράλεϊ του τμήματος μη μεταδιδόμενων ασθενειών του ΠΟΥ.
Οι περιοχές που παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη έλλειψη σωματικής δραστηριότητας μεταξύ των ενηλίκων το 2022 ήταν η Ασία- Ειρηνικός (48%) και η νότια Ασία (45%). Στον αντίποδα βρίσκεται η Ωκεανία (14%) και η υποσαχάρια Αφρική.
Περισσότερο από το 50% σε δέκα χώρες (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Κούβα, Λίβανος, Νότια Κορέα, Παναμάς, Κατάρ, Ιράκ, Πορτογαλία, Σαουδική Αραβία) δεν έχουν επαρκή σωματική δραστηριότητα. Το ποσοστό αυτό πέφτει κάτω από το 10% σε 15 χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, στις πλούσιες δυτικές χώρες, στην Ωκεανία και τη νότια Ασία.
Ακόμη μία τάση που παρατηρείται είναι ότι η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας αφορά περισσότερο τις γυναίκες (33,8%) σε σχέση με τους άνδρες (28,7%).
Σχεδόν στο ένα τρίτο των χωρών η διαφορά μεταξύ των ανδρών και των γυναικών ξεπερνά τις δέκα μονάδες. Στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Κούβα, τη Γουιάνα, το Ιράν και τις Μπαχάμες η διαφορά φτάνει τουλάχιστον τις 20 μονάδες.
Και η ηλικία παίζει ρόλο, με τη σωματική δραστηριότητα να μειώνεται μετά την ηλικία των 60 ετών.
Πώς εξηγείται το φαινόμενο αυτό; «Υπάρχουν πολλές αιτίες», σύμφωνα με τη Φιόνα Μπουλ, μεταξύ των οποίων η επικράτηση πιο καθιστικών εργασιών, οι μετακινήσεις με αυτοκίνητο ή μέσα μεταφοράς και τα χόμπι που συνδέονται με μια οθόνη.
Για να αλλάξουν τα δεδομένα δεν αρκεί να αλλάξουν οι προσωπικές συμπεριφορές, πρέπει να αλλάξουν οι κοινωνίες και να γίνει το περιβάλλον, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, πιο ευνοϊκό προς τη σωματική δραστηριότητα αλλά και η εργασία λιγότερο καθιστική, εξήγησαν οι ειδικοί.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
